ദൈവാസ്തിക്യവും ശാസ്ത്രവും: 14 ഭൗതികവാദവും അതിശാസ്ത്രവാദവും : നിരീശ്വരമതത്തിന്റെ വിശ്വാസമുഖങ്ങൾ

സയന്റിഫിക് അമേരിക്കൻ മാഗസിനിന്റെ 1996 ഒക്ടോബർ ലക്കത്തിൽ ജോൺ എൽ കാസ്റ്റിയുടെ ഒരു ലേഖനമുണ്ട്: Confronting Science's Logical Limits - ശാസ്ത്രത്തിന്റെ യുക്തിപരമായ പരിമിതികളെ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നു എന്നാണ് തലവാചകം. അതിൽ നിന്നു വായിക്കാം:

It has been estimated that a supercomputer applying plausible rules for protein folding would need 10 to the 127th power years to find the final folded form for even a very short sequence consisting of just 100 amino acids.In fact, in 1993 Aviezri S. Fraenkel of the University of Pennsylvania showed that the mathematical formulation of the protein-folding problem is computationally “hard” in the same way that the traveling-salesman problem is hard. How does nature do it?

"പ്രോട്ടീൻ മടക്കലിനുള്ള വിശ്വസനീയമായ തത്വങ്ങൾ പ്രയോഗിക്കുന്ന ഒരു സൂപ്പർ കമ്പ്യൂട്ടറിന്, വെറും 100 അമിനോ ആസിഡുകൾ അടങ്ങിയ വളരെ ഹ്രസ്വമായ ഒരു ശ്രേണിയുടെ പോലും അന്തിമ മടക്കു രൂപം കണ്ടെത്താൻ 10 മുതൽ 127 വരെ പവർ ഇയറുകൾ ആവശ്യമാണെന്നു കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. വാസ്തവത്തിൽ, കമ്പ്യൂട്ടർ ഉപയോഗിച്ചു പ്രോട്ടീൻ മടക്കൽ പ്രശ്നത്തിനു ഒരു ഗണിതശാസ്ത്ര സൂത്രവാക്യം രൂപീകരിക്കുന്നത്, (ഒരു ക്ലാസിക് ഒപ്റ്റിമൈസേഷൻ പ്രോബ്ളമായ) ട്രാവൽ സെയിൽസ്മാൻ പ്രോബ്ളം (TSP) കഠിനമാണെന്നതു പോലെയുള്ള ഒരു "വിഷമപ്രശ്നം" ആണെന്നു 1993 ൽ പെൻ‌സിൽ‌വാനിയ സർവകലാശാലയിലെ അവീസ്രി എസ്. ഫ്രാങ്കെൽ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചിട്ടുണ്ട്. പ്രകൃതി എങ്ങനെയാണതു ചെയ്യുന്നത്?"

നിർജീവ രാസവസ്തുക്കളിൽ നിന്ന് ജീവൻ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനുള്ള ആദ്യപടി മാത്രമാണ് പ്രോട്ടീൻ മടക്കൽ എന്നത്. ക്രമരഹിതമായ പ്രക്രിയകൾക്ക് (random process) പ്രോട്ടീനുകൾ മടക്കാൻ, അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ ഒരു സൂപ്പർ കമ്പ്യൂട്ടർ പ്രോഗ്രാം ചെയ്യുന്നതിനേക്കാൾ എത്രയോ ഇരട്ടി സമയം ആവശ്യമാണ് എന്നത് പ്രത്യേകം ഓർത്തിരിക്കേണ്ടതാണ്. പക്ഷേ, ഇവിടുത്തെ പ്രശ്നം, നമ്മുടെ പ്രപഞ്ചത്തിന് ഏകദേശം 15 ബില്ല്യൺ വർഷങ്ങൾ മാത്രമേ പഴക്കമുള്ളൂ എന്നതു കൂടിയാണ്. ചുരുക്കത്തിൽ, ശാസ്ത്രീയ ഗവേഷണങ്ങളുടെ ഫലമല്ല നിരീശ്വരവാദികൾ ഉന്നയിക്കുന്ന വാദങ്ങൾ. മറിച്ച്, ഡാറ്റകളോ വസ്തുതകളോ പരിശോധിക്കുകയോ കൂടുതൽ ആഴത്തിലുള്ള ശാസ്ത്രീയ ഗവേഷണങ്ങൾ നടത്തുകയോ ചെയ്യുന്നതിനു മുമ്പേയുള്ള കസർത്തുകളാണ്.

