ജമാഅത്തെ ഇസ്‌ലാമി ആഇശ ബീവിയുടെ വിവാഹപ്രായം തിരുത്തുന്നു

വളരെയധികം പ്രസക്തമായ ഒരു ചോദ്യം ഈയടുത്ത് ഒരു സുഹൃത്ത് ഇമെയില്‍ ചെയ്തത് വായനക്കാരോട് പങ്ക് വെക്കട്ടെ. നബി (സ) ആഇശാബീവിയെ വിവാഹം ചെയ്യുന്ന സമയത്ത് മഹതിക്ക് 18 വയസ് പ്രായമുണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് ജമാഅത്ത് ഇസ്‌ലാമിയിലെ ചില പ്രവര്‍ത്തകര്‍ പ്രസംഗിക്കുന്നത് കേള്‍ക്കാനിടയായി എന്നാണ് അദ്ദേഹം ഇമെയില്‍ ചെയ്തിരിക്കുന്നത്. ത്വബ്‌രി ഇമാമിന്റെ താരീഖ് ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള ചില ഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍നിന്ന് ഏതാനും വാക്യങ്ങള്‍ ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ടാണ് അവര്‍ സംസാരിച്ചിട്ടുള്ളതെന്ന് സുഹൃത്ത് വിശദീകരിച്ചു. ബുഖാരി ഇമാമിന്റെ സ്വഹീഹ് ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള നബിതിരുമേനി(സ) തങ്ങള്‍ വിവാഹം ചെയ്യുമ്പോള്‍ മഹതിക്ക് ആറു വയസ് അല്ലെങ്കില്‍ ഏഴു വയസ് പ്രായവും, ദാമ്പത്യത്തിലേര്‍പ്പെടുമ്പോള്‍ 10 വയസ് അല്ലെങ്കില്‍ 9 വയസ് പ്രായവുമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത് തുടങ്ങി എല്ലാ ഖണ്ഡിത പ്രമാണങ്ങളെയും ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ടാണത്രെ പ്രസംഗം. ആദ്യമേ പറഞ്ഞുകൊള്ളട്ടെ, ഇത് ജമാഅത്തെ ഇസ്‌ലാമിയുടെ ഔദ്യോഗിക നിലപാടാണോ എന്ന് എനിക്കറിഞ്ഞൂകൂടാ.

എങ്കിലും വിവാഹപ്രായം 18 ആക്കണം എന്ന ചര്‍ച്ച കൊടുമ്പിരി കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയത്ത് ജമാഅത്തെ ഇസ്‌ലാമിയുടെ ശക്തനായ വക്താവും യുക്തിവാദികള്‍ക്ക് മറുപടി പറയാന്‍ വേണ്ടി വെബില്‍ സജീവവുമായിട്ടുള്ള ഒരു ബ്ലോഗര്‍ ഇങ്ങനെ ഒരു വാദം ഉന്നയിച്ചത് എന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഞാന്‍ അത് കോപ്പി-പേയ്സ്റ്റ് ചെയ്ത് വെച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അസ്മാഅ്(റ)യുമായി താരതമ്യം ചെയ്തും, അവര്‍ തമ്മിലുള്ള പ്രായത്തിന്റെ ഗ്യാപ് ആധാരമാക്കിയുമാണ് പ്രധാനമായും ഈ വാദം അദ്ദേഹം ഉന്നയിച്ചിട്ടുള്ളത്.

അസ്മാഅ് ബീവിയുടെ പുത്രനായ ബഹുമാനപ്പെട്ട അബ്ദുല്ലാഹിബ്‌നു സുബൈര്‍ (റ) ഹജ്ജാജ്ബ്‌നു യൂസുഫ് എന്ന ഗവര്‍ണറുടെ കയ്യാല്‍ കൊല്ലപ്പെടുന്നത് ഹിജ്‌റ വര്‍ഷം 73 ലാണ്. അന്ന് അസ്മാഅ് ബീവിയുടെ പ്രായം 100 വയസാണ്. ഇത് വെച്ച് കണക്കാക്കിയാല്‍ ഹിജ്‌റയുടെ 27 വര്‍ഷം മുമ്പാണ് അസ്മാഅ് ബീവി ജനിച്ചതെന്ന് ലഭിക്കും. തഖ്‌രീബുത്തഹ്ദീബും അല്‍ബിദായത്തു വന്നിഹായയും ഇങ്ങനെയുള്ള അനുമാനം നടത്തിയിട്ടുണ്ട് എന്നാണ് ബ്ലോഗര്‍ പറഞ്ഞത്. അതായത് ഹിജ്‌റ സംഭവിക്കുമ്പോള്‍ അസ്മാഅ് ബീവിക്ക് പ്രായം 27. അസ്മാഅ് ബീവിക്ക് ആഇശ ബീവിയേക്കാള്‍ 10 വയസ് കൂടുതല്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന ചരിത്ര വസ്തുതകള്‍ മുന്നില്‍ വെച്ചാല്‍ ഹിജ്‌റ സംഭവിക്കുമ്പോള്‍ ആഇശ ബീവിക്ക് പ്രായം 17. അപ്പോള്‍ ഹിജ്‌റ ഒന്നാംവര്‍ഷം ദാമ്പത്യം ആരംഭിക്കുമ്പോള്‍ ബീവിക്ക് 18 വയസ് !! അതുപോലെ ഇമാം ത്വബ്‌രിയുടെ കിതാബുല്‍ഉമം എന്ന ഗ്രന്ഥത്തില്‍ അബൂബക്കര്‍ (റ)വിന്റെ മക്കളെല്ലാം ജനിച്ചത് നബി (സ) തങ്ങള്‍ക്ക് നുബുവ്വത്ത് ലഭിക്കുന്നതിന് മുമ്പായിരുന്നു എന്ന് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇതനുസരിച്ച് നാം നേരത്തെ പറഞ്ഞതുപോലെ ആഇശ (റ) ജനിച്ചത് നുബുവ്വത്തിന്റെ നാലുവര്‍ഷം മുമ്പാണ് എന്ന ചരിത്രനിഗമനത്തോട് ഒത്തുവരുന്നു.
ഈ നിഗമനങ്ങളോട് വിയോജിക്കാന്‍ എന്നെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത് ബുഖാരി ഉദ്ധരിക്കുന്ന ഒരു ഹദീസാണ്. ആ ഹദീസില്‍ എനിക്ക് ആറു വയസുണ്ടായിരിക്കുമ്പോഴാണ് നബി തിരുമേനി (സ്വ) എന്നെ വിവാഹം ചെയ്തതെന്നും അങ്ങനെ ഞങ്ങള്‍ മദീനയിലെത്തി, എനിക്ക് ഒമ്പത് വയസായിരിക്കുമ്പോള്‍ ദാമ്പത്യം ആരംഭിച്ചുവെന്നും ബീവി ആഇശ (റ) പറയുന്നുണ്ട്. സ്വന്തം ചരിത്രനിഗമനം ശരിയാക്കാന്‍ ചെരുപ്പിനൊത്ത് കാല്‍ ചെത്തുകയാണ് വിമര്‍ശകര്‍ ഈ ഹദീസിന്റെ കാര്യത്തില്‍ ചെയ്തിട്ടുള്ളത്. ഈ ഹദീസില്‍ എന്തൊക്കെയോ പിശകുകള്‍ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് കണ്ടെത്തുവാന്‍ നടത്തുന്ന ഗവേഷണ ഗരിമയെ സ്തുതിക്കുക തന്നെ വേണം!!

ഇമാം ബുഖാരിയുടെ ഈ ഹദീസിനെതിരെ ഉന്നയിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ഒന്നാമത്തെ വിമര്‍ശനം, ആഇശ (റ)യുടെ വിവാഹ പ്രായം ഒമ്പത് ആണ് എന്ന റിപ്പോര്‍ട്ടുകളെല്ലാം ഹിശാമുബ്‌നു ഉര്‍വഃയാണ് ഉദ്ധരിച്ചത് എന്നതത്രെ. നബിതിരുമേനിയുടെയും ബീവി ആഇശ (റ) യുടെയും വിവാഹമായത് കൊണ്ട് ഇത് വളരെ സുപ്രസിദ്ധമായ ഒരു കാര്യമാവേണ്ടിയിരുന്നതും ഒരുപാട് ആളുകള്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്യേണ്ടിയിരുന്നതും ആയിട്ടുപോലും ഇതെങ്ങനെ ഹിശാമു ബ്‌നു ഉര്‍വഃയില്‍ മാത്രം കേന്ദ്രീകരിച്ചു എന്നതാണ് വിമര്‍ശകരുടെ സംശയം.

