Friday, March 15, 2019

സെയ്ന്റ് തോമസ് കഥ സത്യമോ?

എ.ഡി. 52ല്‍ കേരളത്തില്‍ വന്നു എന്ന് പറയുന്ന തോമസിന് ആരാണ് സെയ്ന്റ് പട്ടം കൊടുത്തത്? എ.ഡി. 52ല്‍ കേരളത്തിലെത്തിയെന്നും യരൂശലേമിലോ റോമിലോ എവിടെയും ക്രിസ്തുവും മതവും കുരിശും ആരുടെയും ചിന്തയില്‍ പോലും വരാതിരുന്ന അവസരത്തില്‍ കേരളത്തില്‍ ക്രിസ്തുമത പ്രചാരണം നടത്തിയെന്നും പറയുന്നതിന്റെ ആധാരമെന്താണ്?

കേരളത്തില്‍ ബ്രാഹ്മണരുടെ വ്യാപക ആധിപത്യം ഉണ്ടാകുന്നത് ക്രിസ്ത്വബ്ദം മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട് മുതല്‍ക്കാണ്. മലബാര്‍ ഒഴിച്ചാൽ തെക്കോട്ട് വിരലിലെണ്ണാവുന്ന ബ്രാഹ്മണ കുടുംബങ്ങളെ അതിന് മുമ്പ് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു. പിന്നെ ഏതു ബ്രാഹ്മണ കുടുംബങ്ങളെയാണ് എ.ഡി.52ല്‍ മതംമാറ്റിയത്?

ജാതി വ്യവസ്ഥയും ഉച്ചനീചത്വങ്ങളും നിലവിലിരുന്ന കേരളത്തില്‍ വിപ്ലവകരമായ സാമൂഹിക മാറ്റമാണ് ഇസ്‌ലാം വരുത്തിയത്. ഒരു മതം എന്ന നിലയിൽ മുൻ നിരയിലെത്താൻ ദീര്‍ഘവീക്ഷണ ചാതുര്യത്തോടെ ഒരു കഥ മെനഞ്ഞുണ്ടാക്കി, ക്രിസ്തുമത പരിവര്‍ത്തന യത്‌നം ആകര്‍ഷകമാക്കുവാന്‍ പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടുമുതല്‍ പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു കഥയാണ് സെയ്ന്റ് തോമസിന്റേത്.

യേശു യിസ്രയേല്യരുടെ പ്രവാചകൻ



മനുഷ്യകുലത്തിന്റെ മുഴുവന്‍ രക്ഷയ്ക്കായി ഭൂമിയില്‍ അവതരിച്ച ദൈവപുത്രന്‍ എന്നു ക്രൈസ്തവര്‍ വിശ്വസിക്കുന്ന യേശുക്രിസ്തുവിനെ കുറിച്ച് ബൈബിൾ തരുന്ന ചിത്രം അദ്ദേഹം പക്കാ യാഥാസ്ഥികനായ ഒരു യഹൂദന്‍ ആയിരുന്നെന്നാണ്. ഒരുദാഹരണം:

യേശു അവിടെ നിന്നു പുറപ്പെട്ട്‌ ടയിര്‍, സീദോന്‍ എന്നീ പ്രദേശങ്ങളിലെത്തി. അപ്പോള്‍ ആ പ്രദേശത്തുനിന്ന്‌ ഒരു കാനാന്‍കാരി വന്നു കരഞ്ഞപേക്‌ഷിച്ചു: കര്‍ത്താവേ, ദാവീദിന്‍െറ പുത്രാ, എന്നില്‍ കനിയണമേ! എന്‍െറ മകളെ പിശാച്‌ ക്രൂരമായി ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍, അവന്‍ ഒരു വാക്കുപോലും ഉത്തരം പറഞ്ഞില്ല. ശിഷ്യന്‍മാര്‍ അവനോട്‌ അഭ്യര്‍ഥിച്ചു: അവളെ പറഞ്ഞയച്ചാലും; അവള്‍ നമ്മുടെ പിന്നാലെ വന്നു നിലവിളിക്കുന്നല്ലോ. അവന്‍ മറുപടി പറഞ്ഞു: ഇസ്രായേല്‍ ഭവനത്തിലെ നഷ്‌ടപ്പെട്ട ആടുകളുടെ അടുത്തേക്കു മാത്രമാണു ഞാന്‍ അയയ്‌ക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്‌. എന്നാല്‍, അവള്‍ അവനെ പ്രണമിച്ച്‌ കര്‍ത്താവേ, എന്നെ സഹായിക്കണമേ എന്ന്‌ അപേക്‌ഷിച്ചു. അവന്‍ പറഞ്ഞു: മക്കളുടെ അപ്പമെടുത്ത്‌ നായ്‌ക്കള്‍ക്ക്‌ എറിഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നത്‌ ഉചിതമല്ല. അവള്‍ പറഞ്ഞു: അതേ, കര്‍ത്താവേ, നായ്‌ക്കളും യജമാനന്‍മാരുടെ മേശയില്‍നിന്നു വീഴുന്ന അപ്പക്കഷണങ്ങള്‍ തിന്നുന്നുണ്ടല്ലോ. യേശു പറഞ്ഞു: സ്‌ത്രീയേ, നിന്‍െറ വിശ്വാസം വലുതാണ്‌. നീ ആഗ്രഹിക്കുന്നതുപോലെ നിനക്കു ഭവിക്കട്ടെ. ആ സമയംമുതല്‍ അവളുടെ പുത്രി സൗഖ്യമുള്ളവളായി. (മത്തായി 15: 21-28)

ഈ സുവിശേഷ ഭാഗം വരച്ചുകാട്ടുന്നത് യേശു മുഴുവന്‍ പ്രപഞ്ചത്തിന്റെയും രക്ഷകനല്ല, യഹൂദ സമുദായത്തിന്റെ മാത്രം രക്ഷകനാണ്‌ എന്നത്രെ. കാനാന്‍കാരിയായ സ്ത്രീയോടുള്ള പെരുമാറ്റത്തില്‍ ഒരുവേള യേശുവിലെ യാഥാസ്ഥിതികന്‍ തലയുയര്‍ത്തി നില്‍ക്കുന്നത് കാണുവാന്‍ സാധിക്കും. പുരോഹിതൻമാർ പഠിപ്പിക്കുന്നത്‌ യേശു യഹൂദരുടെ മാത്രം അല്ല മുഴുവന്‍ മനുഷ്യകുലത്തിന്റെയും രക്ഷകനാണ്‌ എന്നാണ്. എന്നാല്‍ ഇവിടെ യേശു തന്നെ പറയുന്നു താന്‍ യഹൂദരുടെ മാത്രം രക്ഷകന്‍ ആണെന്ന്!! അപ്പോള്‍ സത്യത്തില്‍ യേശു യഹൂദരുടെ മാത്രം രക്ഷകണോ? അതോ മനുഷ്യകുലത്തിന്റെ മുഴുവനുമോ? യേശു മനുഷ്യകുലം മുഴുവന്റെയും രക്ഷകന്‍ ആയിരുന്നു എങ്കില്‍ പിന്നെ എന്തുകൊണ്ട് കാനാന്‍കാരി സ്ത്രീയോട് ഒരു യാഥാസ്ഥിതിക യഹൂദനെപ്പോലെ പെരുമാറി?

ബൈബിൾ എന്തുകൊണ്ടു ദൈവികമല്ല?

അവതരിക്കപ്പെട്ട അതേ ഭാഷയില്‍ പാരായണം ചെയ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വേദഗ്രന്ഥം വിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ മാത്രമമാണെന്നാണ് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയിട്ടുള്ളത്. അഥവാ മറ്റേതെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കില്‍ തന്നെ ലോകത്തെ ഏറ്റവും വലിയ മതത്തിന്റെ വേദഗ്രന്ഥമായ ബൈബിളിനുള്ളത് അതിന്റെ പരിഭാഷമാത്രമാണ് എന്നു പറയാതെ വയ്യ.

മാനുഷിക വചനങ്ങളുടെ കലര്‍പ്പില്ലാതെ, പൂര്‍ണമായും ദൈവികവചനങ്ങൾ ഉള്‍കൊള്ളുന്നവയാണോ മറ്റു വേദഗ്രന്ഥങ്ങള്‍? ഖുര്‍ആനിനു അത്തരമൊരു സവിശേഷത അംഗീകരിച്ചുകൊടുക്കുന്നവരാണ് എല്ലാ വിഭാഗം മുസ്‌ലിംകളും. അതില്‍ പ്രവാചക വചനങ്ങൾ പോലും ഇല്ല. എന്നാല്‍, ബൈബിളോ?! അതേ പ്രതി ചില ക്രൈസ്തവ സുഹൃത്തുക്കൾക്ക് പറയാനുള്ളത് ഇപ്രകാരമാണ്:

(http://truexerox.blogspot.com/2010/05/blog-post_19.html?m=1 എന്ന വിലാസത്തിൽ നിന്ന് പകർത്തിയത്)

വിശുദ്ധലിഖിതമെല്ലാം ദൈവനിവേശിതമാണ്‌. അവ പ്രബോധനത്തിനും ശാസനത്തിനും തെറ്റുതിരുത്തലിനും നീതിയിലുള്ള പരിശീലനത്തിനും ഉപകരിക്കുന്നു. ഇതുവഴി ദൈവഭക്തനായ മനുഷ്യന്‍ പൂര്‍ണ്ണത കൈവരിക്കുകയും എല്ലാ നല്ല പ്രവൃത്തികളും ചെയ്യുന്നതിനു പര്യാപ്‌തനാവുകയും ചെയ്യുന്നു. (2 തിമോ. 3: 16 -17)

ബൈബിള്‍ മതഗ്രന്ഥവും വിശുദ്ധഗ്രന്ഥവുമാണ്; അതിനാല്‍ തെറ്റുകള്‍ ഉണ്ടാവുക സ്വാഭാവികമല്ല. എന്നാല്‍ തെറ്റിദ്ധാരണയോടെ വായിക്കുമ്പോള്‍ തെറ്റുകള്‍ കണ്ടെത്തുന്നു. സംശയാസ്പദങ്ങളായ വാക്യങ്ങളെയും  മനസ്സിലാക്കാനാവാത്ത വചനങ്ങളെയും പെട്ടെന്ന് വായിച്ചുവിടുന്നതുകൊണ്ട് ബൈബിളിന്റെ  മുഴുവന്‍ അര്‍ത്ഥവും ഗ്രഹിക്കാത്തവരാണു  അധികവും. സൂക്ഷ്നവായനയില്‍ കണ്ടെത്തുന്ന തെറ്റുകള്‍ക്ക് കാരണമായി നില്‍ക്കുന്ന ചില ഘടകങ്ങളെ പരിശോധിക്കുകയാണ് ഇതിലൂടെ..

കൈയ്യെഴുത്തുപ്രതി പകര്‍ത്തിഎഴുതിയതിലെ തെറ്റുകള്‍

ആധുനിക കാലത്തെ പല വിവര്‍ത്തനങ്ങളും ബൈബിളില്‍ വ്യത്യാസങ്ങളും അതുവഴി തെറ്റുകളും ഉണ്ടാക്കുന്നു. പല പദപ്രയോഗങ്ങളും അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ക്ക്‌ വ്യത്യാസം ഉണ്ടാക്കുന്നവയാണ്. ഓരോ ക്രൈസ്തവ വിഭാഗങ്ങളും തങ്ങളുടെ ദൈവശാസ്ത്രത്തിനൊപ്പിച്ചു മാറ്റാവുന്നിടത്തോളം വ്യത്യാസങ്ങള്‍ വരുത്തുവാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു. പകര്‍ത്തിയെഴുതുന്നതിലൂടെയും വിവര്‍ത്തനതിലൂടെയും വന്ന തെറ്റുകള്‍  ബൈബിള്‍ തെറ്റുകളായി.

ഭാഷയുടെ പരിമിതി

ഗ്രീക്കിലും ഹീബ്രുവിലും അരമായിക്കിലും എഴുതപ്പെട്ട ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ മറ്റു ഭാഷകളിലേക്ക് മാറ്റുമ്പോള്‍ ഏറെ തെറ്റുകള്‍ ഉണ്ടാവുക സ്വാഭാവികമാണ്. ഭാഷയുടെ പരിമിതി വലിയ പരിമിതി തന്നെയാണ്. ഭാഷാപരിമിതിയും ബൈബിളിന്റെ പരിമിതിയായി.

കാലത്തിന്റെ വ്യത്യാസം

ഓരോ കാലഘട്ടത്തിനും അതിന്റേതായ കാഴ്ചപ്പാടുകളും ദര്‍ശനങ്ങളും ഉണ്ട്. പഴയനിയമ കാലഘട്ടത്തിലെ ചിന്തയില്‍നിന്നും വ്യത്യസ്തമാണ് പുതിയനിയമ കാലഘട്ടം. ആധുനിക കാലഘട്ടം അതില്‍നിന്നും വ്യത്യസ്തമാണ്. കാലഘട്ടത്തിന്റെ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ ബൈബിളിന്റെ വ്യത്യാസങ്ങളും കുറവുകളുമായിപ്പോയി.

ശാസ്ത്രീയത

ശാസ്ത്രീയ ജ്ഞാനം കുറവുള്ള കാലഘട്ടത്തോടാണ് ബൈബിള്‍ ആദ്യം സംസാരിച്ചത്. ശാസ്ത്രീയ ജ്ഞാനക്കുറവും ബൈബിള്‍ വിജ്ഞാനീയത്തിന് കുറവ് ഉണ്ടാക്കി.