അതു മാത്രമല്ല, ദൈവം എന്ന സങ്കല്പത്തെ കുറിച്ചുള്ള വികലവും അന്ധവുമായ മുൻധാരണകളുടെ പരിമിതികളിൽ നിൽക്കുന്നവരാണ് ശാസ്ത്രജ്ഞരായ നിരീശ്വരവാദികൾ പോലും. ഡയറക്റ്റഡ് പാൻസ്‌പെർമിയ പോലെയുള്ള തീർത്തും പരിഹാസ്യവും അശാസ്ത്രീയവും 'അർദ്ധ മതപരവുമായ' ആശയങ്ങളെ അവലംബിക്കുമ്പോൾ മാത്രമേ 'വിടവുകൾ' പൂർത്തിയാക്കാനാവൂ എന്നു ചിന്തിക്കാനവർ നിർബന്ധിതരാകുന്നത് അതുകൊണ്ടാണ്. ഗോഡ് ഓഫ് ദി ഗ്യാപ്സ് പരികല്പനയുടെ മറ്റൊരു രൂപം! പ്രത്യേകം ഓർക്കുക, ശാസ്ത്രത്തെ കുറിച്ചു വാതോരാതെ സംസാരിക്കുന്നവരാണ് ഡയറക്റ്റഡ് പാൻസ്‌പെർമിയ അവതരിപ്പിച്ചതെന്നു കരുതി അതു 'ശാസ്ത്രീയം' (scientific) ആണെന്നു തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. പ്രത്യുത, 'അതിശാസ്ത്രപരം' (scientistic) ആണ്. അതിശാസ്ത്രവാദക്കാർ ശാസ്ത്രീയ സമൂഹത്തിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന മറ്റൊരു മതവിശ്വാസ സമ്പ്രദായത്തിന്റെ ആളുകളാണ്. അവർ സയന്റിസത്തെ പ്രക്ഷാളനം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള ഒരു സൈക്കോളജിക്കൽ ടൂൾ ആയി സയൻസിനെ പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നു.

യുഎസ് പ്രസിഡൻഷ്യൽ മെഡൽ ഫോർ സയൻസ് ജേതാവും ഓക്സ്ഫോർഡ്, മസാച്യുസെറ്റ്സ് യൂണിവേഴ്സിറ്റികളിലെ ബയോളജി പ്രൊഫസറുമായ ലിൻ മർഗുലിസ് പത്രപ്രവർത്തകനായ സൂസൻ മസൂറിനോടു നടത്തിയ സംഭാഷണം അദ്ദേഹത്തിന്റെ The Altenberg 16: An Expose of the Evolution Industry യിൽ വായിക്കാം:

Margulis: “If enough favorable mutations occur, was the erroneous extrapolation, a change from one species to another would concurrently occur.”

Mazur: “So a certain dishonesty set in?”

Margulis: “No. It was not dishonesty. I think it was wish-fulfillment and social momentum. Assumptions, made but not verified, were taught as fact.”

Mazur: “But a whole industry grew up.”

Margulis: “Yes, but people are always more loyal to their tribal group than to any abstract notion of ‘truth’ – scientists especially. If not they are unemployable. It is professional suicide to continually contradict one’s teachers or social leaders.”

മർഗുലിസ്: “മതിയായ അനുകൂല മ്യൂട്ടേഷനുകൾ സംഭവിക്കുകയാണെങ്കിൽ, അങ്ങനെ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നത് തെറ്റായ ഊഹമായിരുന്നു, ഒരു സ്പീഷിസിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്കുള്ള മാറ്റം അതേ സമയത്തു തന്നെ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ടാകും.”

മസൂർ: “അപ്പോൾ തീർച്ചയായും ഒരു സത്യസന്ധതയില്ലായ്മ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടല്ലേ?”

മർഗുലിസ്: “ഇല്ല. അത് സത്യസന്ധത ഇല്ലായ്മയല്ല. അതൊരു ആഗ്രഹ സഫലീകരണവും സാമൂഹിക ആക്കം കൂട്ടുന്നതുമാണെന്ന് ഞാൻ കരുതുന്നു. വെറുതെ ഉന്നയിക്കപ്പെട്ടതും പരിശോധിച്ചു ഉറപ്പിച്ചിട്ടില്ലാത്തതുമായ അനുമാനങ്ങൾ വസ്തുതകളായി പഠിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു."