ഹിശാമുബ്‌നു ഉര്‍വഃ (റ) 71 വയസ് വരെ മദീനയിലാണ് കഴിച്ചുകൂട്ടിയത്. പക്ഷേ മദീനക്കാരായ ഒരാള്‍ പോലും ഇദ്ദേഹത്തില്‍ നിന്ന് ഈ സംഭവം റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്തിട്ടില്ല എന്ന് ഇവര്‍ വാദിക്കുന്നു. 71 വയസിനു ശേഷം ഇദ്ദേഹം ഇറാഖിലേക്ക് താമസം മാറിപ്പോയി. അതിന് ശേഷം അവിടെ വെച്ചാണ് ഇത് സംബന്ധമായിട്ടുള്ള എല്ലാ റിപ്പോര്‍ട്ടുകളും പുറത്ത് വരുന്നത്. 70 വയസ് തികഞ്ഞ ഒരാള്‍ പഴയ കാര്യങ്ങള്‍ അനുസ്മരിക്കുമ്പോള്‍ കൃത്യത കാണിക്കുകയില്ല എന്ന് നമുക്കേവര്‍ക്കും അറിയാവുന്നതാണല്ലോ.

ഹദീസ് റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍മാരുടെ ആധികാരികതയെക്കുറിച്ച് പ്രതിപാദിക്കുന്ന തഖ്‌രീബുത്തഹ്ദീബ് എന്ന ഗ്രന്ഥത്തില്‍ ഹിശാമുബ്‌നു ഉര്‍വഃയെക്കുറിച്ച് ഇറാഖിലെ ആളുകള്‍ വഴിയല്ലാതെ അദ്ദേഹത്തില്‍ നിന്ന് വന്ന റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ സ്വീകാര്യയോഗ്യമാണ് എന്ന് യഅ്ഖൂബ്‌നു ശൈബഃ (റ) പറഞ്ഞതായി ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്നതാണ് മറ്റൊരു തെളിവ്. അപ്പോള്‍ ഇറാഖില്‍നിന്ന് വന്ന റിപ്പോര്‍ട്ടുകള്‍ സ്വീകാര്യയോഗ്യമല്ല എന്ന്! ഇമാം മാലികുബ്‌നു അനസ് (റ) ഹിശാമ്ബ്‌നു ഉര്‍വഃയില്‍നിന്ന് ഇറാഖിലൂടെ വന്ന ഹദീസുകള്‍ തള്ളിക്കളഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന ഒരു അഭിപ്രായം ഇതില്‍ ഉദ്ധരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഹദീസ് റിപ്പോര്‍ട്ടര്‍മാരെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പ്രതിപാദിക്കുന്ന മറ്റൊരു ഗ്രന്ഥമായ ഹാഫിളുദ്ദഹബിയുടെ മീസാനുല്‍ഇഅ്തിദാലില്‍ പ്രായമായ ഹിശാമ്ബ്‌നു ഉര്‍വഃയുടെ ഓര്‍മശക്തിക്ക് ന്യൂനതകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നുവെന്ന് രേഖപ്പെടുത്തി എന്നും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നു. അപ്പോള്‍ സ്വാഭാവികമായും എത്തിച്ചേരുന്ന നിഗമനം ഹദീസ് റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്ത ഹിശാമുബ്‌നു ഉര്‍വഃക്ക് പിഴവ് സംഭവിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ തെറ്റിദ്ധാരണയോ ഓര്‍മക്കുറവോ മൂലം 18-ാം വയസില്‍ നബിതിരുമേനി(സ) ആഇശ ബീവിയെ കല്യാണം കഴിച്ചത് ഒമ്പതാം വയസില്‍ അല്ലെങ്കില്‍ 10-ാം വയസില്‍ എന്നു തെറ്റായി രേഖപ്പെടുത്തുന്നതിനു ഇടയാവുകയും ചെയ്തുവെന്നാണ്. അതിനാല്‍ ബുഖാരിയുടെ ഹദീസ് സ്വീകാര്യമല്ലേയല്ല എന്നാണ് ഇപ്പോള്‍ ഇവര്‍ എത്തിനില്‍ക്കുന്ന നിഗമനം.

ബുഖാരിയുടെ ഹദീസ് തെറ്റാണെന്ന് വരുത്താന്‍ വേണ്ടി ഇതിനു പുറമെ അവര്‍ അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള മറ്റു ചില നിഗമനങ്ങള്‍ കൂടി പറഞ്ഞ ശേഷം മറുപടി പറയാം. പൊതു ധാരണയനുസരിച്ച് ഹിജ്‌റയുടെ മൂന്നു വര്‍ഷം മുമ്പാണ് ബീവി ആഇശ(റ) ജനിച്ചിട്ടുള്ളത്. എന്നാല്‍ സ്വഹീഹുല്‍ബുഖാരിയിലെ കിതാബുത്തഫ്‌സീറില്‍ സൂറത്തുല്‍ഖമറ് അവതരിപ്പിക്കപ്പെട്ട സമയത്തെക്കുറിച്ച് പറയുമ്പോള്‍ ആഇശ (റ) കൗമരപ്രായക്കാരിയാണ് എന്നാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. സൂറത്തുല്‍ഖമറ് ഹിജ്‌റയുടെ ഏഴു വര്‍ഷം മുമ്പാണല്ലോ അവതരിപ്പിച്ചത്. അന്നുതന്നെ അവര്‍ കൗമാരപ്രായത്തില്‍ എത്തിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നുവെങ്കില്‍ ഹിജ്‌റയുടെ സമയത്ത് വയസ് ഒമ്പത് പോരാ. അപ്പോള്‍ ഹിശാമുബ്‌നു ഉര്‍വഃക്ക് തെറ്റുപറ്റി എന്ന നിഗമനം ശക്തിപ്പെടുന്നു. വാദം തുടരുന്നു…

മറ്റൊന്ന് ബദ്ര്‍, ഉഹ്ദ് യുദ്ധങ്ങളിലെല്ലാം ആഇശ ബീവി (റ) പങ്കെടുത്തിട്ടുണ്ട് എന്ന് പല നിവേദനങ്ങളിലും കാണുന്നുണ്ട്. 15 വയസ് തികയാത്ത ആരെയും അന്ന് യുദ്ധത്തില്‍ പങ്കെടുപ്പിക്കുമായിരുന്നില്ലല്ലോ. ഹിജ്‌റ രണ്ടാംവര്‍ഷമല്ലേ ബദര്‍യുദ്ധം നടന്നത്. ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത് ഹിജ്‌റ രണ്ടാം വര്‍ഷത്തില്‍ 15 വയസ്സെങ്കിലും ബീവി ആഇശക്കുണ്ടാകാം എന്ന് ഇതില്‍നിന്നു അനുമാനിക്കാവുന്നതാണ്. ത്വബ്‌രിയുടെ ഒരു റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ അബ്‌സീനിയയിലേക്ക് ഹിജ്‌റ പോകുവാന്‍ അനുവാദം ലഭിച്ചപ്പോള്‍ അബൂബക്കര്‍ (റ) മുത്ഇം എന്നയാളുടെ അടുത്തുചെന്ന് തന്റെ മകളെ സ്വീകരിക്കാന്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഒരു രംഗം ഉണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകനുമായി ബീവി ആഇശക്ക് വിവാഹം ആലോചിച്ചിരുന്നു. ഇസ്‌ലാമിനോടുള്ള ശത്രുത കാരണം മുത്ഇം ആ വിവാഹാലോചനയില്‍നിന്ന് പിന്‍മാറുകയാണുണ്ടായത്. അതായത് അബ്‌സീനിയയിലേക്കുള്ള ഹിജ്‌റയുടെ കാലത്ത് തന്നെ ബീവി ആഇശക്ക് വിവാഹപ്രായമായിട്ടുണ്ട് എന്നര്‍ത്ഥം. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാല്‍ ബീവി ആഇശയെ നബി തിരുമേനി (സ) വിവാഹം കഴിച്ച് ദാമ്പത്യത്തിലേര്‍പ്പെടുന്ന സമയത്ത് 18 വയസ് പൂര്‍ത്തിയായിട്ടുണ്ട്. പിന്നെ എന്തിന് നമ്മള്‍ ആവശ്യമില്ലാത്ത ആരോപണങ്ങള്‍ക്ക് വകവെക്കുന്ന വിധത്തില്‍ ശൈശവ വിവാഹത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന രീതിയില്‍ ആറാം വയസില്‍ നിക്കാഹ് ചെയ്യുകയും ഒമ്പതാം വയസില്‍ ദാമ്പത്യം ആരംഭിക്കുകയും അല്ലെങ്കില്‍ ഏഴാം വയസില്‍ നിക്കാഹ് ചെയ്യുകയും 10-ാം വയസില്‍ ദാമ്പത്യം ആരംഭിക്കുകയും ചെയ്തുവെന്ന് പറഞ്ഞ് പ്രചരിപ്പിക്കണം. ബുഖാരിയുടെ ഹദീസില്‍ വന്ന അബദ്ധം നമ്മള്‍ സമുദായത്തെ ബോധ്യപ്പെടുത്തുകയല്ലേ വേണ്ടത് എന്നാണ് ജമാഅത്തെ ഇസ്‌ലാമി പ്രവര്‍ത്തകരുടെ നിലപാട്.