മനുഷ്യ ബുദ്ധിയുടെ പരിമിതി

മനുഷ്യ ബുദ്ധിക്കു പരിമിതിയുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ മനുഷ്യബുദ്ധിയുടെ പരിമിതി ബൈബിളിന്റെ പരിമിതിയായിത്തീര്‍ന്നു.

ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെ സ്വകാര്യ സ്വാര്‍ത്ഥത

ഓരോ ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കള്‍ക്കും പ്രത്യേക ഉദ്ദേശമുണ്ട്. യാഹൂദര്‍ക്കുവേണ്ടി, യഹൂദരെ ക്രിസ്തുവിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുന്നതിനുവേണ്ടി മത്തായി സുവിശേഷം എഴുതിയപ്പോള്‍ യഹൂദരെ പ്രീണിപ്പിക്കുകകൂടി ലക്ഷ്യമായിരുന്നു. പാവങ്ങളോടും രോഗികളോടും അനാഥരോടും സ്ത്രീകളോടും പക്ഷം പിടിക്കുന്ന ലൂക്കായുടെ സ്വാകാര സ്വാര്‍ത്ഥതയും സുവിശേഷത്തില്‍ ഉണ്ട്. വചനഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെ സ്വകാര്യ സ്വാര്‍ത്ഥതകളും അങ്ങനെ ബൈബിളിന്റെഭാഗങ്ങളായി.

കാലഘട്ടത്തിന്റെ വ്യത്യാസം

ആയിരത്തിനാന്നൂറിലധികം വര്‍ഷം കൊണ്ട് രൂപപ്പെട്ട ഒരു ഗ്രന്ഥമാണ്‌ ബൈബിള്‍. സംഭവങ്ങള്‍ നടന്ന ക്രമത്തിലോ സംഭവങ്ങള്‍ നടന്ന സമയത്തോ അല്ല ബൈബിള്‍ എഴുതപ്പെട്ടത്. അതിനാല്‍ ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെ ഓര്‍മ്മക്കുറവിലെ പിശകുകളും ബൈബിളിലുണ്ട്. ബൈബിള്‍ രൂപപ്പെട്ടത് ഓരോരോ സമൂഹങ്ങളിലാണ്‌. സമൂഹങ്ങളുടെ പ്രത്യേകതകള്‍ - ബൌദ്ധിക, സാംസ്കാരിക, ആത്മീയ നിലവാരം - സമൂഹത്തെയും അതുവഴി ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളേയും സ്വാധീനിചിരിക്കുന്നതിനാല്‍ സമൂഹത്തിന്റെ പരിധികളും പരിമിതികളും ബൈബിളില്‍ കടന്നുകൂടി. ഇവയൊക്കെയും ബൈബിളിന്റെഭാഗവുമായി.

ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെ  അമിത തീക്ഷണത

ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെ  അമിത തീക്ഷണതയും ബൈബിളില്‍ തെറ്റുകള്‍ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഉദാഹരണമായി പൗലോസ്‌ തന്റെ ലേഖനങ്ങള്‍ എഴുതുമ്പോള്‍ വിജാതിയരോടുള്ള താല്പര്യം യാഹൂദാചാരത്തിന് മങ്ങലേല്‍പ്പിക്കുന്നതായി  കാണുന്നു. ബ്രഹ്മചര്യം, കന്യാത്വം, സ്ത്രീസമത്വം തുടങ്ങിയ  വിഷയങ്ങളില്‍ പൌലോസിന്റെ ലേഖനങ്ങള്‍ പ്രത്യേകതകള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്നു. ഈ പ്രത്യേകതകളും ബൈബിളിലെ ഓരോ തെറ്റുകള്‍ ആയി.

ജനത്തിന്റെയും ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെയും മൌലികവാദം

സത്യദൈവം തങ്ങളുടെ ദൈവമാണെന്നും മറ്റു മനുഷ്യര്‍ വിജാതിയരാണെന്നും, ദൈവപ്രീതിക്ക് കാരണമാവാത്തവര്‍  ആണെന്നും ഉള്ള ചിന്തകള്‍ ബൈബിള്‍ ജനതയ്ക്കും ബൈബിള്‍ ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കള്‍ക്കും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. വിജാതിയര്‍, സമരിയാക്കാര്‍ തുടങ്ങിയ പദങ്ങളിലൂടെ ഒരുതരം അവജ്ഞയും അവഗണനയും ആ ജനതയോട് ബൈബിള്‍ പുലര്‍ത്തി. ദൈവജനത്തിന്റെയും ഗ്രന്ഥകര്‍ത്താക്കളുടെയും അമിതഭക്തിയും മൌലികവാദവും മറ്റുള്ളവരെ പുശ്ചത്തോടെ വീക്ഷിക്കാനും, അവരുടെ പരാജയം ദൈവം തങ്ങളുടെ കൂടെയുള്ളതിന്റെ തെളിവുകളായും ചിത്രീകരിക്കാന്‍ ഇടവന്നു. ഇതും ബൈബിളിന്റെ ഭാഗമായി.

വ്യത്യസ്ത പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളുടെ സ്വാധീനം
     
ബൈബിളില്‍ ശരിയും, നന്മയും, സത്യവും, പൂര്‍ണ്ണതയും മാത്രമല്ല ഉള്ളത്. ജീവിതത്തിന്റെ വേദനകളിലും അരക്ഷിതാവസ്തയിലും ബൈബിള്‍ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ പറയുന്നതും ചിന്തിക്കുന്നതും ബൈബിളില്‍ രേഖപ്പെടുത്തി. ദൈവമില്ലെന്ന തോന്നല്‍, ആകാശത്തിനു താഴെയുള്ളതെല്ലാം മായ, പിശാചിന്റെ സ്വാധീനം ഇവയെല്ലാം സാധാരണ മനുഷ്യന്റെ അനുഭവമായപ്പോള്‍ അതും ബൈബിളില്‍ രേഖപ്പെടുത്തി. ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ അറിവിന്റെ കുറവ്, ജീവികളുടെ സ്വഭാവം, മാധ്യമങ്ങളുടെ അഭാവം, സൃഷ്ട്ടിയെപ്പറ്റിയുള്ള വ്യത്യസ്ത ചിന്തകള്‍ എന്നിവയൊക്കെയും ബൈബിളിനെ പരിമിതപ്പെടുത്തി. പരിമിതികളും പരിധികളും ബൈബിളില്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയപ്പോള്‍ ദൈവനിവേശിത ബൈബിളില്‍ തെറ്റുകളുണ്ടെന്നു വിധി എഴുതാന്‍ അത് കാരണമായി.

ക്രിസ്തുമതവും സ്ത്രീയും


ക്രിസ്തുമതം പുലർത്തിയ സ്ത്രീ വിദ്വേഷത്തിന്‍റെ ഭയാനകമായ ചരിത്രം സംക്രാന്ത് സാനുവിന്റെ (ഇന്ത്യ ഫാക്ട്സ്) കുറിപ്പ്

വ്യാജശൈഖുമാരെ സൂക്ഷിക്കുക


ഇമാം റാസി (റ) പറയുന്നത് കാണുക: “നബി (സ്വ) വെട്ടിത്തെളിയിച്ചു തന്ന പരിശുദ്ധവും പരിപാവനവുമായ മാര്‍ഗം പിന്‍പറ്റി ജീവിക്കുകയെന്നതാണ് വ്യാജ ശൈഖിനെയും യഥാര്‍ഥ ശൈഖിനെയും തമ്മില്‍ വിവേചിച്ചറിയുവാനുള്ള മാനദണ്ഡം. തന്റെ ഹൃദയം പരിശുദ്ധവും നിഷ്കളങ്കവുമാണ്. ഔന്നത്യത്തിന്റെ പരമകാഷ്ട പ്രാപിച്ച തനിക്ക് മതത്തിന്റെ വിധിവിലക്കുകള്‍ ബാധകമല്ല. ശരീഅത്തിന്റെ ബന്ധനത്തില്‍ നിന്നു താന്‍ വിമുക്തനായിരിക്കുന്നു. എന്നിങ്ങനെയുള്ള വാദങ്ങളുന്നയിക്കുന്ന ആള്‍ മതഭ്രംശം സംഭവിച്ചവനും വി ശ്വാസത്തിനു ഭംഗം തട്ടിയവനുമാണ്. അത്തരക്കാരെ പിന്‍പറ്റുന്നത് സൂക്ഷിക്കണം. അവന്റെ ശ്വാസത്തിന്റെ വിഷം ഉഗ്രമാണ്. (ബഹ്ജത്തുസ്സനിയ്യ, ഹിദായത്തുല്‍ മുതലത്ത്വിഖ്, പേ. 133).

അബൂയസീദുല്‍ ബിസ്ത്വാമി(റ) പറയുന്നു; ‘മതത്തിന്റെ ആജ്ഞകളും വിലക്കുകളും സ്വീകരിക്കാത്ത ആള്‍ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ ചമ്രപ്പടി ഇട്ടിരുന്നാലും അവന്‍ ഉന്നത വ്യക്തിയാണെന്ന് നീ ധരിക്കരുത്.”

വിധിവിലക്കുകള്‍ അനുസരിച്ചുകൊണ്ട് ജീവിക്കുകയും അല്ലാഹു നിശ്ചയിച്ച അതിര്‍ വരമ്പുകള്‍ കാത്തു സൂക്ഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ടോ എന്നാണ് നോക്കേണ്ടത്.

ഇസ്‌ലാമിൽ ജാതി സമ്പ്രദായം ഉണ്ടോ?


ജാതിസമ്പ്രധായം ഇല്ലാത്തതാണ് ഒരു കാലത്ത് ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ മേന്മയായി പറയപ്പെട്ടിരുന്നത്. കേരളത്തില്‍ ഒരു മതത്തിലും വിശ്വസിക്കാതിരുന്ന ചിലര്‍ പോലും “അസവര്‍ണര്‍ക്ക് നല്ലത് ഇസ്‌ലാം” എന്നൊക്കെ എഴുതി വിട്ടത് ഇസ്‌ലാമില്‍ ജാതിവിഭജനമോ ഉച്ഛനീചത്വമോ ഇല്ലെന്നു വിശ്വസിച്ചായിരുന്നു. അണ്ടിയോടത്തപ്പോളല്ലേ പുളിയറിഞ്ഞത്. ഇവിടെയും ജാതിയുണ്ട്. തങ്ങള്‍ ജാതിയാണ് ഇവിടത്തെ വരേണ്യ സവര്‍ണ അപോസ്തല ജാതി!! ഈയടുത്ത് ഈ ജാതിയില്‍ പെട്ട ഒരു തമ്പ്രാന്‍ മലപ്പുറത്ത് ഈ ജാതിക്കാര്‍ക്ക് വേണ്ടി ഒരു സവര്‍ണ അക്കാദമി സ്ഥാപിച്ചിതായി വിവരമുണ്ട്. തുടങ്ങുന്നേയുള്ളൂ കാര്യങ്ങള്‍. ബല്ലാത്ത ജാതി!!!!
(വാട്സാപ്പില്‍ കൈമാറി കിട്ടിയത്).

ഇസ്‌ലാമില്‍ ജാതികളോ ഉപജാതികളോ ഇല്ല, വര്‍ഗങ്ങളോ ഉപവര്‍ഗങ്ങളോ ഇല്ല. മുമ്പും ഇല്ല, ഇപ്പോഴും ഇല്ല. പക്ഷെ ഒന്നുണ്ട്, അര്‍ഹിച്ചവര്‍ക്ക് അര്‍ഹിച്ച സ്ഥാനം വക വെച്ചു കൊടുക്കും. ഉമ്മയെയും പെങ്ങളെയും തിരിച്ചറിയാന്‍ പഠിപ്പിക്കും, പണ്ഡിതനെയും ഭരണാധികാരിയെയും അവരര്‍ഹിക്കുന്ന സ്ഥാനത്തിനും വഹിക്കുന്ന പദവിക്കും യോജിച്ച വിധത്തില്‍ സമീപിക്കേണ്ട മര്യാദ ശീലിപ്പിക്കും. ഉസ്താദിനേയും ശൈഖിനെയും നബിയേയും അവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടവയെയും സ്നേഹിക്കാനും ബഹുമാനിക്കാനും യഥോചിതം സ്വീകരിക്കാനും അനുധാവനം ചെയ്യാനും മാര്‍ഗദര്‍ശനം ചെയ്യും. ആ ആചാരമര്യാദകളും സ്നേഹബഹുമാനങ്ങളും ഉത്തമ മാതൃകകള്‍ പുനരാവിഷ്കരിക്കാനുള്ള ത്വരയുമാണ്‌ മൊത്തത്തില്‍ ഇസ്‌ലാം. അതൊന്നും ഇല്ലാത്ത, അമ്മയായാലും സഹോദരിയായാലും പെണ്ണു തന്നെ ആര്‍ക്കും ആരുടെയും കൂടെ ‘ലിവിംഗ് ടുഗതര്‍’ ആകാം എന്ന നയത്തില്‍ ജീവിക്കുകയും സമൂഹത്തിന്‍റെ ആധാരശിലകളായ വിവാഹം, കുടുംബം എന്ന സങ്കല്‍പ്പങ്ങള്‍ പോലും അസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്‍റെ കൂച്ചുകള്‍ ആണ് എന്ന് വിലപിക്കുന്നവര്‍ക്ക് ഇതത്ര പഥ്യമാകണമെന്നില്ല.