മസൂർ: “പക്ഷെ, ഒട്ടാകെ ഒരു വ്യവസായം തഴച്ചു വളർന്നു.”

മർഗുലിസ്: “അതെ, പക്ഷേ ആളുകൾ എല്ലായ്‌പ്പോഴും  'സത്യം' എന്ന അമൂർത്തമായ സങ്കൽപ്പത്തേക്കാൾ തങ്ങളുടെ ജാതി വിഭാഗത്തോട് കൂടുതൽ കൂറു കാണിക്കുന്നവരാണ് - ശാസ്ത്രജ്ഞർ പ്രത്യേകിച്ചും. അങ്ങനെയായില്ലെങ്കിൽ അവർ തൊഴിലില്ലാത്തവരാകും. ഒരാളുടെ അധ്യാപകരെയോ സാമൂഹിക നേതാക്കളെയോ നിരന്തരം എതിർക്കേണ്ടി വരുന്നത് തൊഴിൽപരമായ ആത്മഹത്യയാണ്.”

ഇവിടെ ഒരു കാര്യം കൂടുതൽ വ്യക്തമായിരിക്കുന്നു: നവ ഡാർവിനിസം പോലെയുള്ള നാസ്തിക നിഗമനങ്ങൾ ശാസ്ത്രീയ ഗവേഷണങ്ങളിൽ നിന്ന് ഉരുത്തിരിഞ്ഞ വസ്തുതകളെ വസ്തുനിഷ്ഠവും യുക്തിസഹവുമായി പരിശോധിച്ചറിഞ്ഞതിന്റെ ഫലമാണെന്നു അവകാശപ്പെടാനോ ചിത്രീകരിക്കാനോ കഴിയില്ല. മറിച്ച്, വസ്തുതകളുടെ നേരായ പരിശോധനകൾ ഉണ്ടാകുന്നതിനു മുമ്പു തന്നെ ചില ശാസ്ത്രജ്ഞർ തങ്ങളുടെ “ജാതി വിഭാഗത്തിന്റെ” (tribal group) മതവിശ്വാസം പരസ്യമായി പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു! ഒരു പക്ഷെ, അത്തരം സിദ്ധാന്തങ്ങൾക്ക് ശാസ്ത്രീയമായ ധാരണകൾ കൈവരിക്കുന്നതിൽ കൂടുതൽ പുരോഗതി ഉണ്ടാകാത്തതു മൂലം കൃത്യമായ ഒരു വ്യാഖ്യാനം ഇല്ലാതിരിക്കുമ്പോഴും ഇതു സംഭവിക്കാം. പാലിയന്റോളജിസ്റ്റും പരിണാമ ജീവശാസ്ത്രജ്ഞനും ശാസ്ത്ര ചരിത്രകാരനുമായിരുന്ന അന്തരിച്ച ഹാർവാർഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി പ്രൊഫസർ സ്റ്റീഫൻ ജെ. ഗൗൾഡ്, തലച്ചോറിന്റെ ശേഷിയെ കുറിച്ചു പറയവെ, ഡാറ്റ കൈകാര്യം ചെയ്യുമ്പോൾ അബോധപൂർവം ക്രൈക്രിയകൾ നടത്തുന്നതും 'ശാസ്ത്രമായി'  പരിഗണിച്ചേക്കാം എന്നു പറയുന്നുണ്ട്:

“Unconscious or dimly perceived finagling is probably endemic in science, since scientists are human beings rooted in cultural contexts, not automatons directed toward external truth.”

“ബോധമില്ലാതെയോ അല്ലെങ്കിൽ മങ്ങിയ ബോധത്തോടെ തന്നെയോയുള്ള തട്ടിപ്പുകൾ ഒരുപക്ഷേ ശാസ്ത്രത്തിൽ ചിലയാളുകളുടെ സൂക്കേടാണ്, കാരണം ശാസ്ത്രജ്ഞർ ബാഹ്യേന്ദ്രിയ ഗോചരമായ സത്യത്തിലേക്ക് വഴി കാണിക്കപ്പെട്ട യന്ത്രപ്പാവകളൊന്നുമല്ല, സാംസ്കാരികമായ പരിതസ്ഥിതികളിൽ വേരൂന്നിയ മനുഷ്യരാണ്” (Gould S. J (1978) Morton's ranking of races by cranial capacity: unconscious manipulation of data may be a scientific norm. Science 200: 503–509).