ബീവിമാരുടെ പ്രായത്തിലുള്ള അന്തരം
ഒന്നാമത്തെ നിഗമനം അസ്മാഅ് ബീവി(റ)യും ആഇശ ബീവി(റ)യും തമ്മിലുള്ള പ്രായവ്യത്യാസം നോക്കിയാണല്ലോ. ഈ വ്യത്യാസം 10 വയസാണ് എന്ന നിഗമനം യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഖണ്ഡിതമല്ല. ഹാഫിളുദ്ദഹബിയുടെ തന്നെ സിയറു അഅ്‌ലാമിന്നുബലാഅ് എന്ന ഗ്രന്ഥത്തില്‍ അസ്മാഅ് ബീവിയുടെ പ്രായം രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത് ‘ആഇശയേക്കാള്‍ പത്തില്‍ ചില്ലാനം വയസ് അസ്മാഇന് കൂടുതല്‍ ഉണ്ടായിരുന്നു’വെന്നാണ്(2/188). പത്തില്‍ ചില്ലാനം എന്ന് പറയുമ്പോള്‍ ഈ ചില്ലാനത്തിന്റെ കണക്ക് എത്ര? അത് മനസിലാക്കാന്‍ മറ്റു ചില വാക്യങ്ങള്‍ സഹായിക്കും. ഇമാം ഇബ്‌നു ഹജര്‍(റ) തന്റെ അല്‍ഇസാബഃ ഫീ തംയീസി സ്സ്വഹാബഃയിലുദ്ധരിക്കുന്നു: ‘നബിതിരുമേനി(സ്വ) അല്ലാഹുവിന്റെ നിയോഗവുമായി വന്നതിന് നാലോ അഞ്ചോ വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു ശേഷമാണ് മഹതി (ആഇശ ബീവി) ഭൂജാതയായത്’ (8/16). അബൂ നഈം(റ)വിന്റെ മുഅ്ജമുസ്സ്വഹാബഃയില്‍ അസ്മാഅ് ബീവിയുടെ ജനനത്തെ കുറിച്ച് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത് ‘സന്ദേശവാഹകത്വലബ്ദിക്ക് പത്തു വര്‍ഷം മുമ്പാണ് മഹതി ജനിച്ചത് എന്നാണ്’. ഈ രണ്ട് നിവേദനങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തു വായിച്ചാല്‍, അവര്‍ തമ്മിലുള്ള വയസിന്റെ അന്തരം ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത് പതിനാലോ പതിനഞ്ചോ ആണ് എന്ന് സരളമായി മനസിലാക്കാന്‍ കഴിയും. അപ്പോള്‍ അസ്മാഅ് ബീവിയുടെയും ആഇശ ബീവിയുടെയും ഇടയിലുള്ള പ്രായവ്യത്യാസം 10 എന്ന് പറയുന്നത് ഖണ്ഡിതമായ നിവേദനമല്ല; കുറഞ്ഞത് പതിനഞ്ചെങ്കിലും ആവുമെന്ന് ചരിത്രനിവേദനങ്ങള്‍ തന്നെ സ്ഥാപിക്കുന്നുണ്ട്.

അസ്മാഅ് ബീവിക്ക് വയസ്സെത്ര?
ഹിജ്‌റ 73ല്‍ അസ്മാഅ് ബീവിയെ കണ്ടവരുണ്ട്. ബീവിക്ക് അന്ന് 100 വയസുണ്ടാകാം എന്ന് പറഞ്ഞതാണ് മറ്റൊരു പ്രധാന തെളിവ്. നാം മനസിലാക്കേണ്ടത്, 90 വയസുള്ള ആളെ കണ്ടാലും 85 വയസുള്ള ഒരാളെ കണ്ടാലും 100 വയസുള്ള ആളെ കണ്ടാലും ഒക്കെ നമുക്ക് ഏതാണ്ട് ഒരു പ്രായം ആയിരിക്കും തോന്നുക; കൃത്യമായ വ്യത്യാസം മനസിലാവുകയില്ല. ഏതാണ്ട് ഇത്ര പ്രായം ആയി എന്ന് വേണമെങ്കില്‍ അനുമാനിച്ചു പറയാം. അസ്മാഅ് ബീവി (റ)യുടെ പ്രായത്തെക്കുറിച്ചു ഇതേ പ്രകാരം പുറത്തുനിന്നുള്ള ഒരാളുടെ നിഗമനമാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത് എന്ന് നാം മറക്കരുത്. എന്നാല്‍ അങ്ങനെയല്ല ആഇശബീവിയുടെ കാര്യം. ആഇശ (റ)യുടെ പ്രായം മറ്റൊരാളുടെ നിഗമനമല്ല, ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞ കഥയോ ഊഹാപോഹമോ അല്ല. അതു ബീവി ആഇശയുടെ തന്നെ പ്രസ്താവനയാണ്. ഓട്ടോ ബയോഗ്രഫിക്കല്‍ ആയ രേഖയാണ്. ആത്മകഥനപരമായ ഒരു പ്രസ്താവന പിഴക്കാന്‍ വളരെയധികം സാധ്യത കുറവാണ്. അതും ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും അവിസ്മരണീയമായ വിവാഹസന്ദര്‍ഭത്തെക്കുറിച്ചാണ് സംസാരിക്കുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കണം. ഇത് തിരുനബി(സ)യുമായുളള ദാമ്പത്യമാണ്. അതിനാല്‍ ആഇശ(റ) ബീവിക്ക് തെറ്റില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, കുറച്ച് കൂടെ ശ്രദ്ധകൂടും എന്ന കാര്യം മറക്കരുത്.

ബീവി ആഇശ(റ) ഇത് പറയുന്നത് തന്റെ സമകാലികരും തന്റെ കല്യാണത്തിന് സാക്ഷിയുമായിട്ടുള്ള ആളുകളുടെ മുന്നില്‍ വെച്ചാണ് എന്നോര്‍ക്കണം. പത്തും പതിനെട്ടും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം തിരിച്ചറിയുന്നവരുമായവരുടെ മുന്നില്‍ വെച്ചാണ് ബീവി ആഇശ (റ) അങ്ങനെയൊരു ആത്മകഥനപരമായ പ്രസ്താവന നടത്തുന്നത്. 2210 ഹദീസുകള്‍ നിവേദനം ചെയ്ത, ചരിത്രം കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ ബുദ്ധിശാലിനിയും പണ്ഡിതയുമായ ബീവി ആഇശ (റ) മരണം വരെ ഏതെങ്കിലും തരത്തിലുള്ള ഓര്‍മപിശകോ ബുദ്ധിത്തകരാറോ ആരോപിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ലാത്ത മഹതിയാണ് എന്നതും പരിഗണിച്ചേ തീരൂ.
ഈ ഹദീസ് ബീവി ആഇശ(റ)യില്‍നിന്നും ഉദ്ധരിച്ചതു തന്നെ സ്വഹീഹുല്‍ബുഖാരിയാണ്. ചരിത്രം കണ്ട ഏറ്റവും ശാസ്ത്രീയവും വ്യവസ്ഥാപിതവുമായി സംശോധന പൂര്‍ത്തിയാക്കി നബിതിരുമേനി(സ)യുടെ തിരുഹദീസുകളെ ക്രോഡീകരിച്ച ഇമാം ബുഖാരി(റ)വിന്റെ നിവേദനമാണ് എന്നതുതന്നെ അതിന്റെ പ്രതിപക്ഷത്ത് നില്‍ക്കുന്ന ദുര്‍ബലമായ എല്ലാ നിവേദനങ്ങളോടുമുള്ള ശക്തമായ വിയോജിപ്പാണ്. ഇമാം ബുഖാരി(റ) സ്വഹീഹുല്‍ബുഖാരിയുടെ നിവേദനത്തില്‍ കാണിച്ച കൃത്യതയും വ്യവസ്ഥാപിതമായ നിലപാടും നിഷ്‌കര്‍ഷയും പരിശുദ്ധ ഖുര്‍ആന്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ ലോകത്ത് ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ സത്യസന്ധമായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ള ഗ്രന്ഥം എന്ന ബഹുമതി സ്വഹീഹുല്‍ബുഖാരി നേടിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്. നൂറ്റാണ്ടുകളായി ഇസ്‌ലാമിക ചരിത്രം അതംഗീകരിച്ചിട്ടുമുണ്ട് എന്ന കാര്യം മറക്കരുത്.