ഇന്ത്യയില്‍ എല്ലാവരും ഒരേ നീതി അര്‍ഹിക്കുന്നു. പണമുള്ളവര്‍ ആകട്ടെ അല്ലാത്തവര്‍ ആകട്ടെ, എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരേ നീതി, ഒരേ നിയമം. എന്നിട്ടും മുഖ്യമന്ത്രിയുടെയോ പ്രധാനമന്ത്രിയുടെയോ വാഹനത്തിനു മാത്രം എന്തിനു പോലീസ് അകമ്പടി സേവിക്കണം, അത് പാടില്ല അല്ലെങ്കില്‍ കൂലിത്തൊഴിലാളിയായ എനിക്കും പോലീസ് എസ്കോര്‍ട്ട് വേണം എന്നു ആരെങ്കിലും പറയാറുണ്ടോ? ഒരു മിനിമം അന്തം ഉള്ളവര്‍ക്കറിയാം സമൂഹത്തില്‍ ഓരോരുത്തരും അവരവര്‍ അര്‍ഹിക്കുന്ന സ്ഥാനത്തിനു അനുസരിച്ച് ചില പരിഗണനകളും അവകാശങ്ങളും അനുവദിക്കപ്പെടും എന്ന്‍. അവര്‍ സുപീരിയര്‍ ആണ്, ഉന്നത പദവി അര്‍ഹിക്കുന്നവര്‍. പക്ഷെ, ജാതിയല്ല. ഇവിടെ മുഖ്യമന്ത്രി ജാതി, പ്രധാനമന്ത്രി ജാതി എന്നൊന്നും ഇല്ല.

അതൊന്നും ജന്മം കൊണ്ടുണ്ടായതല്ലല്ലൊ, അങ്ങനെയല്ലല്ലോ തങ്ങന്മാര്‍ എന്നുവേണമെങ്കില്‍ പറയാം. തിരിച്ചു ചോദിക്കട്ടെ, ഇങ്ങനെ എത്രയെത്ര വിഭാഗങ്ങള്‍ ഉണ്ട്? അതൊക്കെ അവര്‍ ഒരു പ്രത്യേക ജാതിയാണ് എന്നാണോ അര്‍ഥം കല്‍പ്പിക്കുന്നത്! ഉദാഹരണത്തിന്, രാജ്യത്തിന്‌ വേണ്ടി രക്തസാക്ഷിയായവരുടെ കുടുംബത്തെ ആദരിക്കുന്നത് അയാള്‍ ആ ജവാന്‍റെ മകനായി ജനിച്ചതിനാല്‍ ജവാന്‍ജാതി ആയിട്ടാണോ? സ്വാതന്ത്ര്യ സമര സേനാനിയുടെ മക്കളെ നാം ആദരിക്കുന്നത് അവര്‍ പ്രത്യേക ജാതിയായത് കൊണ്ടാണോ?

തങ്ങള്‍ കുടുംബത്തിലെ വിദ്യാര്‍ഥികള്‍ക്ക് വേണ്ടി സാദാത് അക്കാദമി ആരംഭിച്ചതിനെ കുറിച്ച് സവര്‍ണ അക്കാദമി  എന്നു വിമര്‍ശിച്ചത് കണ്ടു. നമ്മുടെ നാടിന്‍റെ അതിര്‍ത്തി കാക്കുന്ന പട്ടാളക്കാര്‍ക്ക് പലതരത്തിലുള്ള പ്രത്യേക പരിഗണനകളും നല്‍കപ്പെടുന്നുണ്ട്. അക്കൂട്ടത്തില്‍ അവരുടെ മക്കള്‍ മാത്രം പഠിക്കുന്ന സ്കൂളുകള്‍ ഉണ്ട്. അവ ജവാന്‍ജാതി സ്കൂളുകള്‍ ആണോ? ഓരോരുത്തരും വ്യത്യസ്ത കാരണങ്ങള്‍ കൊണ്ടു അര്‍ഹിക്കുന്ന പരിഗണനകള്‍ക്ക് ജാതിയുടെ വര്‍ണം ചാര്‍ത്തുന്നത് എന്തുമാത്രം  അപഹാസ്യമാണ്?!

തങ്ങന്മാര്‍ ഇസ്‌ലാമിലെ സവര്‍ണ ജാതിയല്ല. അവര്‍ക്കു മാത്രമായി ജാതി നിയമങ്ങളോ ചട്ടങ്ങളോ ഇല്ല. ശരീഅത് നിയമങ്ങള്‍ എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരുപോലെ. അതേസമയം അവര്‍ പ്രത്യേക പരിഗണന അര്‍ഹിക്കുന്നു. സ്നേഹവും ആദരവും നല്‍കപ്പെടുന്നു. അതിന്‍റെ കാരണം നബികുടുംബം ആണ് എന്നതാണ്. നബി സ്വ.യോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്‍റെ തുടര്‍ച്ചയാണ് ആ ബന്ധം. അവരോടു സ്നേഹം വേണമെന്നു ആവശ്യപ്പെട്ട ഖുര്‍ആന്‍ (അശ്ശൂറാ:23) അതിന്‍റെ കാരണം പഠിപ്പിച്ചത് അവര്‍ ഇസ്‌ലാമിലെ വരേണ്യ ജാതിയായത് കൊണ്ടാണ് എന്നല്ല, മറിച്ച് അവര്‍ ¬നബികുടുംബമാണ് എന്നു ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയാണ്. മുത്തുനബിയോടു ബന്ധപ്പെട്ടതിനോടെല്ലാം ഈ സമുദായത്തിനു നൂറുക്കുനൂറു സ്നേഹമാണ്, ബഹുമാനമാണ്, സ്വല്ലല്ലാഹു അലൈഹി വസല്ലം. അവരുടെ വിശുദ്ധ നാമം കേട്ടാല്‍ ഈ പ്രാര്‍ത്ഥന ചൊല്ലാത്തവര്‍ ഇല്ല. നേതാവിനോടും അവിടന്നുമായി ബന്ധപെട്ട സകലതിനോടും കാണിക്കുന്ന ഈ സ്നേഹമാണ് ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ ശക്തിയും അജയ്യതയും.

നബി സ്വ. തങ്ങളെ നശിപ്പിക്കാന്‍ ഉചിതമായ അവസരം അന്വേഷിക്കാന്‍ വന്ന ഉര്‍വത്തിനു അത് നന്നായി അറിയാം. ആളൊഴിഞ്ഞ നേരം അറിയാന്‍ വന്ന അദ്ദേഹം കണ്ടത് അവിടന്ന്‍ അംഗസ്നാനം ചെയ്തതിന്‍റെ പോലും ശിഷ്ടത്തിനു വേണ്ടി തിക്കും തിരക്കും കൂട്ടുന്ന സമൂഹത്തെയാണ്. അവിടന്ന്‍ കാര്‍ക്കിച്ചു തുപ്പുന്നത് പോലും നിലത്ത് വീഴുന്നില്ല.  അദ്ദേഹം തന്‍റെ ജനതയോടു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു: “പല രാജാക്കന്‍മാരുടേയും ദര്‍ബാറില്‍ ഞാന്‍ നിങ്ങളുടെ പ്രതിനിധിയായി ചെന്നിട്ടുണ്ട്. സീസറിന്‍റെയും ഖുസ്രുവിന്‍റെയും നേഗസിന്‍റെയും കൊട്ടാരത്തില്‍ ചെന്നിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍, മുഹമ്മദ്‌ സ്വ.യുടെ അനുയായികള്‍ അവിടത്തെ ആദരിക്കുന്നതു പോലെ അവരില്‍ ഒരാളും ഒരാളെയും ആദരിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടില്ല”. ഇതാണ് നടേ സൂചിപ്പിച്ചത് അവിടത്തോടുള്ള കാണിക്കുന്ന സ്നേഹമാണ് ഇസ്‌ലാമിന്‍റെ ശക്തിയും അജയ്യതയും.

തങ്ങന്മാര്‍ക്കു മാത്രമായി ജാതി നിയമങ്ങളോ ചട്ടങ്ങളോ ഇല്ലെങ്കില്‍ എന്തുകൊണ്ടാണ് അവര്‍ക്ക് സകാത്ത് കൊടുക്കാത്തത്? ശരിയാണ്. സകാത്തിന്‍റെ നിയമങ്ങളില്‍ സകാതിനു അവകാശികളല്ലാത്ത വേറെയും ചിലരെ എണ്ണിയിട്ടുണ്ട്, ധനികര്‍, അവിശ്വാസികള്‍ എന്നിങ്ങനെ. അക്കൂട്ടത്തില്‍ ഇവരെയും എണ്ണിയിരിക്കുന്നു. ഇവരെല്ലാം വരേണ്യ ജാതിയായത് കൊണ്ടാണ് എന്നു ആരെങ്കിലും പറയുമോ?!

സാദാത്തുക്കളോടും പണ്ഡിതന്‍മാരോടും സ്നേഹവും ആദരവും കാണിക്കുന്നതിന്‍റെ ഉത്തമ മാതൃക ഞങ്ങള്‍ വായിക്കുന്നത് നബി ശിഷ്യന്മാരില്‍ നിന്നു തന്നെ. ഒരൊറ്റ ചിത്രം ചേര്‍ത്ത് ഈ കുറിപ്പ് ചുരുക്കട്ടെ.

വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വ്യാഖ്യാതാക്കളുടെ നേതാവ് എന്ന അഭിധാനത്തിൽ വിശ്രുതനായ സ്വഹാബിവര്യൻ ഇബ്നു അബ്ബാസ് റ. മഹാനുഭാവനായ ഉബയ്യു ബ്നു കഅ'ബ് റ.വിന്റെ സന്നിധിയിൽ ചെന്നു തന്റെ പാരായണം അദ്ദേഹത്തെ കേൾപ്പിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. "ഈ നാലു പേരിൽ നിന്നു നിങ്ങൾ ഖുർആൻ കേട്ടു പഠിക്കുക" എന്നു ആദരവായ റസൂലുല്ലാഹി സ്വ. പരിചയപ്പെടുത്തിയ നാലു പേരിൽ ഒരാളാണ് ഉബയ്യ് റ. തിരു ജീവിത കാലത്തു തന്നെ ഹാഫിളായ അൻസ്വാരികളിലൊരാൾ!

ഒരിക്കൽ നബിതിരുമേനി സ്വ. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുക്കലെത്തി: "ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു ഓതിക്കേൾപ്പിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു".

"യാ റസൂലല്ലാഹ്, ഇതു തങ്ങൾ തന്നെ വിചാരിച്ചതോ അതല്ല, അല്ലാഹുവിന്റെ നിർദ്ദേശമോ?"

"എന്റെ മാത്രം ചിന്തയല്ല, അല്ലാഹുവിന്റെ നിർദ്ദേശമാണ്"

ഉബയ്യ് കരഞ്ഞു, പൊട്ടിപ്പൊട്ടി കരഞ്ഞു, വീണു പോകും വിധം. പിന്നീട് തേങ്ങലൊതുങ്ങിയപ്പോൾ അദ്ദേഹം മൗനം ഭഞ്ജിച്ചു: "ഓതിത്തന്നാലും റസൂലരേ..."

നബി തിരുമേനി സ്വ. ഓതാനാരംഭിച്ചു:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنْفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ.....

സൂറതിന്റെ അവസാനം വരെ തങ്ങൾ ഓതി നിറുത്തി.

ഒരു പക്ഷെ, ഉബയ്യിനു പഠിക്കുവാനുള്ള സൗകര്യത്തിനു വേണ്ടിയോ അല്ലെങ്കിൽ ദീനിന്റെ എല്ലാ ആദർശ - കർമപാഠങ്ങളെയും സംക്ഷേപിക്കുന്നതാണ് ഈ അധ്യായം എന്നതു കൊണ്ടോ ആവാം തിരുമേനി സ്വ. ഓത്ത് അതിലൊതുക്കി.

തിരുമേനി സ്വ. പ്രത്യേകം നിർദ്ദേശിച്ചവരിൽ നിന്ന് ഇബ്നു അബ്ബാസ് റ. ഇവർക്ക് മുൻഗണന നൽകാൻ ഈ സംഭവവും പ്രേരണയായി വർത്തിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു സാഹചര്യേണ മനസ്സിലാക്കാവുന്ന വിധേനയാണ് ഇബ്നു ഹജർ റ.വിന്റെ സബതിൽ ഇക്കാര്യം ചേർത്തിട്ടുള്ളത്.  അളവറ്റ ആദരവോടെയാണ് ഗുരുസവിധത്തിൽ ഇബ്നു അബ്ബാസ് റ. പെരുമാറിയത്.

ഓതിക്കേൾപ്പിക്കാൻ ഉബയ്യ് റ. വീട്ടിലേക്കു അങ്ങോട്ടു ചെല്ലാറാണു പതിവ്. ചിലപ്പോൾ വാതിൽ തുറന്നു കിടക്കുന്നുണ്ടാകും. ഉടനെ സമ്മതം ചോദിച്ചു അകത്തു കയറും. മറ്റു ചിലപ്പോൾ വാതിൽ അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നുണ്ടാവും. അപ്പോൾ പുറത്തു കാത്തിരിക്കും. ചിലപ്പോൾ ആ കാത്തിരുപ്പ് പകലിന്റെ സിംഹഭാഗവും കവരും. മിക്കപ്പോഴും ആ അനങ്ങാപ്പാറ ഇരുത്തത്തിൽ പൊടിക്കാറ്റു വീശി ശരീരത്തിലും വസ്ത്രത്തിലും മണ്ണു പറ്റി ആളെ തിരിച്ചറിയാതെയാകും!!! ആ അവസ്ഥയിൽ എത്രയോ തവണ ഉബയ്യ് റ. അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടിരിക്കുന്നു.