നിരീശ്വര ബയോളജിസ്റ്റുകൾ വേരാഴ്ത്തിയിട്ടുള്ള ഈ“സാംസ്കാരിക പരിതസ്ഥിതികൾ” ഏതാണോ അതു അവരെ “ബോധ്യമില്ലാതെയോ ചെറിയ ബോധ്യത്തോടെ മാത്രമോ" ഉള്ള ചില തട്ടിപ്പുകൾക്കു പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു എന്നർഥം. അവരെ രൂപപ്പെടുത്തുന്ന ഏറ്റവും വലിയ കൾചറൽ കോൺടെക്സ്റ്റ് ഏതാണെന്നോ, നമ്മുടെ അസ്തിത്വത്തിന്റെ ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരവും മൗലികവുമായ തലം ഈ ഭൗതിക ലോകം മാത്രമാണെന്ന കാഴ്ചപ്പാട്, അഥവാ "ഭൗതികവാദം” (materialism) അല്ലെങ്കിൽ “പ്രകൃതിവാദം” (naturalism) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ലോകവീക്ഷണം. 1997ൽ ഡാർവിനിസത്തെ കുറിച്ചു സംസാരിക്കുന്ന ഒരു ചർച്ചക്കിടെ ഹാർവാർഡ് യൂണിവേഴ്സിറ്റി ജനിതകശാസ്ത്രജ്ഞൻ റിച്ചാർഡ് സി. ലെവൊണ്ടിൻ ഇങ്ങനെ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു:

We take the side of science in spite of the patent absurdity of some of its constructs, in spite of its failure to fulfill many of its extravagant promises of health and life, in spite of the tolerance of the scientific community for unsubstantiated just-so stories, because we have a prior commitment, a commitment to materialism. It is not that the methods and institutions of science somehow compel us to accept a material explanation of the phenomenal world, but, on the contrary, that we are forced by our a priori adherence to material causes to create an apparatus of investigation and a set of concepts that produce material explanations, no matter how counter-intuitive, no matter how mystifying to the uninitiated. Moreover, that materialism is an absolute, for we cannot allow a Divine Foot in the door.

"ശാസ്ത്രത്തിന്റെ ചില സിദ്ധാന്തങ്ങൾ വ്യക്തമായ മണ്ടത്തരമായിട്ടും, ആരോഗ്യത്തെയും ജീവിതത്തെയും പറ്റിയുള്ള അതിരു കടന്ന വാഗ്ദാനങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതിൽ പരാജയപ്പെട്ടിട്ടും, തെളിയിക്കപ്പെടാത്ത വെറും കഥകളോട് ശാസ്ത്ര സമൂഹം സഹിഷ്ണുത കാണിച്ചിട്ടും നാം ശാസ്ത്രത്തിന്റെ പക്ഷം പിടിക്കുന്നു, കാരണം, നമുക്ക് മുൻ‌കൂട്ടിയൊരു പ്രതിബദ്ധതയുണ്ട്, ഭൗതിക വാദത്തോടുള്ള പ്രതിബദ്ധത. ആശ്ചര്യകരമായ ലോകത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഭൗതിക വിശദീകരണം സ്വീകരിക്കാൻ ശാസ്ത്രത്തിന്റെ രീതികളും സ്ഥാപനങ്ങളും എങ്ങനെയെങ്കിലും നമ്മെ നിർബന്ധിക്കുന്നു എന്നല്ല, നേരെ മറിച്ച്, നൈസർഗികമായ അവബോധങ്ങളോട് എത്ര തന്നെ എതിരായിരുന്നാലും, മുന്നറിവില്ലാത്തവർക്ക് എത്ര തന്നെ പുകമറ ഉണ്ടാക്കിയാലും, ഭൗതിക വിശദീകരണങ്ങൾ‌ ഉണ്ടാക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള അന്വേഷണ ഉപകരണങ്ങളും സാമാന്യ സങ്കല്പങ്ങളും രൂപീകരിക്കുന്നതിന്, ഭൗതിക കാരണങ്ങളോടു നമ്മുടെ യുക്തി കാണിക്കുന്ന കൂറു മൂലം നാം നിർബന്ധിതരാകുന്നു എന്നാണ്. മാത്രമല്ല, ഭൗതികവാദം ഒരു പാരമ്യമാണ്, കാരണം നമുക്ക് വാതിൽക്കൽ 'ദൈവത്തിന്റെ കാൽ' അനുവദിക്കാൻ കഴിയില്ല” (cf: Religion and Science: An Introduction, Brendan Sweetman, page 81).