കിതാബുല്‍ഉമം രേഖപ്പെടുത്തിയത്
ത്വബ്‌രിയുടെ ഗ്രന്ഥം ബീവി ആഇശ(റ)യെക്കുറിച്ച് മിണ്ടിയിട്ട് പോലുമില്ല! അബൂബക്ര്‍(റ) വിന്റെ എല്ലാ മക്കളും നുബുവ്വത്തിന്റെ മുമ്പ് ജനിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് മറ്റാരുടേയോ നിഗമനത്തെ ഉദ്ധരിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്!!
ഇമാം ത്വബ്‌രിയുടെ കിതാബുല്‍ ഉമമി വല്‍മുലൂക്ക് ഒരു ചരിത്രഗ്രന്ഥമാണ്. ഒരു ചരിത്രഗ്രന്ഥം ഒശേെീൃശരമഹ ഠലഃ േഎന്ന രീതിയില്‍ നല്‍കാവുന്ന എല്ലാ പരിഗണനകളും അതിന് നല്‍കും. അതിന്റെ അപ്പുറം അതിന് ആരും അപ്രമാദിത്വം കല്‍പിക്കാറില്ല. ലോകത്ത് എല്ലായിടത്തും എക്കാലത്തും ഏതു ഭാഷയിലും രചിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള ചരിത്രഗ്രന്ഥങ്ങളില്‍ സ്ഖലിതങ്ങള്‍ ആരോപിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. ഇമാം ത്വബ്‌രി(റ) തന്നെ തന്റെ ചരിത്രഗ്രന്ഥത്തിനു ആമുഖമെഴുതിയപ്പോള്‍ സഗൗരവം, ചരിത്രം തന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തരുത് എന്ന നിഷ്‌കര്‍ഷതയോടെ ആ കാര്യം ബോധ്യപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്:

‘എന്റെ ഈ ഗ്രന്ഥം നോക്കുന്നവര്‍ അറിഞ്ഞിരിക്കുക: ഇതിലെ പരാമര്‍ശങ്ങള്‍ക്കെല്ലാം ഞാന്‍ അവലംബമാക്കിയിട്ടുള്ളത് ഇതില്‍ റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്തത് പ്രകാരമുള്ള കഥനങ്ങളും ഞാന്‍ പരാമര്‍ശിക്കുന്ന നിവേദകരിലേക്ക് ചേര്‍ത്തിയിട്ടുള്ള വാര്‍ത്തകളും എനിക്കും കിട്ടി എന്നത് മാത്രമാണ്. വിരളം സംഗതികളെ പ്രതിയല്ലാതെ ധൈഷണികമായ പ്രമാണങ്ങള്‍ ചികയാനോ മാനസികമായ ചിന്താവ്യാപാരങ്ങളില്‍ മുഴുകുവാനോ മുതിരാതെയാണിത് നിര്‍വഹിച്ചിട്ടുള്ളത്. അതിനു കാരണം, ബുദ്ധിപരമായ സാധ്യതകളെ ആരായുകയോ മസ്തിഷ്‌ക വ്യവഹാരങ്ങളില്‍ വ്യാപൃതരാവുകയോ ചെയ്യാതെ കേവലം എടുത്തുദ്ധരിക്കുകയും കഥപറയുകയും ചെയ്ത ആളുകളുടെ റിപ്പോര്‍ട്ടുകളിലൂടെയല്ലാതെ, മഹാപൂര്‍വ്വികരെ കുറിച്ചുള്ള പല വൃത്താന്തങ്ങളും അവര്‍ക്കു പിന്നാലെ വന്നവരെ സംബന്ധിച്ചുള്ള ധാരാളം വര്‍ത്തമാനങ്ങളും അവരെ കാണുകയോ അവരുമായി സന്ധിക്കുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ലാത്തവര്‍ക്ക് കിട്ടാതെ പോയേക്കും എന്നതാണ്. അതുകൊണ്ട് വാസ്തവമെന്ന് പറയുന്നതില്‍ എന്തെങ്കിലും ഒരു അര്‍ത്ഥമോ സാധ്യത കല്‍പിക്കാവുന്ന എന്തെങ്കിലും ഒരു ന്യായമോ മനസിലാക്കാന്‍ പറ്റാത്തതിനാല്‍ അനുവാചകനു വിരസതയോ വിയോജിപ്പോ അനുഭവപ്പെടുന്ന വല്ലതും ഈ ഗ്രന്ഥത്തില്‍ കാണുന്നപക്ഷം വായനക്കാരന്‍ മനസിലാക്കേണ്ടത്, അവ എന്റെ വകയായി എഴുന്നള്ളിക്കപ്പെട്ടതല്ല; മറിച്ച് ആ കഥനങ്ങള്‍ നമ്മോട് എടുത്തുദ്ധരിച്ചവരില്‍ നിന്ന് വന്നുപോയതാണ്, കിട്ടിയത് അപ്പടി ഉദ്ധരിക്കുക മാത്രമാണ് നാം ചെയ്തിട്ടുള്ളത് എന്നത്രെ’ (മുഖദ്ദിമതു താരീഖിത്ത്വബ്‌രി, പേ. 8).

ഇമാം ത്വബ്‌രി ഈ ഗ്രന്ഥത്തിന് ഇങ്ങനെയൊരു ആമുഖം എഴുതിയത് എന്തുകൊണ്ടായിരിക്കും? തന്റെ ഗ്രന്ഥത്തിലുള്ളതെല്ലാം പ്രാമാണികമായ നിവേദനങ്ങളോട് വിയോജിച്ച് നില്‍ക്കാന്‍ മാത്രം കെല്‍പുറ്റ തെളിവുകളാണ് എന്ന് തനിക്കുപോലും അഭിപ്രായമില്ലെന്നും വായനക്കാരന് തെളിവുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍ വിയോജിപ്പും വിരസതയുമനുഭവപ്പെടുന്ന ധാരാളം കാര്യങ്ങള്‍ ഇതിലുണ്ട് എന്ന ബോധ്യത്തോടും കൂടിയല്ലേ! അതുകൊണ്ട് ഇമാം ത്വബ്‌രിയുടെ ചരിത്ര ഗ്രന്ഥത്തില്‍ അബൂബക്ര്‍(റ)വിന്റെ എല്ലാ മക്കളും നുബുവ്വത്തിന് മുമ്പ് ജനിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന പരാമര്‍ശം ഉദ്ധരിച്ച് കണ്ടത് കൊണ്ടുമാത്രം സ്വഹീഹുല്‍ബുഖാരിയിലെ നിവേദനം തെറ്റാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കാന്‍ പോവുന്നത് കടന്നാക്രമണമാണ്; നീതീകരിക്കാവതല്ല.(തുടരും)

ബൈബിള്‍ ത്രിയേകത്വം തിരുത്തുന്നു

പിതാവ്ത്രി, പുത്രന്‍, പരിശുദ്ധാത്മാവ് എന്നീ മൂന്നു പേര്‍ ചേര്‍ന്നുള്ള ഒരു ഏകദൈവത്തെയാണ് ക്രൈസ്തവ സഹോദരങ്ങള്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത്. ഈ വിശ്വാസത്തിന്നു ആധാരമായി ബൈബിളില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരേയൊരു വചനം ബൈബിളില്‍ ഇടക്കാലത്ത് ബോധപൂര്‍വം തിരുകിക്കയറ്റിയതായിരുന്നു, പിന്നീട് വെട്ടി ഒഴിവാക്കുകയുണ്ടായി. രണ്ടു പതിപ്പുകളും ഇപ്പോള്‍ ലഭ്യമാണ്!! ഇംഗ്ലീഷിലുള്ള ഏതാനും പരിഭാഷകളും ചില പണ്ഡിതരുടെ വിശദീകരണവും ചേര്‍ക്കുന്നു. ബാക്കി വായനക്കാരുടെ സ്വതന്ത്ര വിലയിരുത്തലിനു വിടുന്നു.