വിഷണ്ണനായി അദ്ദേഹം ചോദിക്കാറുണ്ട്: "നിനക്കെന്നെ വിളിച്ചൂടായിരുന്നോ"

മര്യാദക്കേടാകുമോ എന്ന ഭയവും ലജ്ജയുമാണതിനു സമ്മതിക്കാതിരുന്നത് എന്നദ്ദേഹം പ്രതികരിക്കുകയും ചെയ്യും.

ഒരിക്കൽ ഉബയ്യ് റ. എങ്ങോട്ടോ യാത്ര തിരിച്ചതാണ്. വത്സലശിഷ്യനായ ഇബ്നു അബ്ബാസിനെ തന്നെ കൂടെ കൂട്ടി. അദ്ദേഹം ഗുരുവര്യന്റെ കൂടെ വാഹനപ്പുറത്തിരിക്കാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല. പകരം വാഹനത്തിന്റെ കടിഞ്ഞാൺ പിടിച്ചു നടന്നു. അതേക്കുറിച്ചു ചോദിച്ചപ്പോൾ ശിഷ്യന്റെ പ്രതികരണം:
هكذا أمرنا بتعظيم علمائنا

ഇപ്രകാരം പണ്ഡിതരെ ആദരിക്കണമെന്നാണ് ഞങ്ങൾ കല്പിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്!

യാത്ര അവസാനിക്കുമ്പോൾ ഉബയ്യ് റ. വാഹനപ്പുറത്തു നിന്നിറങ്ങി ഇബ്നു അബ്ബാസ് റ.വിന്റെ കൈ ചുംബിച്ചു. 'ഇതെന്താ ഇങ്ങനെ' എന്നു ചോദിച്ചപ്പോൾ പ്രതികരണം:
هكذا أمرنا بتعظيم اهل بيت نبينا

ഇപ്രകാരം തങ്ങൾ കുടുംബത്തെ ആദരിക്കണമെന്നാണ് ഞങ്ങളോടു കല്പിക്കപ്പെട്ടരിക്കുന്നത്!!

നാടകം കളിക്കാമോ?



നാടകം കളിക്കുന്നതിൽ ഇസ്‌ലാമിനു വിരോധമുണ്ടോ ഇല്ലേ  എന്നതല്ല ഈ പോസ്റ്റിന്റെ ഉള്ളടക്കം. പക്ഷെ, മറ്റൊന്നു പറയാതിരിക്കാൻ വയ്യ, ഇത് കേരളീയ മുസ്‌ലിം ഉമ്മത്തിന്റെ പാരമ്പര്യത്തോടുള്ള അനാദരവാണ്, സംശയമില്ല.

ഇസ്‌ലാം സഹസ്രാബ്ധങ്ങളായി വളർന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. സ്വന്തമായ പ്രയത്നത്താൽ മനസിലാക്കി വന്നവരേക്കാൾ എത്രയോ മടങ്ങാണ് പൂർവസൂരികളുടെ ജീവിത മാതൃകകളിലൂടെയും പ്രബോധനത്തിലൂടെയും കേരളത്തിലടക്കം ഇസ്‌ലാമിലേക്കു വന്നവർ. എന്നാൽ, ഇതഃപര്യന്തമുള്ള ഇസ്‌ലാം പ്രബോധനത്തിന്റെ വഴിയിൽ ഒരിക്കൽ പോലും നാടകാവിഷ്കാരം നമ്മുടെ സമുദായത്തിന് സ്വീകാര്യമായിട്ടുണ്ടാവില്ല. മഹിതമായ മാതൃകകൾ കാണിച്ചു തന്ന ഒരൊറ്റ സൂരിയും ഇത് ശരിയാണെന്നു അംഗീകരിക്കണമെന്നില്ല, പൊരുത്തപ്പെടുകയില്ല. "അവർക്കൊന്നും ഇരുപത്തൊന്നാം നൂറ്റാണ്ട് തിരിഞ്ഞിട്ടില്ല; ഇപ്പൊ ഇതൊക്കെ വേണം" എന്നാണു ചിന്തയെങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ഇസ്‌ലാം പ്രദർശിപ്പിക്കേണ്ട മാർക്കറ്റ് വേറെയാണ് എന്നു മാത്രം പറയുന്നു.

ഫിഖ്ഹിന്റെ ഇലാസ്തികതയിൽ ഊന്നി നിന്നു നാടകം പറ്റുമോ ഇല്ലേ എന്നാലോചിച്ചാൽ  തത്വത്തിൽ  വിയോജിക്കേണ്ടതില്ല. അതേ സമയം, കേരളീയ ദഅവാ പരിസരത്ത് ഈ തരത്തിലുള്ള അഭിനയ സ്കിറ്റുകളുടെ ആവശ്യം ഇല്ലെന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നിയിട്ടുള്ളത്. നമ്മുടെ മുൻഗാമികളുടെ ശീലങ്ങൾക്ക് അതെതിരാണ്.

മുമ്പ് ജമാഅത്തെ ഇസ്‌ലാമിക്കാർ തെരുവു നാടകം കളിച്ചപ്പോഴും 'കിതാബി'നെതിരെ മറ്റൊരു പ്രതി നാടകം വന്നപ്പോഴും നമ്മുടെ  "മുസ്ലിം പൊതുബോധം" അതുൾക്കൊണ്ടിട്ടില്ല. എന്നാൽ, അത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ നാം കാണിച്ച അർഥഗർഭമായ മൗനം നിങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ചോ? നമ്മളത് വിവാദമാക്കാൻ പോയില്ല. ആക്കിയവരെ പേഴ്സണലായി വിളിച്ച് മസ്അലകൾ പറഞ്ഞു കൊടുത്ത് പോസ്റ്റുകൾ പിൻവലിപ്പിച്ചു. അതുമിതും വേറേ വേറെ.

അറബു രാജ്യങ്ങളിലെ പണ്ഡിതൻമാരുടെ വിശേഷിച്ച് യമനീ സാദാത്തുക്കളുടെ വീടുകളിൽ ചെന്നാൽ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരും മുൻഗാമികളുമായവരുടെ പോർട്രയ്റ്റ് ഫോട്ടോകളും കാരിക്കേച്ചറുകളും ധാരാളമായി ഫ്രെയിം ചെയ്തു പ്രദർശിപ്പിച്ചതു  കാണാം, അതു സ്വാലിഹീങ്ങളുടേതാകുമ്പോൾ അനുവദനീയമാണ് എന്നു ശൈഖുനാ ഉമർ ഹഫീള് തങ്ങളുടെ ഫത്വയുമുണ്ട്. എന്നു കരുതി കേരളീയ പരിസരത്ത് നിങ്ങൾക്കതു ചെയ്യാമോ?  വലിയ മഹാൻമാരുടെ ഫോട്ടോ കട്ടൗട്ടുകൾ നമ്മുടെ മജ്ലിസുകളിലും ഹാളുകളിലും ഓഫീസുകളിലും ഫ്രെയിം ചെയ്തു തൂക്കുമോ? നമ്മുടെ "ഇസ്‌ലാം പൊതുബോധം" അതുൾക്കൊള്ളുമോ?

രണ്ടു ദിവസം മുമ്പ് FB യിൽ ഉമർ ഹഫീള് തങ്ങളെ ഒരു വീഡിയോ കണ്ടു - ഏതോ ഒരു നാട്ടിൽ ചെന്നപ്പോൾ പുല്ലാങ്കുഴൽ പാടി സ്വീകരിക്കുന്നത്. നമ്മുടെ പൊതുബോധം അതിനെതിരായി ചിന്തിക്കുന്നത് നമ്മുടെ മത ശീലങ്ങൾ അതിനെതിരായത് കൊണ്ടാണ്, അല്ലാതെ ഫിഖ്ഹിൽ പഴുതുണ്ടോ എന്നാലോചിച്ചല്ല.

ഇവിടെ പലപ്പോഴും ചർച്ചയാകാറുള്ള പലതിന്റെയും സ്ഥിതി ഇതു തന്നെ.

ആ പരിപാടി കാണാൻ സദസ്സിൽ കൂടിയവരിൽ കണ്ണിയത്തോറും സ്വദഖത്തുല്ലയോറും ഉള്ളാളത്തോറുമൊക്കെ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്നു വെറുതെ സങ്കൽപിക്കുക. ചുമരിൽ തൂക്കിയ കൃഷ്ണന്റെ ഫോട്ടോയും അഭിനേതാക്കൾ അണിഞ്ഞിരുന്ന ഹൈന്ദവ വേഷവും കണ്ടിരുന്നുവെന്നും വിചാരിക്കുക. അവരുടെ പ്രതികരണം എന്തായിരിക്കും?! ഇപ്പൊ കേരളത്തിലെ ബഹുഭൂരിപക്ഷം മുസ്‌ലിംകൾക്കും അവർ പറയുന്നതാണ് ഇസ്‌ലാം. ആ മതിപ്പിൽ പലതും ഉണ്ട്. നമുക്ക് അതു വിടാതെയുള്ള വികാസമൊക്കെ മതിയെന്നാണ് എനിക്കു തോന്നിയിട്ടുള്ളത്.

ഓരോ നാട്ടിലും ഇസ്‌ലാമിക സമൂഹത്തിൻ നില നിന്നു പോരുന്ന ചില അടിസ്ഥാന മൂല്യങ്ങളുണ്ട്. അതു മാനിക്കാതെ വയ്യ.

നിൽക്കുന്ന മേൽപ്പുര പരമാവധി നിക്കട്ടെ, അതു പൂർണമായി പൊളിച്ചിറക്കി മറ്റൊന്നു പണിതുണ്ടാക്കണമെങ്കിൽ അധ്വാനവും ചിലവും കൂടും. നൂറ്റാണ്ടുകളുടെ ഈടുവെപ്പുണ്ട് കേരളത്തിന്, മറക്കരുത്.

പ്രബോധന രംഗത്ത് നൂതനത്വം കൊണ്ടുവരുക തന്നെ വേണം. പക്ഷെ, ഇരിക്കുന്ന കൊമ്പ് വെട്ടി കൊണ്ടായിരിക്കരുത് എന്നു മാത്രം.

പിന്നെ നാടകത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു ആശങ്ക കൂടി, ഇതു തുടങ്ങി വെച്ചാൽ ലഗാനില്ലാതെ ഓടാൻ തുടങ്ങും. അന്നു ഹറാമിന് മൂക്കുകയറിടാൻ ആരും ഉണ്ടാവില്ല. പല അറബു രാജ്യങ്ങളും സാക്ഷി. അപ്പൊപിന്നെ, നമ്മെപ്പോലെ സെക്കുലർ ആയ, അമുസ്ലിം സംസ്കാരങ്ങൾക്ക് മേൽക്കൈ ഉള്ള നാട്ടിൽ പറയേണ്ടി വരില്ല.

അല്ലാഹു നമുക്കെല്ലാവർക്കും അവൻ പൊരുത്തപ്പെട്ട കാര്യങ്ങൾക്ക് തൗഫീഖ് ചെയ്യട്ടെ!

ഇബ്നു ഹജരിൽ ഹയ്തമി റ.

#ആരും_മോഹിക്കുന്ന_ജീവിതം!

കർമശാസ്ത്രത്തിലെ മാസ്റ്റർപീസ് ആയ ഒരു ഗ്രന്ഥം, അതുതന്നെ പത്തു വാള്യങ്ങള്‍ വെറും പത്തു മാസം കൊണ്ടു രചന പൂര്‍ത്തിയാക്കുക. ആ ഗ്രന്ഥം ലോകമെങ്ങുമുള്ള മഹാപണ്ഡിതശിരോമണികളുടെ എല്ലാ നിലക്കുമുള്ള അവലംബവും ആശ്രയവുമായി തീരുക. പ്രസ്തുത രചനയ്ക്കു ശേഷം  നേരിടുന്ന കര്‍മശാസ്ത്രപരമായ സകലമാന പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്കും ആ ഗ്രന്ഥം ഏറ്റവും മികച്ച സിദ്ധൗഷധം ആയി പ്രയോജനപ്പെടുക. സ്വപ്നം മാത്രമായി തോന്നിയേക്കാവുന്ന ഈ മഹാത്ഭുതമാണ് ശാഫിഈ ഫിഖ്ഹിലെ തുഹ്ഫതുല്‍ മുഹ്താജ് എന്ന കര്‍മശാസ്ത്ര വിജ്ഞാനകോശം. ഹി: 958 മുഹര്‍റം 12-ന് രചന തുടങ്ങിയ തുഹ്ഫ പത്ത് വാള്യം അതേ വര്‍ഷം ദുല്‍ഖഅദ് 27-ാം രാവ് (വ്യാഴം വൈകിട്ട്) പൂര്‍ത്തിയായി!

ശാഫിഈ കര്‍മശാസ്ത്ര ശ്രേണിയിലെ പ്രമുഖ പണ്ഡിതനായ ഇമാം ഇബ്‌നു ഹജരില്‍ ഹൈതമി റ. വാണ് ഈ അത്ഭുത രചനയുടെ കര്‍ത്താവ്.