എന്തു തന്നെയായാലും ദൈവമില്ല, ദൈവത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നത് തങ്ങളുടെ 'വിശ്വാസത്തെ' തകർക്കും എന്ന മൂടുറച്ചു പോയ ധാരണ മൂലം 'ശാസ്ത്രം എത്ര അശാസ്ത്രീയമായിരുന്നാലും' ഭൗതികവാദത്തിന്റെ ഫ്രെയിം വർക്കിനു അപ്പുറത്തേക്കു പോകാൻ അവരുടെ മനസ് ഒരുക്കമല്ല എന്നർഥം. സമാനമായ വീക്ഷണം നാൻസി പിയേഴ്സിയുടെ How Darwinism Dumbs Us Down എന്ന പ്രബന്ധവും പങ്കുവെക്കുന്നുണ്ട്:

“The media paints the evolution controversy in terms of science versus religion. But it is much more accurate to say it is worldview versus worldview, philosophy versus philosophy…” “Interestingly, a few evolutionists do acknowledge the point. Michael Ruse made a famous admission at the 1993 symposium of the American Association for the Advancement of Science. ‘Evolution as a scientific theory makes a commitment to a kind of naturalism,’ he said—that is, it is a philosophy, not just facts. He went on: ‘Evolution, akin to religion, involves making certain a priori or metaphysical assumptions, which at some level cannot be proven empirically.’ Ruse’s colleagues responded with shocked silence and afterward one of them, Arthur Shapiro, wrote a commentary titled, ‘Did Michael Ruse Give Away the Store?'” “But, ironically, in the process, Shapiro himself conceded that ‘there is an irreducible core of ideological assumptions underlying science,’ He went on: ‘Darwinism is a philosophical preference, if by that we mean we choose to discuss the material universe in terms of material processes accessible by material operations.'”

"ശാസ്ത്രം മതത്തിനെതിരാണ് എന്ന രീതിയിലാണ് പരിണാമ വിവാദത്തിനു മാധ്യമങ്ങൾ നിറം പിടിപ്പിക്കുന്നത്. എന്നാൽ, ഇത് ഒരു ലോകവീക്ഷണത്തിനു എതിരെയുള്ള, മറ്റൊരു ലോകവീക്ഷണം, ഒരു തത്ത്വചിന്തയ്ക്ക് എതിരെയുള്ള മറ്റൊരു തത്ത്വചിന്ത എന്നു പറയുന്നതാണ് കൂടുതൽ കൃത്യം." “രസകരമെന്നു പറയട്ടെ, ചില പരിണാമവാദികൾ ഈ കാര്യം അംഗീകരിക്കുന്നുണ്ട്. അമേരിക്കൻ അസോസിയേഷൻ ഫോർ ദി അഡ്വാൻസ്മെന്റ് ഓഫ് സയൻസിന്റെ 1993 ലെ സിമ്പോസിയത്തിൽ മൈക്കൽ റൂസ് പ്രസിദ്ധമായ ഒരു കുറ്റസമ്മതം നടത്തി. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു: ‘ഒരു ശാസ്ത്രീയ സിദ്ധാന്തമെന്ന നിലയിൽ പരിണാമം പ്രകൃതിവാദത്തോട് ഒരു തരം പ്രതിബദ്ധത പുലർത്തുന്നു.’ അതായത്, ഇത് കേവലം വസ്തുതകളല്ല, ഒരു തത്ത്വചിന്തയാണ്. അദ്ദേഹം തുടർന്നു: 'പരിണാമം, മതത്തിനോടു സമാനമായ രീതിയിൽ, സ്വന്തം യുക്തിയിൽ ബോധ്യപ്പെട്ട അല്ലെങ്കിൽ അതിഭൗതികമായ അനുമാനങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്നു, അത് ചില തലങ്ങളിൽ അനുഭവപരമായി തെളിയിക്കാനാവില്ല.'

ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന നിശബ്ദതയായിരുന്നു റൂസിന്റെ സഹപ്രവർത്തകരുടെ പ്രതികരണം,
പിന്നീട് അവരിൽ ഒരാളായ ആർതർ ഷാപ്പിറോ, 'മൈക്കൽ റൂസ് തന്റെ ഈടുവെപ്പുകൾ വിട്ടുകൊടുത്തിരുന്നോ?' എന്ന തലവാചകത്തിൽ ഒരു വ്യാഖ്യാനം എഴുതി. “എന്നാൽ, വിരോധാഭാസമെന്നു പറയട്ടെ, അതിനിടയിൽ, 'ശാസ്ത്രത്തിൽ അന്തർഭവിച്ചിരിക്കുന്ന പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായ അനുമാനങ്ങളുടെ, ലാഘവത്തോടെ കാണാൻ പറ്റാത്ത ഒരു കാമ്പ് ഉണ്ടെന്ന്' ഷാപ്പിറോ തന്നെ സമ്മതിച്ചു, അദ്ദേഹം തുടർന്നു: 'ഡാർവിനിസം ഒരു ദാർശനികമായ മുൻഗണനയാണ്, ഭൗതിക വ്യവഹാരങ്ങൾ കൊണ്ട് മനസ്സിലാക്കാവുന്ന വിധം ഭൗതിക പ്രക്രിയകളുടെ ഭാഷയിൽ ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തെ കുറിച്ചു ചർച്ച ചെയ്യാൻ നാമത് തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു എന്നാണ് അർഥമാക്കുന്നതെങ്കിൽ"

അതായത്, നടേ പറഞ്ഞ പോലെ, ഡാർവിനിസം ശാസ്ത്രീയമായി തെളിയിക്കപ്പെട്ട ഒരു വസ്തുതയല്ല. മറിച്ച്, ഭൗതികവാദം മുന്നോട്ടു വെക്കുന്ന ലോകവീക്ഷണത്തിനു ദാർശനിക മാനം നൽകാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു തത്വചിന്ത മാത്രമാണ്. ഭൗതിക പ്രപഞ്ചത്തിനപ്പുറത്തു മറ്റൊന്നും ഇല്ലെന്നു ചിന്തിക്കുന്ന ഈയൊരു സാംസ്കാരിക പശ്ചാത്തലം (cultural context) ആധുനിക ഭൗതിക ശാസ്ത്രത്തെ തീർത്തും അപകീർത്തിപ്പെടുത്തുന്ന വിധം വളരെ ശക്തമായി നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്. ഇൻശാ അല്ലാഹ്, അതു വഴിയേ പറയാം. പ്രപഞ്ചം ദൈവിക സൃഷ്ടിയാണ് എന്ന ആശയത്തോടു യുക്തി വിരുദ്ധവും പ്രത്യയശാസ്ത്രപരവുമായ എതിർപ്പ് അക്കാദമിക് രംഗത്ത് വ്യാപകമായിട്ടുണ്ട്. വൈദ്യശാസ്ത്രത്തിലും ശരീരശാസ്ത്രത്തിലും നൊബേൽ സമ്മാന ജേതാവായ ജോർജ്ജ് വാൾഡ് ഇക്കാര്യം സംക്ഷിപ്തമായി പ്രകടിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്:

“When it comes to the origin of life there are only two possibilities: creation or spontaneous generation. There is no third way. Spontaneous generation was disproved one hundred years ago, but that leads us to only one other conclusion, that of supernatural creation. We cannot accept that on philosophical grounds; therefore, we choose to believe the impossible: that life arose spontaneously by chance!”

“ജീവന്റെ ഉത്ഭവത്തെ പറ്റി പറയുമ്പോൾ രണ്ട് സാധ്യതകൾ മാത്രമേയുള്ളൂ: സൃഷ്ടിപ്പ് അല്ലെങ്കിൽ സ്വമേധയാ ഉണ്ടാകൽ. മൂന്നാമതൊരു വഴിയില്ല. സ്വമേധയാ ഉണ്ടാകൽ എന്ന ആശയം നൂറു വർഷങ്ങൾക്കു മുമ്പു തന്നെ തെറ്റാണെന്നു തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്, പക്ഷേ അത് വേറെ ഒരേയൊരു നിഗമനത്തിലേക്കു നമ്മെ നയിക്കുന്നു, അതായത്, പ്രകൃത്യാതീമായ സൃഷ്ടിപ്പാണെന്ന്. ദാർശനിക നിലങ്ങളിൽ നമുക്കത് അംഗീകരിക്കാൻ കഴിയില്ല; അതിനാൽ, തീർത്തും അസാധ്യമായ ഒരു കാര്യം വിശ്വസിക്കൽ നാം തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു: അതായത് ജീവൻ ആകസ്മികമായി സ്വയമേവ ഉടലെടുത്തു!” (cf: Creation & Evolution: Compatible or in Conflict?, Jay Seegert, page 69).