New International Version For there are three that testify: New Living Translation So we have these three witnesses-- English Standard Version For there are three that testify: New American Standard Bible  For there are three that testify: King James Bible For there are three that bear record in heaven, the Father, the Word, and the Holy Ghost: and these three are one. Holman Christian Standard Bible For there are three that testify: International Standard Version For there are three witnesses —  NET Bible For there are three that testify, Aramaic Bible in Plain English And The Spirit testifies because The Spirit is the truth. GOD'S WORD® Translation There are three witnesses:  Jubilee Bible 2000 For there are three that bear witness in heaven, the Father, the Word, and the Holy Spirit; and these three are one. King James 2000 Bible For there are three that bear witness in heaven, the Father, the Word, and the Holy Spirit: and these three are one. American King James Version For there are three that bear record in heaven, the Father, the Word, and the Holy Ghost: and these three are one. American Standard Version And it is the Spirit that beareth witness, because the Spirit is the truth. Douay-Rheims Bible And there are three who give testimony in heaven, the Father, the Word, and the Holy Ghost. And these three are one.  Darby Bible Translation For they that bear witness are three: English Revised Version And it is the Spirit that beareth witness, because the Spirit is the truth. Webster's Bible Translation For there are three that bear testimony in heaven, the Father, the Word, and the Holy Spirit, and these three are one. Weymouth New Testament For there are three that give testimony-- the Spirit, the water, and the blood; World English Bible For there are three who testify: Young's Literal Translation because three are who are testifying in the heaven, the Father, the Word, and the Holy Spirit, and these -- the three -- are one; Matthew Henry's Concise Commentary 5:6-8 We are inwardly and outwardly defiled; inwardly, by the power and pollution of sin in our nature. For our cleansing there is in and by Christ Jesus, the washing of regeneration and the renewing of the Holy Ghost. Some think that the two sacraments are here meant: baptism with water, as the outward sign of regeneration, and purifying from the pollution of sin by the Holy Spirit; and the Lord's supper, as the outward sign of the shedding Christ's blood, and the receiving him by faith for pardon and justification. Both these ways of cleansing were represented in the old ceremonial sacrifices and cleansings. This water and blood include all that is necessary to our salvation. By the water, our souls are washed and purified for heaven and the habitation of saints in light. By the blood, we are justified, reconciled, and presented righteous to God. By the blood, the curse of the law being satisfied, the purifying Spirit is obtained for the internal cleansing of our natures. The water, as well as the blood, came out of the side of the sacrificed Redeemer. He loved the church, and gave himself for it, that he might sanctify and cleanse it with the washing of water by the word; that he might present it to himself a glorious church, Eph 5:25-27. This was done in and by the Spirit of God, according to the Saviour's declaration. He is the Spirit of God, and cannot lie. Three had borne witness to these doctrines concerning the person and the salvation of Christ. The Father, repeatedly, by a voice from heaven declared that Jesus was his beloved Son. The Word declared that He and the Father were One, and that whoever had seen him had seen the Father. And the Holy Ghost, who descended from heaven and rested on Christ at his baptism; who had borne witness to Him by all the prophets; and gave testimony to his resurrection and mediatorial office, by the gift of miraculous powers to the apostles. But whether this passage be cited or not, the doctrine of the Trinity in Unity stands equally firm and certain. To the doctrine taught by the apostles, respecting the person and salvation of Christ, there were three testimonies. 1. The Holy Spirit. We come into the world with a corrupt, carnal disposition, which is enmity to God. This being done away by the regeneration and new-creating of souls by the Holy Spirit, is a testimony to the Saviour. 2. The water: this sets forth the Saviour's purity and purifying power. The actual and active purity and holiness of his disciples are represented by baptism. 3. The blood which he shed: and this was our ransom, this testifies for Jesus Christ; it sealed up and finished the sacrifices of the Old Testament. The benefits procured by his blood, prove that he is the Saviour of the world. No wonder if he that rejects this evidence is judged a blasphemer of the Spirit of God. These three witnesses are for one and the same purpose; they agree in one and the same thing. Pulpit Commentary Verse 7. - For those who bear witness are three, and thus constitute full legal testimony (Deuteronomy 17:6; Deuteronomy 19:15; Matthew 18:16; 2 Corinthians 13:1). It will be assumed here, without discussion, that the remainder of this verse and the first clause of verse 8 are spurious. Words which are not contained in a single Greek uncial manuscript, nor in a single Greek cursive earlier than the fourteenth century (the two which contain the passage being evidently translated from the Vulgate), nor are quoted by a single Greek Father during the whole of the Trinitarian controversy, nor are found in any authority until late in the fifth century, cannot be genuine. Benson Commentary 1 John 5:7. For there are three, &c. — It is well known that the authenticity of this verse has been a subject of much controversy. “The arguments, on both sides of the question, taken from ancient Greek MSS. and versions, and from quotations made by the fathers, and from printed editions, have been stated with the greatest fidelity and accuracy by Mill in his long note at the end of John’s first epistle, where he observes that this verse is wanting in all the ancient Greek MSS. of the New Testament which have come down to us, except a few, which shall be mentioned immediately. It is wanting likewise in the first Syriac, and other ancient versions, particularly the Coptic, Arabic, and Ethiopic, and in many of the present Latin MSS. With respect to quotations from the fathers, Mill acknowledges that few of the Greek writers, who lived before the council of Nice, have cited this verse. The same he observes concerning those who, after that council, wrote in defence of the Trinity against the Arians, and other heretics; which, he thinks, shows that this verse was not in their copies.” But, on the other hand, the proofs of the authenticity of this verse are,” 1st, Some of the most ancient and most correct Vatican Greek copies, from which the Spanish divines formed the Complutensian edition of the Greek Testament, and with which they were furnished by Pope Leo X.,” one of which Mill speaks of as peculiarly eminent, of great antiquity, and approved fidelity. “2d, A Greek copy, called by Erasmus, Codex Britannicus, on the authority of which he inserted this verse in his edition anno, 1522, but which he had omitted in his two former editions. This is supposed to be a MS. at present in the Trinity College library, Dublin, in which this, verse is found with the omission of the word αγισν,holy, before πνευμα, Spirit. It likewise wants the last clause of 1 John 5:8, namely, and these three are one. All Stephens’s MSS., being seven in number, which contain the catholic epistles, have this verse: only they want the words εν ουρανω, in heaven. 4th, The Vulgate version, in most of the MS. copies and printed editions of which it is found, with some variations. 5th, The testimony of Tertullian, who alludes to this verse, Praxeam, c. 25, and who lived in an age in which he saith, Præscript, c. 30, the authenticæ literæ (the authentic writings) of the apostles were read in the churches. By authenticæ literæ Mill understands, either the autographs of the apostles, which the churches, to whom they were written, had carefully preserved, or correct transcripts taken from these autographs. Also the testimony of Cyprian, who flourished about the middle of the third century, and who, in his epistle to Jubajanus, expressly cites the latter clause of this verse. The objections which have been raised against the testimonies of Tertullian and Cyprian, Mill hath mentioned and answered in his long note at the end of 1 John 5., which see in page 582 of Kuster’s edition. 6th, The testimony of many Greek and Latin fathers in subsequent ages, who have cited the last clause of this verse; and some who have appealed to the Arians themselves as acknowledging its authenticity. Lastly, the Complutensian edition, anno 1515, had this seventh verse exactly as it is in the present printed copies, with this difference only, that instead ofthese three are one, it hath substituted the last clause of 1 John 5:8, And these three agree in one, and hath omitted it in that verse. These arguments appear to Mill of such weight, that, after balancing them against the opposite arguments, he gave it as his decided opinion that, in whatever manner this verse disappeared, it was undoubtedly in St. John’s autograph, and in some of the copies which were transcribed from it.” Vincent's Word Studies There are three that bear record (τρεῖς εἰσιν οἱ μαρτυροῦντες).Lit., three are the witnessing ones. The Father, the Word, and the Holy Ghost, and these three are one. These words are rejected by the general verdict of critical authorities. For the details of the memorable controversy on the passage, the student may consult Frederick Henry Scrivener, "Introduction to the Criticism of the New Testament;" Samuel P. Tregelles, "An Account of the Printed Text of the Greek New Testament;" John Selby Watson, "The Life of Richard Porson, M.A.;" Professor Ezra Abbot, "Orme's Memoir of the Controversy on 1 John 5:7;" Charles Foster, "A New Plea for the Authenticity of the Text of the Three Heavenly Witnesses," or "Porson's Letters to Travis Eclectically Examined," Cambridge, 1867. On the last-named work, Scrivener remarks, "I would fain call it a success if I could with truth. To rebut much of Porson's insolent sophistry was easy, to maintain the genuineness of this passage is simply impossible." Tregelles gives a list of more than fifty volumes, pamphlets, or critical notices on this question. Porson, in the conclusion of his letters to Travis, says: "In short, if this verse be really genuine, notwithstanding its absence from all the visible Greek manuscripts except two (that of Dublin and the forged one found at Berlin), one of which awkwardly translates the verse from the Latin, and the other transcribes it from a printed book; notwithstanding its absence from all the versions except the Vulgate, even from many of the best and oldest manuscripts of the Vulgate; notwithstanding the deep and dead silence of all the Greek writers down to the thirteenth, and of most of the Latins down to the middle of the eighth century; if, in spite of all these objections, it be still genuine, no part of Scripture whatsoever can be proved either spurious or genuine; and Satan has been permitted for many centuries miraculously to banish the 'finest passage in the New Testament,' as Martin calls it, from the eyes and memories of almost all the Christian authors, translators, and transcribers."