തന്റെ ഉസ്താദുമാരുടെ പൊരുത്തവും പ്രാര്‍ത്ഥനയുമാണ്‌ ഈ മഹാപണ്ഡിതന്‍റെ വിജയത്തിന്‍റെ നിധാനം. അല്‍അസ്ഹറിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രധാന ഉസ്താദുമാര്‍ ശൈഖ് സകരിയ്യല്‍ അന്‍സ്വാരി, അബുല്‍ ഹസനില്‍ ബകരി എന്നീ പണ്ഡിത പ്രതിഭകളായിരുന്നു. ശൈഖ് സകരിയ്യല്‍ അന്‍സ്വാരിയുടെ പ്രധാന പ്രാര്‍ഥനകളിലൊന്ന് ''അല്ലാഹുമ്മ ഫഖ്ഖിഹ്ഹു ഫി ദ്ദീനി'' എന്നായിരുന്നു. അല്ലാഹു ഈ പ്രാര്‍ഥന സ്വീകരിക്കുകയും ഇബ്‌നു ഹജരില്‍ ഹൈതമി റ. വിനെ  വലിയ സ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു. ആദരവായ റസൂലുല്ലഹി സ്വ.  സ്വഹാബിയായ ഇബ്നു അബ്ബാസ് റ.വിനു വേണ്ടി ചെയ്ത അതേ ദുആ ആയിരുന്നല്ലോ ഇത്.

പ്രയാസങ്ങളില്‍ ആകുലപ്പെട്ടിരിക്കാതെ കര്‍മ കുശലത കൊണ്ടു നേടിയ വിജയമാണ് മഹാനവര്‍കളുടെത്. പിതാവിന്റെ മരണ ശേഷം പിതാമഹന്റെ സംരക്ഷണയില്‍ കഴിയുന്ന സമയത്ത് വളരെ ചെറിയ പ്രായത്തില്‍ തന്നെ അദ്ദേഹം ഖുര്‍ആനും, മിന്‍ഹാജിന്റെ പലഭാഗങ്ങളും മനഃപാഠമാക്കി. അല്‍ അസ്ഹറിലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പഠനകാലഘട്ടം വളരെ ദുഷ്‌കരമായിരുന്നു. ഭരണകൂടത്തിലെ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ കാരണം പ്രശ്‌നകലുഷിതമായ കാലത്തായിരുന്നു അദ്ദേഹം അസ്ഹറില്‍ പഠനം നടത്തിയിരുന്നത്. ഒരുപാട് കാലം പട്ടിണികിടന്ന് ത്യാഗം സഹിച്ച് വളരെ ക്ലേശപ്പെട്ടാണ് അദ്ദേഹം ഇസ്‌ലാമിന്റെ ജീവനാഡിയായ അറിവ് കരഗതമാക്കിയത്.

അറിവ് പഠിക്കാന്‍ മാത്രമല്ല, അവ ഫലപ്രദമായി പുനരാവിഷ്കരിക്കുവാനും അദ്ദേഹം കാണിച്ച ഉത്സാഹം വളരെ വലുതാണ്‌. ബിദ്അത്തിനെതിരെ ആഞ്ഞടിച്ചു. ഇബ്‌നു തൈമിയ്യയെ തൊലിയുരിച്ചു. നിതാന്തമായി ദര്‍സ് നടത്തി. നമുക്ക് സുപരിചിതനായ  സൈനുദ്ധീന്‍ മഖ്ദൂം (സാനി) യെ പോലുള്ള പ്രഗല്‍ഭരെ വാര്‍ത്തെടുത്തു. എല്ലാ തിരക്കുകള്‍ക്കുമിടയില്‍ ഗ്രന്ഥ രചനകള്‍ക്കും ഫത്‌വകള്‍ക്കും സമയം കണ്ടെത്തി. ലോകത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളില്‍ നിന്ന് നിരന്തരം ഒഴുകി വന്ന ചോദ്യങ്ങള്‍ക്ക് മക്കയിലിരുന്ന് ഫത്‌വകള്‍ എഴുതിയയച്ചു. അവ പിന്നീട് ഗ്രന്ഥങ്ങളായി ക്രോഡീകരിച്ചു. മിശ്ക്കാത്തിന് ശര്‍ഹ്, അര്‍ബഈനന്നവവിയ്യയുടെ ശര്‍ഹ്, ഇബ്‌നുല്‍ മുഖ്‌രിയുടെ ഇര്‍ശാദിന് രണ്ട് ശര്‍ഹ്(ഇംദാദ്, ഫത്ഹുല്‍ ജവാദ്) ബാഫള്‌ല് മുഖദ്ദിമയുടെ ശര്‍ഹ്(മന്‍ഹജ്) ഈആബ്,മുഖ്തസ്സര്‍ റൗളിന്റെ ശര്‍ഹ് അങ്ങനെയങ്ങനെ അമ്പതോളം രചനകള്‍!!

വര്‍ത്തമാന സമയത്ത് പൊങ്ങുന്ന പുതിയ സംഭവ വികാസങ്ങള്‍ക്കും സംശയങ്ങള്‍ക്കും അദ്ദേഹം നല്‍കിയ മറുപടികളും തുഹ്ഫ പോലെയുള്ള രചനകളും എക്കാലത്തും പ്രസക്തമാണ്. കര്‍മശാസ്ത്ര രംഗത്തെ അതിസങ്കീര്‍ണ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്കുള്ള പരിഹാരത്തിനായി  അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമകാലികരായ പണ്ഡിതന്മാര്‍ തന്നെ പലപ്പോഴും ആശ്രയിച്ചിരുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കിതാബുകളെയായിരുന്നു എന്നത് തന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ മഹത്വത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്നു. മുജ്തഹിദുകളുടെ അഞ്ച് വിഭാഗത്തില്‍ ഇബ്‌നു ഹജര്‍ റ. സ്ഥാനം എവിടെയാണ് എന്ന വിഷയത്തില്‍ പണ്ഡിതര്‍ ഭിന്നാഭിപ്രായക്കാരാണ്.

ആത്മകഥാ സ്പര്‍ശമുള്ളതാണ് അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ സബത് (ഗുരുനാഥന്‍മാരെ പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന ഗ്രന്ഥം). ഒട്ടനവധി സവിശേഷതകൾ നിറഞ്ഞ ഈ ഗ്രന്ഥം ഒരു പ്രാവശ്യമെങ്കിലും നാമോരോരുത്തരും വായിച്ചിരിക്കേണ്ടതാണ്. അത്രയ്ക്കും അമൂല്യമായ ആശയങ്ങളാൽ സമ്പുഷ്ടമാണത്. (ഇതിന്റെ PDF പകർപ്പിനായി https://archive.org/download/FP147747/147747.pdf
എന്ന ലിങ്ക് ഉപയോഗപ്പെടുത്താം.)

നാഥന്‍ അവരുടെ ഹഖ് കൊണ്ട് നമുക്കും ദീനിന്‍റെ ഖാദിമുകളാകാന്‍ ഭാഗ്യം തരട്ടെ!

അറിവു പോരേ?


കുറേ വിജ്ഞാനമുണ്ടായാൽ തന്നെ രക്ഷപ്പെട്ടു, കർമത്തിലൊന്നും വലിയ കാര്യമില്ല എന്ന ചിന്ത വരട്ടു തത്വവാദമാണെന്ന് ഹുജ്ജതുൽ ഇസ്‌ലാം ഇമാം ഗസ്സാലി റ. അയ്യുഹൽ വലദിൽ എഴുതിയിട്ടുണ്ട്. വീണ്ടും വീണ്ടും അറിയാനും പഠിക്കാനുമുള്ള മനസ് ഏതവസ്ഥയിലും പ്രശംസനീയമാണ്. അതേസമയം, പഠിച്ചതനുസരിച്ചു ജീവിതം ചിട്ടപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കുന്നതാണ് ഏറ്റവും മികച്ച അനുഗ്രഹം. "പുനരുത്ഥാന നാളിൽ ഏറ്റവുമധികം ശിക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത് പഠിച്ച വിജ്ഞാനത്തെ അല്ലാഹുവിന്റെ പ്രീതിക്കായി പ്രയോജനപ്പെടുത്താത്ത ആലിം ആയിരിക്കും" എന്ന് നബി തിരുമേനി സ്വ. പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

സർവായുധ വിഭൂഷിതനായ ഒരാൾ പെരുങ്കാട്ടിലൂടെ നടക്കുന്നത് സങ്കല്പിക്കുക. ആയുധങ്ങളെമ്പാടുമുണ്ട്. അഭ്യാസിയുമാണ്. പെട്ടെന്നൊരു സിംഹം മുന്നിൽ ചാടി വീണു. തോക്കും കുന്തവും കത്തിയും കോടാലിയുമെല്ലാം കൈവശമുണ്ടായതു കൊണ്ടോ അവ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചു ഒരു തിസീസ് എഴുതാൻ പോന്ന വിജ്ഞാനം ഉണ്ടായിട്ടോ എന്തു കാര്യം?! തക്ക സമയത്ത് യുക്തമായ വിധത്തിൽ അവ പ്രയോഗിക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ജീവൻ തന്നെ അപകടത്തിലാകും.

രോഗത്തെ കുറിച്ചറിയാം, ചികിത്സയറിയാം, യഥാതദാ മരുന്നറിയാം..., എന്തു തന്നെയായിട്ടെന്ത്, രോഗിയാകുമ്പോൾ മരുന്നു കഴിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിൽ വൈദ്യനും അപകടം സംഭവിക്കും.

അറിവുണ്ടായിട്ടും അമലില്ലാത്തതു കാണുമ്പോൾ / പഠിച്ചതിനു വിരുദ്ധമായി പറയുന്നതു കേൾക്കുമ്പോൾ ഈ യാത്രക്കാരനെയും വൈദ്യനെയും ഓർക്കുക. ഇക്കാലമത്രയും അറിവു സമ്പാദിക്കാൻ അവൻ എന്തുമാത്രം കഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നെന്നോ; ഇതല്ലെങ്കിൽ പിന്നെന്താണ് മുഴുഭ്രാന്ത്?! എന്നുവെച്ച്, അറിവു സമ്പാദിക്കാതെ എന്തു അമൽ ചെയ്യാനാകും? പറത്താൻ പഠിക്കാത്തവന്റെ കയ്യിൽ നിങ്ങൾ വിമാനം ഏൽപിക്കുമോ?

പ്രയോജനപ്പെടാത്ത വിജ്ഞാനത്തിൽ നിന്നു നബി തിരുമേനി സ്വ. കാവൽ ചോദിച്ചിട്ടുണ്ട് (من علم لا ينفع). തഥൈവ, അറിവേറ്റിതരണേ നാഥാ (رب زدني علما) എന്നു നിരന്തരം ദുആ ചെയ്യാൻ ഖുർആനുശ്ശരീഫ് പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്.

അല്ലാഹുവേ, നാഫിആയ ഇൽമു ധാരാളമായി തന്നു ഞങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കണേ...!

ഖബ്റാരാധനയോ?


ഖബ്റിനെ ബഹുമാനിക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശ്യത്തോടെ അതിലേക്കു തിരിഞ്ഞു നിന്നു പ്രാർഥിക്കുന്നതും തൊടുന്നതും സുജൂദ് ചെയ്യുന്നതുമെല്ലാം ഹറാമാണ് എന്ന കാര്യം നിസ്സംശയം ദീനിൽ അറിയപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളാകുന്നു. ജൂത നസ്വാറാക്കൾക്കിടയിൽ അങ്ങനെയൊരു പതിവ് നിലനിന്നിരുന്നു. തിരുമേനി സ്വ. അതിനെ നഖശിഖാന്തം വിമർശിച്ചിട്ടുണ്ട് :
لعن الله اليهودوالنصارى ; اتخذوا قبور أنبيائهم مساجد
 "അല്ലാഹു ജൂത നസ്വാറാക്കളെ ശപിച്ചിരിക്കുന്നു, അവർ തങ്ങളുടെ പ്രവാചകൻമാരുടെ ഖബ്റുകളെ സുജൂദ് ചെയ്യുവാനുള്ള ഇടങ്ങളാക്കി തീർത്തുവല്ലോ" (ബുഖാരി 425, മുസ്‌ലിം 529).

ഖബ്റിനു പ്രത്യേകം ബഹുമാനം കല്പിക്കുന്നതും ദിവ്യത്വം ചാർത്തുന്നതും ഇസ്‌ലാമിലില്ല. മുസ്‌ലിംകൾ അല്ലാഹുവിനെയല്ലാതെ ആരാധ്യനായി കാണുന്നില്ല, വിശ്വസിക്കുന്നുമില്ല. അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിക്കുകയോ ആദരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന പോലെ അവനല്ലാത്തവരെ - ചേതനമാകട്ടെ, അചേതനമാകട്ടെ - ആരാധിക്കുകയോ ആദരിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നില്ല. ഖബ്റിടങ്ങൾ പൂജനീയമാണ് എന്ന് അവർ വിശ്വസിക്കുന്നില്ല. നബി തിരുമേനി സ്വ. തന്നെ പറഞ്ഞുവല്ലോ:
 إن الشيطان قد يئس أن يعبده المصلون ولكن في التحريش بينهم
 "നിസ്കാരക്കാർ (മുസ്‌ലിംകൾ) തന്നെ ആരാധിക്കുമെന്ന ആശ ശയ്ത്വാനു എന്നേ മുറിഞ്ഞു പോയിരിക്കുന്നു; ആകെയുള്ള പ്രതീക്ഷ അന്യോന്യമുള്ള പ്രകോപനപരമായ പെരുമാറ്റം മാത്രമാണ്" (മുസ്‌ലിം 2812, തിർമിദി1937).