അതുപോലെ, ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനും ഭൗതികശാസ്ത്രജ്ഞനും നാസക്കു കീഴിലുള്ള  Goddard Institute for Space Studies ന്റെ സ്ഥാപകനുമായ റോബർട്ട് ജാസ്ട്രോ, ഈ പ്രപഞ്ചത്തിന് ഒരു തുടക്കമുണ്ടെന്ന ശാസ്ത്രീയ തെളിവിനോട് നിരീശ്വര ഭൗതിക ശാസ്ത്രജ്ഞർ എങ്ങനെ പ്രതികരിക്കുന്നുവെന്ന് ചർച്ച ചെയ്യുന്നുണ്ട്. തദ്വാരാ, സൃഷ്ടിക്കപ്പെടാത്തതും ശാശ്വതമായി നിലനിൽക്കുന്നതുമാണ് പ്രപഞ്ചം എന്ന നിരീശ്വരവാദ ചിന്ത തള്ളിക്കളയുകയും ചെയ്യുന്നു. അദ്ദേഹം എഴുതി:

“Theologians are generally delighted with the proof that the universe had a beginning, but astronomers are curiously upset. Their reactions provide an interesting demonstration of the response of the scientific mind—supposedly a very objective mind—when the evidence uncovered by science itself leads to a conflict with the articles of faith in our profession. It turns out that the scientist behaves the way the rest of us do when our beliefs are in conflict with the evidence. We become irritated, we pretend the conflict does not exist, or we paper it over with meaningless phrases.”

“പ്രപഞ്ചത്തിന് ഒരു തുടക്കം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതിന്റെ തെളിവിൽ ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞർ പൊതുവെ സന്തോഷിക്കുന്നു, പക്ഷേ ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞർ കൗതുകകരമാം വിധം അസ്വസ്ഥരാണ്. ശാസ്ത്രം തന്നെ അനാവരണം ചെയ്തിട്ടുള്ള തെളിവുകൾ നമ്മുടെ വ്യവഹാരത്തിലുള്ള വിശ്വാസ പ്രമാണങ്ങളുമായി ഒരു ഏറ്റുമുട്ടലിലേക്കു നയിക്കുമ്പോൾ, അവരുടെ പ്രതികരണങ്ങൾ, വളരെ വസ്തുനിഷ്ഠമായ മനസ്സ് എന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന ശാസ്ത്രീയ മനസ്സിന്റെ പ്രതികരണത്തെ പറ്റി രസകരമായ ഒരു ചിത്രീകരണം നൽകുന്നുണ്ട്. നമ്മുടെ വിശ്വാസങ്ങൾ തെളിവുകളുമായി ഏറ്റുമുട്ടുമ്പോൾ മറ്റുള്ളവർ ചെയ്യുന്നതു പോലെ ശാസ്ത്രജ്ഞനും പെരുമാറുന്നുവെന്ന് ഇത് കാണിക്കുന്നു. നമ്മൾ പ്രകോപിതരാകുന്നു, അങ്ങനെയൊരു പൊരുത്തക്കേട് നിലവിലില്ലെന്നു നടിക്കുന്നു, അല്ലെങ്കിൽ‌ അർ‌ത്ഥരഹിതമായ വാചക കസർത്തുകൾ കൊണ്ട് നമ്മളത് മറച്ചു പിടിക്കുന്നു.” (God and the Astronomers, Robert Jastrow, page 16).

ചുരുക്കത്തിൽ, നിരീശ്വരവിശ്വാസം ഒരു മതമായി സ്വീകരിക്കുകയും ആ ലോകവീക്ഷണത്തിലൂടെ മാത്രം ശാസ്ത്രത്തെയും ശാസ്ത്രത്തിന്റെ നേട്ടങ്ങളെയും നോക്കിക്കാണുകയും ചെയ്യുന്നവർ മാത്രമാണ് ദൈവാസ്തിക്യത്തിന്റെ തെളിവുകൾ അംഗീകരിക്കാൻ കൂട്ടാക്കാത്തത്.