ഇതാണ് റസൂല്‍ സ്വ. സാധിച്ച മാറ്റം

ഒരുവേള നിങ്ങളുടെ കണ്ണുകള്‍ അടച്ചുപിടിച്ച് പതിനാലു നൂറ്റാണ്ടു മുമ്പത്തെ അറേബ്യന്‍ മണലാരണ്യത്തെ ഉള്‍കണ്ണുകളില്‍ കാണാമോ? കാതിലലയ്ക്കുന്ന ഈ ശബ്ദവീചികള്‍ക്കു പകരം ശബ്ദായമാനമായ ആ സൈകതഭൂവിലേക്ക് മനസിന്റെ ചെവിക്കുടകള്‍ തുറന്നുവെക്കാമോ? നാനാഭാഗത്തും നടമാടുന്ന രക്തച്ചൊരിച്ചിലും കവര്‍ച്ചയും ഗോത്രപ്പോരും യുദ്ധവും സംഘട്ടനവും മൂലം ആ പ്രദേശമാകെ വിറങ്ങലിച്ച് നില്‍ക്കുന്നു. ശത്രുക്കള്‍ തങ്ങള്‍ക്കുമേല്‍ ചാടിവീണേക്കുമോ എന്ന ഉത്കണ്ഠയില്ലാതെ ഒരാള്‍ക്കും രാപാര്‍ക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥ. രാത്രിക്കാലം ശാന്തമായി കടന്നുപോയല്ലോ എന്ന് ആശ്വസിക്കാന്‍ കഴിയാതെ ഭീതിയില്‍ പുതഞ്ഞ പകലുകള്‍. സ്വത്തോ പണമോ കാലിയോ കൊള്ളയടിക്കാനോ സ്ത്രീകളെയോ കുട്ടികളെയോ അടിമകളാക്കാനോ കത്തിയാളുന്ന കാമാസക്തിയുടെ തള്ളിച്ചയിലോ ആരും ഏതു സമയത്തും കടിച്ചുകുടയപ്പെടാം എന്ന നില. കുടിച്ചു മഥിച്ചു രമിച്ചു രസിച്ചു തിമിര്‍ത്താടുന്ന കൊള്ളക്കാരും യുദ്ധക്കൊതിയന്മാരും പ്രഭുകുടുംബങ്ങളും. തൃഷ്ണകളപ്പാടെ ആഘോഷമായ കാലം. പേടിയൊന്ന് മാറിജീവിക്കാന്‍ ചേതനവും അചേതനവുമായ സകലതിലും ദിവ്യത്വം അദ്ധ്യാരോപിച്ച് പൂജയും ഉപാസനയുമായി ജീവിതം തീരുന്ന പാമരജനം. നേരും നെറിയുമായി ജനതക്ക് ആത്മവിശ്വാസം നല്‍കേണ്ട പൗരോഹിത്യമാകട്ടെ, ഉദരപൂരണത്തിനു വേണ്ടതെല്ലാം ദൈവത്തിന്റെ പേരില്‍ എഴുതിയുണ്ടാക്കി തങ്ങളുടെ കോയ്മ ഭദ്രമാക്കാനാണ് ശ്രമിച്ചത്. ഭാവനാദരിദ്രരായ നിരക്ഷരര്‍ക്കിടയില്‍ പ്രണയവും ഉന്മാദവും പോരാട്ടവും ഇതിവൃത്തമാക്കി ആടിപ്പാടി മേനിനടിച്ചു നടക്കുന്ന കുറേ പദകുചേലന്‍മാര്‍. ഒരു രക്ഷകന്‍? എല്ലാവരുടെയും മനസ്സ് കാത്തിരിക്കുകയാണ്. വേദഗ്രന്ഥപ്രവചനങ്ങളില്‍ വിശ്വാസമുള്ളവര്‍ വാഗ്ദത്ത രക്ഷകന്റെ ഊരും പേരും പഠിച്ചറിഞ്ഞു വിശുദ്ധമന്ദിരത്തിന്റെ പ്രാന്തങ്ങളില്‍ തമ്പടിച്ചു. ഒടുക്കം വന്നു ആ രക്ഷകന്‍. അറിയുമോ അത്? അന്‍തല്ലദി സുമ്മീത ഫില്‍ഖുര്‍ആനി, അഹ്മദ മക്തൂബന്‍ അലല്‍ ജിനാനി’ അസ്സ്വലാതു വസ്സലാമു അലയ്ക യാ റസൂലല്ലാഹ്!!ചരിത്രാനുഭവത്തിനു ചിരപരിചിതമല്ലാതിരുന്ന ചലനങ്ങള്‍ക്കാണ് അറേബ്യ സാക്ഷിയായത്. തിരുദൂതര്‍ (സ്വ) നാന്ദികുറിച്ച വിപ്ലവത്തിന്റെ അലയൊലികള്‍ ദേശഭാഷകളുടെ അതിര്‍ത്തിഭേദങ്ങളെ മുറിച്ചു കടന്ന് മുന്നേറി. ചിലര്‍ ജനിക്കുമ്പോള്‍ തൊലി വെളുത്തിരിക്കുന്നു. മറ്റു ചിലര്‍ കറുത്തിട്ടും, ചിലര്‍ വായില്‍ വെള്ളിക്കരണ്ടിയുമായി ജനിക്കുന്നു, മഹാഭൂരിപക്ഷം വറുതികള്‍ക്ക് അറുതിയില്ലാതെ പൊറുതിമുട്ടുന്നു. ചിലര്‍ ഭരിക്കുന്നവരും മറ്റുള്ളവര്‍ ഭരിക്കപ്പെടുന്നവരുമാണ്. പട്ടണത്തിലും ഗ്രാമത്തിലും ജനിക്കുന്നവര്‍. അറബിയോ അനറബിയോ സംസാരിക്കുന്നവര്‍. ഇത് ലോകഘടനയാണ്. പരമജ്ഞാനിയും യുക്തിഭദ്രനും നിര്‍മാണ വല്ലഭനുമായ ഒരു കര്‍ത്താവിന്റെ നിര്‍മിതിയത്രെ എല്ലാം. അതിനാല്‍, ഒന്ന് പ്രശംസയുടെയും മറ്റേത് നൃശംസയുടെയും ആധാരമായിക്കൂടാ. ഈ ഭേദങ്ങളെ വകയിരുത്തി ശണ്ഠയും വൈരവും അരുത്. പച്ചമണ്ണില്‍ നിന്ന് സര്‍ജ്ജനം ചെയ്യപ്പെട്ട ആദമിന്റെ സന്തതികളാണെല്ലാവരും. ഒരാള്‍ മറ്റൊരാളുടെ സഹോദരനാണ്. ഒരേ ആത്മാവിന്റെ ജന്‍മങ്ങള്‍. വൈവിധ്യം അന്യോന്യം അറിയാനാണ്. അതിനാല്‍ ഓരോരുത്തരുടെയും വേദന എല്ലാവരുടേതുമാണ്. അപരനാണ് അത് ഒപ്പേണ്ടത്. കള്ളും കാമവും കാഞ്ചനവുമല്ല ഉന്നം വെക്കേണ്ടത്; കരുണയുടെയും പാരസ്പര്യത്തിന്റെയും ഉദാത്ത മൂല്യങ്ങളാണ്. ഒരിക്കല്‍ ആ പാരസ്പര്യത്തെ അവിടുന്ന വര്‍ണിച്ചതിങ്ങനെ: വിശ്വാസികള്‍ ഒരൊറ്റ മേനി പോലെയാണ്. ഒരവയവത്തിനു വേദനിച്ചാല്‍ മറ്റെല്ലാ അവയവങ്ങളും ഉറക്കമൊഴിച്ചും പനിച്ചും ആ വേദനയില്‍ പങ്കുചേരുന്നു.'(ബുഖാരി മുസ്‌ലിം).

ഒരിക്കല്‍ അബൂദര്‍റിന് അരിശം വന്നു. ഗിഫാര്‍ ഗോത്രക്കാരനായിരുന്ന അറബിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. സാമാന്യം തരക്കേടില്ലാത്ത മേനിയഴകും തിണ്ണമിടുക്കുമുണ്ട്. പോരാത്തതിന് നാലാള്‍ വകവെക്കുന്ന മാന്യനും കുബേരനും. അപ്പുറത്തുള്ളത് ബിലാലുബ്‌നു റബാഹ്. എത്യോപ്യയില്‍ നിന്നു വന്ന കാപ്പിരി. തലമുടി ചുരുണ്ട നീഗ്രോ. തൊലികറുത്ത അടിമ. ഇരുവരും സ്വഹാബികളാണ്. നബിതിരുമേനിയുടെ സന്തതസഹചാരികള്‍ – റളിയല്ലാഹു അന്‍ഹുമാ. കശപിശ മൂത്ത് തര്‍ക്കമായി. തര്‍ക്കം ശണ്ഠയായി. അതിനിടക്കെപ്പോഴോ ‘കറുത്തവളുടെ പുത്രാ…’ എന്നു വിളിച്ചുപോയി. അബൂദര്‍റ്, തൊലിയുടെ നിറം! ബിലാലിന് വല്ലാതെ നൊന്തു. തിരുനബിയോട് പരാതിപ്പെട്ടു. ഉടനെ അബൂദര്‍റിനെ വിളിച്ചു തിരുനബി (സ്വ) : ‘താങ്കളദ്ദേഹത്തെ തന്റെ മാതാവിന്റെ പേരില്‍ പരിഹസിച്ചോ? ഇപ്പോഴും ജാഹിലിയ്യത്ത് പൂര്‍ണമായി വിട്ടിട്ടില്ലേ?! അതിന്റെ ശിഷ്ടങ്ങള്‍ ഇപ്പോഴും താങ്കളില്‍ ശേഷിക്കുന്നല്ലോ. അവരും നിങ്ങളുടെ സഹോദരങ്ങളാണ്. ഓര്‍ക്കുക. (ബുഖാരി, മുസ്‌ലിം)