യഥാർഥ വിശ്വാസികൾ കൂട്ടമായി അല്ലാഹുവല്ലാത്തരെ ആരാധിക്കുക എന്ന തെറ്റ് സംഭവിക്കുകയില്ല. ആ സുരക്ഷിതത്വം നബി തിരുമേനി സ്വ. ഈ ഉമ്മത്തിന് ഉറപ്പു തന്നിട്ടുള്ള വാഗ്ദാനമാണ്. വിശുദ്ധ ഖുർആൻ തന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ, അവിടുന്ന് സ്വേച്ഛ പ്രകാരം എന്തെങ്കിലും പറയുന്നവനല്ലെന്ന്.

അപ്പോൾപ്പിന്നെ, ഖബ്റിനോടു ചേർന്നു നിന്നോ മറ്റോ ഉന്നത വ്യക്തിത്വത്തിന്നുടമയായ ഖബ്റാളിയുടെ ബറകാതുകളെ /ഖബ്റിനെയല്ല തവസ്സുലാക്കി ഒരാൾ അല്ലാഹുവോടു പ്രാർഥന നടത്തുന്നത് ഹറാമോ ശിർക്കോ ആണെന്ന് പറയാൻ വയ്യ. ഖബ്റിനെ വന്ദിക്കുക എന്ന യാതൊരു ഉദ്ദേശ്യവും ഇല്ലാതെ അങ്ങോട്ടു തിരിഞ്ഞു നിസ്കരിക്കുന്നതു കണ്ടാൽ പോലും ഹറാമോ ശിർക്കോ ആരോപിക്കുന്നതു ഒഴിവാക്കപ്പെടണം. അല്ലാഹു പറഞ്ഞുവല്ലോ:
قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِمْ مَسْجِدًا
എന്നാൽ അവരുടെ കാര്യങ്ങളിൽ സ്വാധീനമുള്ളവർ പറഞ്ഞു: നമുക്ക് അവരുടെ മീതെ ഒരു പള്ളി പണിയാം! (അൽ കഹ്ഫ് 21).

ഇവിടെ അവരുടെ കാര്യങ്ങളിൽ സ്വാധീനമുള്ളവർ എന്നു പറയപ്പെട്ടത് സത്യവിശ്വാസികളെ സംബന്ധിച്ചാണെന്നും അവരുടെ വിശ്രമസ്ഥാനങ്ങളോടു ചേർന്നു അല്ലാഹുവിനെ ആരാധിക്കുന്നതിനുള്ള പള്ളികൾ നിർമിക്കപ്പെടുന്നതിന് വിഘാതമില്ലെന്നും ഖുർആൻ വ്യാഖ്യാതാക്കൾ അഭിപ്രായപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

മദീനാ മുനവ്വറയിലെ മസ്ജിദുന്നബവിയുടെ വികസന പ്രവർത്തനങ്ങൾ മുസ്‌ലിം ഉമ്മത്ത് ഏകോപിതമായി അംഗീകരിച്ച വസ്തുതയാണ്. പ്രസ്തുത വികസന പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കിടയിൽ ആദ്യകാലത്ത് പള്ളിയുടെ ഭാഗമല്ലാതിരുന്ന ഹുജ്റതു ശ്ശരീഫ പള്ളിയുടെ ഉൾഭാഗത്ത് വരുന്ന വിധത്തിലായി. അതിനകത്താണല്ലോ ആദരവായ തിരുമേനിയുടെയും അവിടുത്തെ ഏറ്റവും ഉറ്റവരായ ആദ്യത്തെ രണ്ടു ഖലീഫമാരുടെയും ഖബ്റുകൾ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. പള്ളി അവരെ വലയം ചെയ്തതു പോലെയായിരിക്കുന്നു. ആയിരക്കണക്കിനു വിശ്വാസികൾ അവരുടെ നിസ്കാരങ്ങളിൽ പരിശുദ്ധ ഹുജ്റക്കു അഭിമുഖമായി നിൽക്കുന്നു. ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ആയിരക്കണക്കിനു പണ്ഡിതൻമാരും ഫുഖഹാക്കളും ഇതിനു സാക്ഷിയായിരിക്കുന്നു / അറിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇതു ഹറാമാണ് എന്ന് ഇന്നേ വരെ ആരും ഫത്'വ ഇറക്കിയിട്ടില്ല. കേവലം അഭിമുഖമായി നിൽക്കുന്നതിലല്ല കുഴപ്പം എന്നർഥം.

ഔലിയാക്കളുടെയും മറ്റും ഖബ്റുകൾ ഉള്ള പള്ളികളുണ്ട്; അതിനെ ആരാധിക്കുന്നു എന്ന ഉദ്ദേശ്യമില്ലാത്തിടത്തോളം അതിനു അഭിമുഖമായി നിസ്കരിക്കുന്നതിൽ ഒരപാകതയുമില്ല എന്നു ശൈഖുനൽ ഹബീബ് സൈൻ തങ്ങൾ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഹജറുൽ അസ്'വദ്, സംസം കിണർ, മഖാമു ഇബ്റാഹീം എന്നിവക്കിടയിലായി 90 നബിമാരുടെ ഖബ്റുകൾ ഉണ്ടെന്നു ചില പണ്ഡിതൻമാർ നിവേദനം ചെയ്തിട്ടുണ്ടല്ലൊ. സയ്യിദുനാ ഇസ്മാഈൽ അ.മിന്റെയും സയ്യിദതുനാ ഹാജറ ബീവി റ.യുടെയും ഖബ്റുകൾ ഹിജ്ർ ഇസ്മാഈലിലാണ് എന്നും പറയപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഖബ്റുകൾ ഉള്ളയിടത്ത് നിരുപാധികം നിസ്കാരവും പ്രാർഥനയും തടയപ്പെടുമായിരുന്നെങ്കിൽ ആദ്യം തടയപ്പെടേണ്ടത് മസ്ജിദുൽ ഹറാമിൽ തന്നെയായിരുന്നു!

മസ്ജിദുൽ അഖ്സായുടെ പരിസരം അനുഗ്രഹപൂരിതമായിരിക്കുന്നു എന്നു ഖുർആൻ പറഞ്ഞതിനു കാരണം അനേകം അമ്പിയാക്കൾ അവിടെ അന്ത്യവിശ്രമം കൊള്ളുന്നതുകൊണ്ടാണ് എന്നു ഖുർആൻ വ്യാഖ്യാതാക്കൾ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഈ മൂന്നു പള്ളികളിലും നിസ്കാരം പാടില്ലെന്നു പഠിപ്പിക്കുന്നതിനു പകരം ഇവിടങ്ങളിലേക്ക് "ശദ്ദുർരിഹാൽ" പ്രത്യേകം പുണ്യമാണെന്നാണ് ഹദീസുകളിൽ നബി തിരുമേനി സ്വ. പഠിപ്പിക്കുന്നത്! മാത്രമല്ല, അവിടെ വന്നു നിസ്കരിക്കുന്നതിന് ആയിരവും പതിനായിരവും ലക്ഷവും ഇരട്ടി പ്രതിഫലമുണ്ടെന്നാണ് അധ്യാപനം!! അമ്പിയാക്കളുടെ തിരുശരീരങ്ങൾ മണ്ണു തിന്നുകയില്ലെന്നാണല്ലോ അവിടന്ന് പഠിപ്പിച്ചത്. അവിടന്ന് ഉദ്ദേശിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അവിടെ മാന്തി അവരുടെ തിരുശരീരങ്ങൾ പുറത്തെടുത്തു മാറ്റി സംസ്കരിക്കാമായിരുന്നുവല്ലാേ; കോടിക്കണക്കിനു വിശ്വാസികൾ അവിടെ നിസ്കരിക്കുന്നത് ഒഴിവാക്കാമായിരുന്നല്ലോ, എന്തുകൊണ്ട് ചെയ്തില്ല?!

മറ്റൊരു ഹദീസ് നോക്കൂ,
ما بين قبري ومنبري روضة من رياض الجنة
"എന്റെ ഖബ്റിന്റെയും മിമ്പറിന്റെയും ഇടയിലുള്ള സ്ഥലം സ്വർഗത്തിലെ പൂന്തോപ്പുകളിലെ ഒരു തോപ്പാണ്" എന്നാണ് ഹദീസ് (അഹ്'മദ് 11185, നസാഈ 4289). സ്വഹീഹുൽ ബുഖാരി ഈ ഹദീസ് ഉദ്ധരിച്ചപ്പോൾ ഖബ്ർ എന്നു പറയുന്നതിനു പകരം വീട് (ബയ്ത് ) എന്നാണ് ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത് എന്ന് വലിയ വായയിൽ പറയുന്നവരുണ്ട്. എന്നാൽ, ഇമാം ബുഖാരി റ. ഇതേ ഹദീസ് ഉദ്ധരിച്ചിരിക്കുന്നത് باب فضل ما بين القبر والمنبر ഖബ്റിന്റെയും മിമ്പറിന്റെയും ഇടയിലുള്ള സ്ഥലത്തിന്റെ പുണ്യം എന്ന അധ്യായത്തിലാണ് എന്ന കാര്യം ഇവർ സൗകര്യപൂർവം വിസ്മരിക്കുന്നു.

പറഞ്ഞുവന്നതിന്റെ സംക്ഷിപ്തം, ഖബ്റിടങ്ങൾ പൂജനീയമല്ല. ഖബ്റിനു പ്രത്യേകം ബഹുമാനം കല്പിക്കുന്നതും ദിവ്യത്വം ചാർത്തുന്നതും നിശ്ശങ്കം ഹറാമാണ്. അതേസമയം, ഖബ്റാളിയെ തവസ്സുലാക്കി അല്ലാഹുവോടു ദുആ ചെയ്യുന്നത് മുസ്‌ലിം ലോകത്ത് നിരാക്ഷേപം തുടർന്നു വന്ന സംഗതിയാണ് എന്നത്രെ.
ما رآه المسلمون حسنا فهو عند الله حسن
മുസ്‌ലിം സമുദായം നൻമയായി കണ്ടുപോരുന്ന സംഗതികൾ അല്ലാഹുവിന്റെ അടുക്കലും നൻമയായിരിക്കും എന്ന് അബ്ദുല്ലാഹി ബ്നു മസ്ഊദ് റ.വിൽ നിന്ന് നിവേദനമുണ്ട്.

മരിച്ചവർ കേൾക്കുമോ?


ഖബ്ർ സന്ദർശനത്തെ സംബന്ധിച്ചുള്ള തേൻമൊഴിയുടെ പോസ്റ്റ് വായിച്ച ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ സംശയം: സന്ദർശന വേളയിൽ നാം പറയുന്നതും ചെയ്യുന്നതും അവരറിയുന്നുണ്ടോ?

തീർച്ചയായും അറിയും. അതുകൊണ്ടാണല്ലോ സന്ദർശന വേളയിൽ ഖബ്റാളിയെ സംബോധന ചെയ്തു കൊണ്ടു തന്നെ സലാം പറയുവാൻ തിരുമേനി സ്വ. പഠിപ്പിച്ചത്. കൂടെക്കൂടെ ജന്നതുൽ ബഖീഇൽ സന്ദർശനത്തിനെത്തിയിരുന്ന അവിടുന്ന് സലാം പറയാറുണ്ടായിരുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്:
السَّلَامُ عَلَيْكُمْ دَارَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ وَإنَّا إِنْ شَاءَ الله بِكُمْ لَاحِقُونَ أَنْتُمْ لَنَا فَرَطٌ وَنَحْنُ لَكُمْ تَبَعٌ
കേവലം സലാം പറഞ്ഞു നിർത്താതെ തങ്ങൾ ഇങ്ങനെ കൂടി പറയുന്നു. "തീർച്ചയായും ഞങ്ങളും നിങ്ങളിലേക്ക് വന്നു ചേരാനിരിക്കുന്നവരാണ്. നിങ്ങൾ ഞങ്ങളുടെ മുന്നേ ഗമിച്ചവർ, ഞങ്ങൾ പിന്നിൽ അനുഗമിക്കുന്നവരും" (നസാഈ 2040, അഹ്'മദ്‌ 3/359, ഇബ്നു ഹിബ്ബാൻ 7/445). ഖബ്റാളിക്കു കേൾക്കാനും ഗ്രഹിക്കാനും സാധിക്കുമായിരുന്നില്ലെങ്കിൽ നബി തിരുമേനി സ്വ. ഇങ്ങനെ പറയുമായിരുന്നോ?!

ഇബ്നു അബിദ്ദുൻയാ റ. തന്റെ കിതാബുൽ ഖുബൂറിൽ രേഖപ്പെടുത്തുന്നു: നബിപത്നി ആഇശാ റ. പറയുന്നു. നബി തിരുമേനി സ്വ. പറഞ്ഞു:
مَا مِنْ رَجُلٍ يَزُورُ قَبْرَ أَخِيهِ فَيَجْلِسُ عِنْدَهُ إلا اِسْتَأْنَسَ بِهِ وَرُدَّتْ عَلَيْهِ رُوحُهُ حَتَّى يَقُومَ مِنْ عِنْدَهِ

"ആരെങ്കിലും തന്റെ സഹോദരന്റെ ഖബ്ർ സന്ദർശിക്കുകയും അവിടെ ഇരിക്കുകയും ചെയ്താൽ ഖബ്റാളിക്ക് ആശ്വാസം നൽകപ്പെടുകയും അയാൾ അവിടെ നിന്ന് എഴുന്നറ്റു പോകുന്നതു വരെ ആത്മാവിനെ മടക്കി നൽകപ്പെടുകയും ചെയ്യപ്പെടുന്നതാണ്".

ഇക്കാര്യം ബിദഇകൾക്ക് സ്വീകാര്യനായ ഇബ്നുൽ ഖയ്യിമിന്റെ കിതാബുർറൂഹിലും (പേ.5) രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. അദ്ദേഹം തുടർന്നെഴുതി: ഇക്കാര്യത്തിൽ മുൻഗാമികൾ ഏകകണ്ഠരാണ്. ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവർ തങ്ങളെ സന്ദർശിക്കാൻ വന്നാൽ മയ്യിത്ത് അവരെ തിരിച്ചറിയുകയും അതിൽ ആഹ്ലാദിക്കുകയും ചെയ്യുമെന്നു മുൻഗാമികളായ ധാരാളം പേരിൽ നിന്ന് അവിതർക്കിതമായ നിവേദനങ്ങളുണ്ട്.

മറ്റൊരു ഹദീസ്. നബി സ്വ. പറയുന്നു:
مَا مِنْ رَجُلٍ يَمُرُّ بٍقبْرِ أَخِيهِ كَانَ يَعْرِفُهُ فِي الدُّنْيَا فَسَلَّمَ عَلَيْهِ إِلَّا رُدَّتْ عَلَيْهِ رُوحُهُ حَتَّى يَرُدَّ عَلَيْهِ السَّلَامَ
ജീവിത കാലത്ത് പരിചയമുണ്ടായിരുന്ന ആളുടെ ഖബ്റിന്നരികിലൂടെ പോകുമ്പോൾ സലാം ചൊല്ലിയാൽ അയാൾക്ക് ആത്മാവിനെ മടക്കി നൽകപ്പെടുകയും അങ്ങനെ സലാം മടക്കുകയും ചെയ്യുന്നതാണ് (ഇബ്നു ഹിബ്ബാൻ - കിതാബുൽ മജ്റൂഹീൻ 2/58, ഖഥീബുൽ ബഗ്ദാദീ - താരീഖ് 6/137).

ഇബ്നുൽ ഖയ്യിമിന്റെ സാദുൽ മആദിൽ വെള്ളിയാഴ്ചയുടെ പ്രത്യേകതകൾ പറയുമ്പോൾ രേഖപ്പെടുത്തി: മരണപ്പെട്ടവരുടെ ആത്മാക്കൾ വെള്ളിയാഴ്ചകളിൽ ഖബ്റിലേക്കു ഇറങ്ങി വരും. അവിടെ സന്ദർശനത്തിനു വരുന്നവരെയും അതു വഴി പോകുന്നവരെയും തിരിച്ചറിയും. അവരോടു സലാം പറയുന്നതു കേൾക്കുകയും അവരെ കാണുകയും ചെയ്യും. ഇവയെല്ലാം മറ്റു ദിവസങ്ങളിൽ ഉള്ളതിനേക്കാൾ തികവാർന്ന രൂപത്തിലായിരിക്കും വെള്ളിയാഴ്ചകളിൽ!

ഇബ്നുൽ ഖയ്യിം തന്നെ രേഖപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു സംഭവം: ഇമാം സുഫ് യാനു സ്സൗരി റ പറയുന്നു: ളഹ്ഹാക് റ. ഇങ്ങനെ പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടിട്ടുണ്ട്: ശനിയാഴ്ച സൂര്യനുദിക്കുന്നതിന് മുമ്പ് ആരെങ്കിലും ഖബ്ർ സന്ദർശിച്ചാൽ അയാളെ കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കാൻ മയ്യിത്തിനു സാധിക്കും.
ആരോ ചോദിച്ചു: അതെങ്ങനെ?
പ്രതികരണം: അത്രയ്ക്കാണ് വെള്ളിയാഴ്ചയുടെ സ്ഥാനം!!(സാദുൽ മആദ് 1/401).

"ഖബ്റിലുള്ളവരെ കേൾപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കു സാധിക്കുകയില്ല" എന്നു ഖുർആൻ - ഫാത്വിർ:22 - പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ?

തീർച്ചയായും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ വ്യാഖ്യാനം ഇബ്നുൽ ഖയ്യിം തന്നെ പറയുന്നത് ഉദ്ധരിക്കാം. ബിദഇകൾക്കു സുപരിചിതനായ ഇബ്നു തീമിയ്യയുടെ ശിഷ്യനാണല്ലോ അദ്ദേഹം. ഈ ആയതിനെ വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നതു കാണൂ:

"ഹൃദയം ചത്തുപോയ കാഫിറിനെയാണ് ഇവിടെ ഉദ്ദേശിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്നു ആയത്തിന്റെ തുടർന്നുള്ള ഭാഗം തീർച്ചയായും അറിയിക്കുന്നു; കേട്ടതിന്റെ പ്രയോജനം പ്രകടമായി കാണുമാറ് അവരെ കേൾപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കാവില്ല. ഖബ്റാളി അങ്ങനെയാണല്ലോ, സദുപദേശങ്ങൾ കേട്ടതുകൊണ്ടു അതു പ്രയോജനപ്പെടുത്താൻ ഇനി അയാൾക്കു സാധിക്കില്ല. അതല്ലാതെ ഖബ്റാളി ഒന്നും തീരെ കേൾക്കില്ല എന്നു ഈ ആയതിന് വിവക്ഷയില്ല.

അതെങ്ങനെ പറയാനാണ്?! മയ്യിത് സംസ്കരണത്തിനു വന്നവർ മടങ്ങിപ്പോകുമ്പോൾ അവരുടെ ചെരുപ്പടി ശബ്ദം പോലും അവർ കേൾക്കുമെന്നല്ലേ തിരുമേനി സ്വ. പഠിപ്പിച്ചത്. ബദ്റിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടവർ അവരോടുള്ള സംസാരവും സംബോധനയും കേൾക്കുന്നുണ്ടെന്നു അവിടുന്ന് അറിയിച്ചു തന്നുവല്ലോ. തഥൈവ, മരണപ്പെട്ടവർക്കു സലാം പറയണമെന്നു മതപാഠം തന്നു - അവർ കേൾക്കുന്നുവെന്ന പ്രകാരം സംബോധന ശൈലിയിൽ പറയാനാണ് പഠിപ്പിച്ചത്. ഒരു മുസ്‌ലിമായ സഹോദരൻ സലാം പറഞ്ഞാൽ നിർബന്ധമായും സലാം മടക്കണമെന്നല്ലേ അവിടുന്ന് പഠിപ്പിച്ചത്. "തീർച്ചയായും (ഹൃദയം) മരിച്ചവരെ കേൾപ്പിക്കാൻ നിങ്ങൾക്കു സാധ്യമല്ല, ബധിരനെ വിളി കേൾപ്പിക്കാനും ആവില്ല - അവർ പിന്തിരിഞ്ഞു പോവുകയാണെങ്കിൽ" (അന്നംല്:80) എന്ന ആയതിനു സമാനമാണിതും".(കിതാബുർ റൂഹ് : 45)

മയ്യിത്തിനു വേണ്ടി ഖത്തപ്പുര കെട്ടാമോ?



ഖത്തപ്പുര (ഖുര്‍ആന്‍ പാരായണത്തിന് വേണ്ടി ഖബ്റിനു സമീപം ഉണ്ടാക്കുന്ന പുര)

وعن البخاري تعليقا قال لمامات الحسن بن الحسن بن علي رضي الله عنه ضربت امرأته قبة-خيمة-علي قبره سنة

ഇമാം ബുഖാരി റ. പറയുന്നു: "അലി റ.വിന്റെ പൌത്രന്‍ ഹസന്‍ റ. മരിച്ചപ്പോള്‍ അവരുടെ ഭാര്യ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഖബറിടത്തില്‍ ഒരു വർഷം ഖുബ്ബ (ഖത്തപ്പുര) ഉണ്ടാക്കി".

ഈ ഹദീസ് വിശകലനം ചെയ്യവെ ഇമാം മുല്ലാ അലിയ്യുല്‍ ഖാരി റ. പറയുന്നത് കാണാം

 الظاهر انه لاجتماع الاحباب للذكر والقرائة وحضور الاصحاب للدعاء والمغفرة والرحمة :مشكاة 152

"കൂട്ടുകാരും സ്നേഹിതരും വന്ന്‍ മയ്യിത്തിനു  ദുആ, ദിക്ര്‍, ഖുര്‍ആന്‍ പാരായണം, മുതലായവ നിർവഹിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയായിരുന്നു ഈ ഖത്തപുര നിര്‍മ്മിച്ചത് എന്ന കാര്യം വ്യക്തമാണ് (മിർഖാത്).

ഖബ്ർ ചുംബിക്കുന്നതു ഹറാമാണോ?






ഖബ്ർ തൊട്ടു ചുംബിക്കൽ കറാഹത്താണ് എന്നാണ് ഭൂരിപക്ഷമതം. ബറകത് കാംക്ഷിച്ചു കൊണ്ടാണെങ്കിൽ അനുവദനീയമാണെന്ന് പറഞ്ഞവരും ഉണ്ട്. ഹറാമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞവർ ആരും ഇല്ലെന്നതാണ് നേര്.

തിരുവഫാതിനു ശേഷം മദീന വിട്ട സയ്യിദുനാ ബിലാൽ റ. പിന്നീട് മദീന സന്ദർശിക്കാൻ വന്ന ചരിത്രം പ്രസിദ്ധമാണ്. ഓർമകളിൽ വിജ്രംഭിതനായി ആ സ്വഹാബിവര്യൻ തിരുനബി സ്വ.യുടെ ഖബ്റുശ്ശരീഫിൽ മുഖമമർത്തി. തന്റെ ഇരു കവിൾത്തടങ്ങളും വെച്ചുരച്ചു
പൊട്ടിപ്പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. മുത്തബിഉസ്സുന്ന എന്ന പേരിൽ വിഖ്യാതനായിരുന്ന സ്വഹാബിയായ ഇബ്നു ഉമർ റ. തിരുനബി സ്വ.യുടെ ഖബ്റുശ്ശരീഫിൽ വെക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. ഈ രണ്ടു സംഭവങ്ങളും സംഹൂദിയുടെ വഫാഉൽ വഫാ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട് (4/1405, 1409).

മുത്ത്വലിബു ബ്നു അബ്ദില്ലാഹി ബ്നി ഹൻത്വബ് റ.വിൽ നിന്നു ഹസനായ നിവേദക പരമ്പരയിലൂടെ ഇമാം അഹ്'മദ് ബ്ൻ ഹമ്പൽ ഉദ്ധരിക്കുന്ന ഒരു സംഭവം ഇങ്ങനെ വായിക്കാം:

മർവാൻ രാജാവ് റൗളാശരീഫ് സിയാറതിനു വന്നു. ഖബ്റിൽ ഒട്ടിച്ചേർന്നു ഒരാൾ കിടക്കുന്നു. അദ്ദേഹം അയാളുടെ പിടലിക്കു പിടിച്ചു പൊക്കി: നിങ്ങളെന്താണീ ചെയ്യുന്നതെന്നറിയാമോ???
"അറിയാം, ഞാൻ കല്ലും കട്ടയും കണ്ടല്ല വന്നത്, റസൂലുല്ലാഹി സ്വ.യുടെ സവിധത്തിലേക്കാണ്!!!"

സ്വഹാബിയായ അബൂ അയ്യൂബിൽ അൻസ്വാരി റ. ആയിരുന്നു ആ സന്ദർശകൻ
(അഹ്'മദ് 5/422, ഹാകിം 4/560).

ഇമാം അഹ്'മദ് ബ്ൻ ഹമ്പൽ തങ്ങളോട് നബി സ്വ.യുടെ ഖബ്റുശ്ശരീഫും മിമ്പറും ചുംബിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് ചോദ്യമുന്നയിക്കപ്പെട്ടു. അതിൽ തകരാറില്ല എന്നായിരുന്നു പ്രതികരണം. ഇക്കാര്യം സംഹൂദി തന്നെ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്  (വഫാഉൽ വഫാ 4/1404).

ചുരുക്കത്തിൽ, ഖബ്ർ സ്പർശിക്കുന്നതോ ചുംബിക്കുന്നതോ ഹറാമാണ് എന്നു പോലും ഉലമാക്കൾ ആരും വാദിച്ചിട്ടില്ല. കറാഹത്തുണ്ടോ ഇല്ലേ എന്നു മാത്രമാണ് തർക്കം. അതെല്ലാം ശിർക്കും കുഫ്റുമാണ് എന്നു പ്രചരിക്കുന്നവർ പൂർവകാല മാതൃകകളെ വിസ്മരിക്കരുത്.

ഖബ്ർ സിയാറത് അനുവദനീയമോ?