സമൂഹം പ്രധാനമെന്നു കല്പിച്ച നാലുതരം മാപകങ്ങള്‍ കൊണ്ട് അളന്നാലും പരിഹാസ്യനാവേണ്ടതാണ് ബിലാല്‍. ഒന്നാമതായി അടിമ. പിന്നെ തൊലി കറുത്തവന്‍. പരദേശി, സര്‍വ്വോപരി പരമദരിദ്രനും. എന്നാല്‍ ഉച്ചനീചത്വങ്ങളുടെ മാനദണ്ഡം ഇവയൊക്കെയാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്ന മനോവൈകല്യത്തോടാണ് തിരുമേനിയുടെ സംവാദം. – ‘അവരും നിങ്ങളുടെ സഹോദരങ്ങളാണ്!’ തിരുദൂതരുടെ പ്രതികരണം അബൂദര്‍റിനെ ഖിന്നനാക്കി. ബിലാലിനോട് തന്റെ മുഖത്ത് കാല്‌കൊണ്ട് ചവിട്ടാന്‍ ആവശ്യപ്പെടുമാറ് ശക്തമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഖേദപ്രകടനം. അമേരിക്ക ന്യൂയോര്‍ക്കില്‍ സ്റ്റാച്യൂ ഓഫ് ലിബര്‍ട്ടി പ്രതിഷ്ഠിച്ചതു പോലെ, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പ്രതീകമായി വല്ല പ്രതിമയും സ്ഥാപിക്കുകയായിരുന്നില്ല അവിടുന്ന് ചെയ്തത്. ലോകം മുഴുവന്‍ അധിനിവേശപ്പിശാചായി അലച്ചാര്‍ത്തു ചെല്ലുമ്പോള്‍ സ്റ്റാച്യു ഓഫ് ലിബര്‍ട്ടി അവിടെയുണ്ടായിട്ടെന്ത്? സ്വന്തം അധീനതയില്‍ പാര്‍ക്കുന്ന ജനതക്കുപോലും നിഷേധിക്കപ്പെട്ട ഫ്രാന്‍സിന്റെ മൂല്യത്രയം പോലെ മൃതാക്ഷരികളായില്ല തിരുനബിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യവും സമത്വവും സാഹോദര്യവും.

അദിയ്യുബ്‌നു ഹാതിമത്ത്വാ ഈ മദീനയിലേക്കു വരുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ഇസ്‌ലാം ആശ്ലേഷിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. തിരുമേനിയെ കുറിച്ചു ധാരാളം കേട്ടിട്ടുണ്ട്. അറേബ്യയിലാകെ ചര്‍ച്ചാ വിഷയമായിരിക്കുന്നു ആ മാതൃകാജീവിതം. വ്യക്തികളും ഗോത്രങ്ങളും ഖാഫിലകളും യാത്രയുടെ ഉന്നം മദീനയാക്കിയതു പോലെ. അറിഞ്ഞവരെല്ലാം അവിടുത്തോട് ആകൃഷ്ടരാകുന്നു, അനുരക്തരാകുന്നു, ജീവന്‍ പോലും സമര്‍പ്പിക്കാന്‍ കൊതിപൂണ്ടു കൂടെ നില്‍ക്കുന്നു. എന്താവാം കാരണം? നേരില്‍ കണ്ട് വിലയിരുത്താം. അദിയ്യ് തിരുമേനിയുടെ സദസ്സിലെത്തി. അവിടുന്ന് സുസ്‌മേരവദനനായി ഇരിക്കുന്നു. ചുറ്റും അനുചര വൃന്ദം. അവരേതോ യുദ്ധം കഴിഞ്ഞു വന്നതേയുള്ളൂ. പടയങ്കിപോലും അഴിച്ചു മാറ്റിയിട്ടില്ല. അവര്‍ തിരുമേനിയോട് കാണിക്കുന്ന സ്‌നേഹം. പക്ഷേ, അവരാരും ഇമ്മാതിരി സ്‌നേഹവാത്സല്യങ്ങള്‍ പ്രകടിപ്പിക്കുകയോ നേടിയെടുക്കുകയോ ചെയ്തിരുന്നില്ല. ഇവിടെ നിറച്ചുവെച്ച പാനപാത്രങ്ങളോ നിരത്തിവെച്ച ഉപധാനങ്ങളോ വിരിച്ചിട്ട പരവതാനികളോ ഇല്ല. സമൂഹഗാത്രത്തില്‍ മാന്യമായ പരിഗണന അനുവദിക്കപ്പെട്ടതിന്റെ സംപ്രീതിയാണ് അവരുടെ മുഖത്ത് പ്രശോഭിച്ചു നില്‍ക്കുന്നത്. നോക്കിയിരിക്കെ ഒരു സ്ത്രീ വന്നു. മദീനക്കാരി തന്നെ. പരമസാധുവായ ഒരടിമപ്പെണ്ണ്. ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ കഠോരത അവരുടെ മുഖത്ത് വരഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എനിക്കങ്ങയോട് ഒരു സ്വകാര്യം പറയാനുണ്ടായിരുന്നു. അവര്‍ പറഞ്ഞു. ‘മദീനയിലെ ഏതു തെരുവിലും ഞാന്‍ നിനക്കുവേണ്ടി ഏകനായി നിന്നു തരാമല്ലോ? പറഞ്ഞോളൂ.’ എന്നായിരുന്നു അവിടുത്തെ പ്രതികരണം. ആള്‍ക്കൂട്ടത്തില്‍ നിന്നു അല്പം മാറി അവരുടെ ദൃഷ്ടിവട്ടത്തില്‍ തന്നെ തിരുമേനി നിന്നു. ദീര്‍ഘനേരം അവര്‍ക്ക് ചെവി കൊടുത്തു. പലരെയും പോലെ അദിയ്യും. അതെല്ലാം നോക്കി നിന്നു. വെറുമൊരു അടിമപ്പെണ്ണിനു തിരുമേനി നല്‍കുന്ന മാനുഷിക പരിഗണന അദ്ദേഹത്തിന്റെ മനസ്സിനെ സ്വാധീനിച്ചു. വിശ്വാസികളുടെ ഗുണത്തിലേക്ക് ഒരാള്‍കൂടി – അശ്ഹദു അല്‍ലാ ഇലാഹ ഇല്ലല്ലാഹ്, വ അശ്ഹദു അന്നക റസൂലല്ലാഹ്! – സ്വല്ലല്ലാഹു അലയ്ഹി വസല്ലം!!

മിക്ക വിപ്ലവങ്ങളും കടലാസു പുലികളായിരുന്നു. വിമോചനം ചുവപ്പുനാടയില്‍ കുരുങ്ങി കാലവിളംബരത്തില്‍ പൊടിപിടിച്ച സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ മാത്രമായിരുന്നു. ഊര്‍ദ്ധ്വന്‍ വലിച്ചു കിടക്കുന്ന ഉരുവില്‍ നിന്നു ഉയരുന്ന ചിലയ്പ്പ് പോലെയായിരുന്നു. ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭയുടെ മനുഷ്യാവകാശ പ്രഖ്യാപനം (Charter of Human Rights) പോലെ. യുഎന്‍ പ്രഖ്യാപനത്തിന്റെ ആണ്ടറുതികളില്‍ തിമര്‍ത്താഘോഷിക്കാനായി എല്ലാവരും ഒത്തുചേരുന്നതിനപ്പുറത്തേക്ക് അംഗരാജ്യങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ പോലും പ്രഖ്യാപിത അവകാശരേഖ പ്രായോഗികതലത്തില്‍ ആവിഷ്‌കരിക്കാന്‍ യുഎന്നിന് സാധിച്ചില്ല. എന്നാല്‍ തിരുജീവിത മാതൃകകള്‍ തന്റെ സമകാലത്തിന്റെ പിടുത്തത്തില്‍ നിന്നു കുതറിമാറി സാര്‍വകാലികത്വം നേടിയെടുത്തത് എത്ര സുന്ദരമായാണ്. അതറിയാന്‍ ഇസ്‌ലാമിക രാജ്യത്തിന്റെ നേതൃത്വം പ്രജകളുടെ മാനവും അന്തസ്സും അഭിമാനവും സുരക്ഷിതത്വവും സ്വാതന്ത്ര്യവും പരിരക്ഷിക്കാന്‍ കാണിച്ച ഔത്സുക്യം മാത്രം വായിച്ചാല്‍ മതി. ഇത പര്യന്തമുള്ള മനുഷ്യചരിത്രത്തില്‍ ആദ്യമായി വെറുമൊരു സാധാരണ പൗരന്‍ തന്റെ ഭരണാധികാരി ധരിച്ചിരിക്കുന്ന വസ്ത്രത്തെ പ്രതി വിചാരണ നടത്തിയത് ഇസ്‌ലാമിക് സ്റ്റേയ്റ്റിലാണ്. ഭരണകര്‍ത്താവിന്റെ മുഖത്തുനോക്കി താന്‍ അണിഞ്ഞിട്ടുള്ള വസ്ത്രം എവിടെ നിന്നു കിട്ടിയെന്ന് പൊതുസഭയില്‍ വെച്ച് പരസ്യമായി ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു! എന്നിട്ടും ആരും അയാളെ തൂക്കിക്കൊന്നില്ല. നാടുകടത്തുകയോ ജയിലലടക്കുകയോ ലാത്തികൊണ്ട് പ്രഹരിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല. പ്രത്യുത, ആ രാഷ്ട്രത്തിന്റെ സുപ്രീംഅതോറിറ്റിയായ ആ ഭരണാധികാരി ആ പൗരന്റെ മുമ്പില്‍ കണക്കു ബോധിപ്പിച്ചു!! തന്റെ കൈവശം വന്നു ചേര്‍ന്നിട്ടുള്ള ചില്ലിക്കാശു പോലും വിഹിതമല്ലാത്തതില്ലെന്ന് ബോധ്യമുള്ള ആ രാഷ്ട്ര നായകന്‍ ഭയപ്പെടാനെന്തിരിക്കുന്നു?! ചോദ്യം ചെയ്തയാള്‍ക്കു മാത്രമല്ല, കൂടിനിന്ന ശ്രോതാക്കള്‍ക്ക് ഓരോരുത്തര്‍ക്കും വ്യക്തമാകുമാറ്, അദ്ദേഹമത് വിശദീകരിച്ചു. ഉത്തുംഗങ്ങളില്‍ പ്രതിഷ്ഠിച്ചുവെച്ച മണിമാടങ്ങളിലും ചില്ലുകൊട്ടാരങ്ങളിലുമല്ല, സാധാരണ ജനങ്ങള്‍ക്കിടയിലാണ് തന്നെയന്വേഷിക്കേണ്ടത് എന്ന് പഠിപ്പിച്ച തിരുമേനി (സ്വ)യുടെ അരുമശിഷ്യനായ ഉമറായിരുന്നു ആ ഖലീഫ. റളിയല്ലാഹു അന്‍ഹു.