ഇസ്‌ലാമിന്റെ ആദ്യകാലത്ത് ഖബ്ർ സന്ദർശനത്തിന് വിലക്കുണ്ടായിരുന്നു. പിന്നീട് ആ വിലക്ക് ഒഴിവാക്കി സന്ദർശിച്ചോളൂ എന്ന നിർദ്ദേശം വരുകയുണ്ടായി. ഇമാം മുസ്‌ലിം റ. നിവേദനം ചെയ്യുന്ന ഒരു ഹദീസ് ഇങ്ങനെ വായിക്കാം: ഖബ്ർ സന്ദർശനം ഞാൻ നിങ്ങൾക്കു വിലക്കിയിരുന്നല്ലോ, ഇനി ചെയ്തു കൊൾക (മുസ്ലിം 977). മറ്റൊരു നിവേദനത്തിൽ ഇതിന്റെ കൂടെ അൽപം വിശകലനം അധികമുണ്ട്: അതു ഹൃദയം നിർമലമാക്കും, കണ്ണ് സജലമാക്കും, പരലോകം ഓർമിപ്പിക്കും!(അഹ്'മദ് 3/237, അബൂയഅ'ല 6/371, ഹാകിം 2/532, ബൈഹഖിയുടെ സുനനുൽ കബീർ - 4/77, ശുഅബുൽ ഈമാൻ 7/15).

ഖബ്ർ സിയാറത് നബി സ്വ.യുടെ പതിവിൽ പെട്ടതാണ്. അവിടന്ന് സ്വഹാബതിനെ കൂട്ടി സിയാറത്തിനു പോകാറുണ്ടായിരുന്നു. സിയാറതിന്റെ രൂപം അവരെ പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യാറുണ്ട്. ഇമാം ബുഖാരിയും (1194) മുസ്‌ലിമും (926) നിവേദനം ചെയ്യുന്ന ഒരു ഹദീസിൽ തന്റെ പുത്രന്റെ ഖബ്റിന്നരികിൽ നിന്നു കരയുകയായിരുന്ന ഒരു സ്വഹാബീവനിതയോട് : നീ അല്ലാഹുവിനു തഖ്‌വ പാലിക്കുക; ക്ഷമയവലംബിക്കുക എന്നു നബി സ്വ. ഉപദേശിച്ചതായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വേറെയൊരു സംഭവത്തിൽ ഖബ്ർ സിയാറതു വേളയിൽ സലാം പറയേണ്ട രൂപം നബി സ്വ. ആഇശ ബീവിക്കു പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്: "നീ ഇങ്ങനെ പറയുക:

السلام عليكم يا اهل الديار من المؤمنين والمسلمين، ويرحم الله المستقدمين منا والمستأخرين، وانا إن شاء الله بكم لاحقون
( മുസ്‌ലിം 974).

സുഫ്‌യാനു ബ്നു ഉയയ്നയിൽ നിന്ന് മുസ്വന്നഫു അബ്ദിർറസാഖ് (6713) ഉദ്ധരിക്കുന്ന മറ്റൊരു ഹദീസിൽ ഫാത്വിമ റ. എല്ലാ വെള്ളിയാഴ്ചകളിലും ഹംസതുൽ ഖർറാർ റ.വിനെ സന്ദർശിക്കാൻ പോകാറുണ്ട് എന്നു വായിക്കാം.

മുസ്‌ലിംകൾ അധിവസിക്കുന്ന ഇടത്തെല്ലാം ഇത:പര്യന്തം ഖബ്ർ സിയാറത് നിലനിന്നു പോന്നിട്ടുണ്ട്. മരണസ്മരണയും പാരത്രിക ചിന്തയും ഉണർത്തുന്നതാകയാൽ അതു മതത്തിൽ പ്രശംസയർഹിക്കുന്ന സുന്നത്തായ ഒരു അമലത്രെ! സ്ത്രീകൾ കരഞ്ഞു നിലവിളിക്കുകയും ശബ്ദമുയർത്തി വ്യസന പ്രകടനം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ലോല പ്രകൃതരായതിനാൽ അവർക്കു കറാഹതാണ് എന്നാണ് അഭിമതം. എന്നാൽ, മതപരമായ ചിട്ടകൾ പാലിച്ചു കൊണ്ട് അമ്പിയാക്കൾ, ഉലമാക്കൾ, സ്വാലിഹീങ്ങൾ തുടങ്ങിയവരെ സിയാറതു ചെയ്യുന്നത് സുന്നത്താണ് എന്നു അഭിപ്രായപ്പെടുന്നവരാണ് പലരും.

لعن الله زوارات القبور
ഖബ്ർ സിയാറത് ചെയ്യുന്ന സ്ത്രീകളെ അല്ലാഹു ശപിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന ഹദീസ് (തിർമിദി 1056, ഇബ്നു മാജ 1576, അഹ്'മദ് 2/337) പലർക്കും സംശയമുണ്ടാക്കാറുണ്ട്. ഹദീസിൽ പരാമർശിക്കപ്പെട്ട സവ്വാറാത്/സിയാറത് ചെയ്യുന്ന സ്ത്രീകൾ എന്ന പദം ഇസ്‌ലാം പൂർവകാലത്ത് നില നിന്നിരുന്ന ഒരു ദുരാചാരത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ആരെങ്കിലും മരണപ്പെട്ടാൽ ആ മയ്യിതിനു വേണ്ടി നിലവിളിച്ചട്ടഹസിക്കുക, തല തല്ലിക്കരയുക പോലെയുള്ള അനാചാരങ്ങൾ അവിടെ നിലനിന്നിരുന്നു. അതിനെയാണ് ഹദീസ് വിമർശിച്ചത്.

ഇസ്‌ലാമിന്റെ ആദ്യകാലത്ത് ഖബ്ർ സന്ദർശനത്തിന് വിലക്കുണ്ടായിരുന്നുവല്ലൊ. ഈ ഹദീസ് ആ കാലത്തുള്ളതായിരുന്നു എന്നു പറയുന്നവരാണ് പണ്ഡിതൻമാരിൽ ധാരാളം പേർ.

✍🏻 Sajeer Bukhari

മരണപ്പെട്ടവർക്കു വേണ്ടി ഖുർആൻ ഓതാമോ?



മരണപ്പെട്ടവർക്കു വേണ്ടി ഖുർആൻ ഓതാം, അവർക്കതിന്റെ പ്രതിഫലം ലഭിക്കും. ദോഷങ്ങൾ പൊറുക്കപ്പെടുക, പദവികളിൽ ഉയർച്ച കിട്ടുക, ഖബ്റിൽ പ്രകാശവും ആനന്ദവും ലഭിക്കുക തുടങ്ങി വ്യത്യസ്തമായ നേട്ടങ്ങൾ അതുമൂലം അവർക്കു ലഭിക്കുന്നതാണ്.

നിങ്ങളിൽ നിന്നു മരണപ്പെട്ടവർക്ക് വേണ്ടി യാസീൻ പാരായണം ചെയ്യൂ എന്ന ഹദീസ് അബൂദാവൂദ്(3121), ഇബ്നുമാജ (1448) തുടങ്ങിയ പലരും മഅ'ഖൽ ബിൻ യസാർ റ.വിൽ നിന്ന് ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. മറ്റൊരു ഹദീസ്:

യാസീൻ ഖുർആനിന്റെ ഹൃദയമാണ്. അല്ലാഹുവിനെയും പരലോകത്തേയും ലക്ഷ്യമിട്ട് ഓതിയ ആൾക്ക് അല്ലാഹു തീർച്ചയായും പൊറുത്തു കൊടുക്കുന്നതാണ്. അതിനാൽ, നിങ്ങളിൽ നിന്നു മരണപ്പെട്ടവർക്ക് വേണ്ടി ഖുർആൻ പാരായണം ചെയ്യുക (അഹ്'മദ് 5/26, സുനനുൽ കുബ്റ - നസാഈ 10914).

ഈ ഹദീസ് മരണാസന്നർക്കും, മരണപ്പെട്ടവർക്കും ബാധകമാണ് എന്ന് പണ്ഡിതൻമാർ വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്; രണ്ടാൾക്കും പ്രയോജനം ലഭ്യമാകും. പരമ്പരാഗതമായി മുസ്‌ലിംകൾ ചെയ്തു പോരാറുള്ളതു പോലെ, അല്ലാഹുവേ, ഞാൻ ഓതിയതിന്റെ പ്രതിഫലം ഇന്ന വ്യക്തിക്ക് നീ നൽകേണമേ... എന്നു ഹദ്'യ ചെയ്താൽ മാത്രമാണോ അല്ലേ എന്നു മാത്രമാണ് അഭിപ്രായഭേദങ്ങൾ പ്രകടമായിട്ടുള്ളത്. മരണപ്പെട്ടവർക്കു വേണ്ടിയുള്ള ഈ ദുആ വിശുദ്ധ ഖുർആനിന്റെ അധ്യാപനമാണ്:

وَالَّذِينَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ وَلَا تَجْعَلْ فِي قُلُوبِنَا غِلًّا لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّكَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ
അവരുടെ പിൻഗാമികൾ ഇങ്ങനെ പ്രാർഥിക്കുന്നതാണ്: നാഥാ, ഞങ്ങൾക്കും ഈമാനിക വിശ്വാസം കൊണ്ടു ഞങ്ങളുടെ മുന്നേ പോയവർക്കും നീ പൊറുത്തു തന്നാലും, വിശ്വാസികളോട് ഞങ്ങളുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു തരത്തിലുള്ള ഈർഷ്യതയും നീ തരരുതേ, നാഥാ, തീർച്ചയായും നീ അത്യുദാരനും അതിരറ്റ കാരുണ്യവാനുമാണല്ലോ (അൽ ഹശ്ർ 10).

ഹദ്'യ ചെയ്താൽ മാത്രമേ അവർക്കു പ്രതിഫലം എത്തുകയുള്ളൂ എന്നാണ് ശാഫിഈ കർമശാസ്ത്ര സരണിയിൽ പ്രബലം. പിൽക്കാലികരായ ശാഫിഈ ഫുഖഹാക്കളിൽ പലരും മറ്റു മൂന്നു മദ്ഹബുകളിലുള്ളതു പോലെ പ്രത്യേകമായ പ്രാർഥനയില്ലാതെ തന്നെ അവർക്കു പ്രതിഫലം എത്തുമെന്ന വീക്ഷണം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

ഇമാം അൽ ഹബീബ് അബ്ദുല്ലാഹി ബ്നു അലവിയ്യിനിൽ ഹദ്ദാദ് റ. പറഞ്ഞു: മരണപ്പെട്ടവർക്കു വേണ്ടി ഹദ്'യ ചെയ്യപ്പെടുന്ന അമലുകളിൽ ഏറ്റവും അനുഗ്രഹീതവും അധികം പ്രയോജനകരവുമായിട്ടുള്ളത് ഖുർആൻ പാരായണവും അതിന്റെ പ്രതിഫലം അവർക്കു ഹദ്'യ ചെയ്യുന്നതുമാണ്. സകല കാലത്തും സകല നാട്ടിലുമുള്ള മുസ്‌ലിംകൾ അങ്ങനെ അമൽ ചെയ്യുന്നതിന്റെ മേൽ ഏകോപിച്ചു നിൽക്കുന്നവരാണ്‌. മുൻഗാമികളും പിൽക്കാലികരുമായ ഭൂരിപക്ഷം പണ്ഡിതന്മാരും ഇക്കാര്യം പ്രത്യേകമായി പ്രസ്താവിച്ചിട്ടുണ്ട്...... (സബീലുൽ ഇദ്ദികാർ).

ഇബ്നു ഉമർ റ. പറഞ്ഞു: ഒരാൾ മരിച്ചു കഴിഞ്ഞാൽ തടഞ്ഞുവെക്കരുത്, വേഗത്തിൽ ഖബറടക്കം ചെയ്യണം. അനന്തരം സൂറതുൽ ബഖറയുടെ ആദ്യ ഭാഗം തലയുടെ ഭാഗത്തും അവസാനഭാഗം കാലിന്റെ ഭാഗത്തും ഓതണം (മുഅ'ജമുൽ കബീർ 12/444, ശുഅബുൽ ഈമാൻ 7/16).

ഖബ്റിനടുത്തു വെച്ച് ദർസു നടത്തുന്നത് പുണ്യമാണെന്ന് ഇബ്നുൽ ഖയ്യിം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട് (കിതാബുർ റൂഹ് - 10). മുൻഗാമികളിൽ പെട്ട വലിയൊരു വിഭാഗം മഹാൻമാർ തങ്ങളുടെ ഖബ്റുകൾക്കരികിൽ വെച്ച് ഖുർആൻ പാരായണം നടത്താൻ വസ്വിയ്യത് ചെയ്തത് അദ്ദേഹം ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. "സ്വഹാബിയായ ഇബ്നു ഉമർ റ. അവരിലൊരാളായിരുന്നു; തന്റെ ഖബ്റിന്റെ അരികിൽ വെച്ച് സൂറതുൽ ബഖറ പാരായണം ചെയ്യാൻ അദ്ദേഹം വസ്വിയ്യത് ചെയ്തിരുന്നു. സ്വഹാബികളായ അൻസ്വാരികൾ മരണപ്പെട്ടാൽ അവരുടെ ഖബ്റിന്നരികിൽ അവർ മാറി മാറി ഖുർആൻ പാരായണം തുടർന്നു പോന്നിരുന്നു."

ചുരുക്കത്തിൽ, സ്വഹാബികളുടെ കാലം തൊട്ട് നിരാക്ഷേപം അനവരതം തുടർന്നു പോരുന്നതാണ് മരണപ്പെട്ടവർക്കു വേണ്ടി ഖുർആൻ ഓതി ഹദ് യ ചെയ്ത് ദുആ ചെയ്യുന്നത്. അല്ലാഹുവേ, ഞങ്ങൾക്കും അത്തരം തലമുറയെ നീ ബാക്കി വെക്കണേ..., ആമീൻ!