പരദേശികളായ ഒരു വര്‍ത്തകസംഘം മദീനയില്‍ വന്നു. കൂട്ടത്തില്‍ സ്ത്രീകളും കുട്ടികളുമുണ്ട്. ഖലീഫ ഉമര്‍(റ) സന്തതസഹചാരിയായ അബ്ദുര്‍റഹ്മാനുബ്‌നു ഔഫിനോട് അന്വേഷിച്ചു: ‘ഈ രാത്രി അവര്‍ക്ക് കാവല്‍ നില്‍ക്കാന്‍ എന്റെ കൂടെ വരാമോ?’ അദ്ദേഹം സമ്മതിച്ചു. അങ്ങനെ അന്നുരാത്രി ഇരുവരും ആ കച്ചവടസംഘത്തിനു കാവല്‍ നിന്നു. രണ്ടുപേരും നിസ്‌കരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ ഉമര്‍(റ) ഒരു കുട്ടിയുടെ കരച്ചില്‍ കേട്ടു. നിസ്‌കാരത്തില്‍ നിന്ന് വേഗം വിരമിച്ച് കുട്ടിയുടെ മാതാവിന്റെ അടുക്കലേക്ക് ഓടിച്ചെന്നു അദ്ദേഹം: ‘അല്ലാഹുവിനെ ഭയക്കുക. കുട്ടിയോട് നന്നായി പെരുമാറുക.’
സ്വസ്ഥാനത്ത് മടങ്ങിയെത്തിയതേയുള്ളൂ, അപ്പോഴേക്കും ഉമറിനെ വീണ്ടും ആ കുട്ടിയുടെ കരച്ചില്‍ അസ്വസ്ഥനാക്കി. അദ്ദേഹം മാതാവിന്റെ അടുക്കല്‍ ചെന്ന് മാതൃബാധ്യത ആവര്‍ത്തിച്ചു ഓര്‍മപ്പെടുത്തി. തിരിച്ചുവന്നു നിസ്‌കാരമാരംഭിച്ചു. വീണ്ടും കുട്ടിയുടെ കരച്ചില്‍! നിസ്‌കാരത്തില്‍ നിന്നു വേഗം വിരമിച്ചു മാതാവിന്റെ അടുക്കല്‍ ഓടിക്കിതച്ചെത്തി. ഇത്തവണ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാഷ അല്പം രൂക്ഷവുമായിരുന്നു: ‘നിങ്ങളെത്രമോശം ഉമ്മയാണ്! നിങ്ങളുടെ കുട്ടി രാത്രിമുഴുവനും ഒന്ന് സ്വസ്ഥവും സൈ്വര്യവുമായി അടങ്ങിക്കിടക്കുക പോലും ചെയ്തിട്ടില്ല.’

അറേബ്യന്‍ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പരമാധികാരിയായ അമീറുല്‍മുഅ്മിനീനാണ് അദ്ദേഹം എന്നറിയാതെ ആ മാതാവ് പ്രതികരിച്ചു :’രാത്രിയുടെ ആദ്യയാമം തൊട്ടു തുടങ്ങിയതാണല്ലോ നിങ്ങളെന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തല്‍. ഞാനീ കുട്ടിയുടെ മുലകുടി നിര്‍ത്താന്‍ പരിശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അതാണെങ്കില്‍ നിര്‍ത്താന്‍ കൂട്ടാക്കുന്നുമില്ല!’
‘എന്തിനാണിത്ര ധൃതിപിടിച്ച് അതിന്റെ മുലകുടി മാറ്റുന്നത്? അതിനു രണ്ട് വയസ് തികഞ്ഞോ?’
‘ഇല്ല. പക്ഷേ, മുലകുടി മാറാത്ത കുട്ടികള്‍ക്ക് പൊതുമുതലില്‍ നിന്ന് ഉമര്‍ വിഹിതമനുവദിക്കില്ലല്ലോ?’
‘കുട്ടിക്കെന്തു പ്രായമായി.’
‘ഏതാനും മാസങ്ങള്‍.’

‘എങ്കില്‍ മുലകുടി മാറ്റാന്‍ ധൃതികാട്ടേണ്ടതില്ല. വഴിയുണ്ടാകും.’ ഇത്രയും പറഞ്ഞു ഉമര്‍(റ) തിരിച്ചുനടന്നു. വേപഥു പൂണ്ട അധരങ്ങള്‍ പോലെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചുവടുകളും വേച്ചുവേച്ചു പോയി. ഈറനണിഞ്ഞ കണ്ണുകള്‍ കാഴ്ച മായ്ച്ചു.
അന്നു സുബ്ഹി നിസ്‌കാരത്തിനു നേതൃത്വം കൊടുത്ത ഖലീഫയുടെ ഖുര്‍ആന്‍ പാരായണം ഗദ്ഗദം കൊണ്ടു പലപ്പോഴും മുറിഞ്ഞു പോയി. കൂട്ടുപ്രാര്‍ത്ഥനക്കു ശേഷം എഴുന്നേറ്റു നിന്നപ്പോഴും അദ്ദേഹം വാക്കുകള്‍ക്കായി വിഷമിച്ചു: ‘എത്രകഷ്ടമാണീ ഉമറിന്റെ സ്ഥിതി. എത്ര കുട്ടികളെയാണിവന്‍ കൊന്നു കളഞ്ഞത്.’ നീറുന്ന വേദനയില്‍ പുളയുന്ന വാക്കുകള്‍.

പിന്നീട് വിളംബരക്കാരനോട് ‘ആരും കുട്ടികളുടെ മുലകുടി നിറുത്താന്‍ ധൃതികൂട്ടരുതെന്നും ജനിച്ചുവീഴുന്ന ഓരോ ശിശുവിനും പൊതുഖജനാവില്‍ നിന്നു വിഹിതമുണ്ടാകുമെന്നും’ വിളംബരം ചെയ്യാന്‍ കല്പിച്ചു. നാടിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിലേക്ക് ആ ഉത്തരവ് എഴുതിയ കത്തുമായി അശ്വരൂഢരായ ഭടന്മാര്‍ പാഞ്ഞു പോയി.

ധീരപരാക്രമിയും വില്ലാളിവീരനും ശത്രുവിന്റെ ഓര്‍മകളില്‍ പോലും ഇടിമുഴക്കവുമായിരുന്ന ഉമറിനെ, ഏതോ നാട്ടില്‍ നിന്നു വന്ന ഒരു അപരിചിത സംഘത്തിലെ ഏതോ ഒരു സ്ത്രീയുടെ മുലകുടി മാറാത്ത കുട്ടിയുടെ കരച്ചില്‍ തരളിതനും അസ്വസ്ഥനുമാക്കിയതെന്താണ്? ഇതാണ് തിരുനബി(സ്വ) സാധിച്ചെടുത്ത അനുപമമായ മനുഷ്യസ്‌നേഹത്തിന്റെ മാതൃക. ഫിദാക അബീ വ ഉമ്മീ യാ റസൂലല്ലാഹ്.

നീതി നിലാവൊളി നായകകണ്‍മണി
ദീനിസ്‌ലാം വഴി ഐനുല്‍ഹുദാമിഴി
ഖാദിര്‍കബീറിന്‍ അരുമൈ മുര്‍ത്തളാ റസൂലേ…’
സ്വല്ലല്ലാഹു അലയ്ക്ക വസല്ലം.